Symphonia review - Een unieke en prachtige platformer

Ik spendeer al jaren van mijn tijd naar het luisteren van Epic Music. Dit genre wordt vaak gekoppeld aan film en gamemuziek, omdat bekende componisten zoals Thomas Bergersen en Nick Phoenix, bekend van Two Steps from Hell, hun muziek veel leenden aan trailers. Zij hebben het genre dan ook grootgebracht en sindsdien zie je veel meer Epic Music verschijnen. Het wordt ook wel de moderne variant van klassieke muziek genoemd, omdat er verschillende instrumenten worden gebruikt en ook meerdere genres worden aangehaald. Het is alleen net wat voller dan de vaak wat tragere klassieke werken. Er is echter niets traag aan de game die ik vandaag mag beschrijven. De precieze platformer Symhonia brengt de charme van klassieke muziek naar de gamers en kalmeert op die manier ook de reactie wanneer je weer eens mis springt. Laten we eens gaan luisteren naar het concert dat Symphonia tot leven brengt. 

Muziek zorgt voor leven

Een wereld zonder muziek klinkt als een dode boel en is ook niet bepaald aantrekkelijk. Het is juist muziek die veel taken dragelijk maakt. De game laat dan ook zien wat er gebeurt als er helemaal geen muziek aanwezig is. In de wereld Symphonia zijn de vier oprichters en het bijbehorende orkest opeens verdwenen. Hierdoor ontstaat er een stilte en valt de wereld ook stil. De vele bewoners, die lijken op houten poppetjes, liggen voornamelijk te slapen. Het beroemde theater is half ingestort en de plantenkas, die ooit prachtige bloemen had, is nu overgenomen door onkruid en gevaarlijke doornen. Een ober vindt echter een oud masker en brengt deze terug naar het theater. Zo ontwaakt ons personage genaamd Philemon. Deze violist heeft geen herinneringen, maar zorgt door zijn muziek direct voor wat leven. Het is aan jou om nog drie muzikanten te vinden om Symphonia weer van geluid en muziek te voorzien. Ondertussen kun je proberen te achterhalen wat Philemon allemaal heeft meegemaakt, maar in mijn playthrough is hij alles vergeten. Je zult de herinneringen namelijk in geheime kamers moeten vinden. Deze herinneringen zorgen naast informatie ook voor nieuwe abilities, zoals de double jump.

Klassieke muziek is het onderwerp van de game en dat straalt door in veel aspecten. Het overduidelijkste is natuurlijk de soundtrack. Deze is perfect in elkaar gezet voor de game en focust onder andere op de viool. Dit is ook het instrument dat Philemon bespeelt en gebruikt om een miniconcert met de andere drie muzikanten te spelen. De districten die je bezoekt zijn gebaseerd op de instrumenten en kennen daardoor ook een eigen geluid. De game kent namelijk geen dialogen en alleen aan het begin krijg je enkele afbeeldingen met wat tekst te zien. De soundtrack wordt daardoor ingezet om het verhaal te vertellen en inzicht te geven in de personages. Een geslaagde missie, want de muziek brengt alles perfect over en is ook nog eens prachtig.

Een platformer met een unieke twist

Symphonia is een precieze platformer die totaal geen combat kent, omdat het doel is om de wereld weer tot leven te brengen. Het laat zien dat je helemaal geen combat of bloederige onderdelen nodig hebt om een goede platformer neer te zetten. Daarnaast bestaat de gameplay niet alleen uit de typische elementen van een platformer. We kennen allemaal de double jump, maar Symphonia brengt wat meer naar de tafel. Philemon heeft namelijk alleen zijn viool bij zich en door deze te bespelen worden mechanismen geactiveerd. Dit zorgt ervoor dat deuren opengaan en balken beginnen te bewegen. Vervolgens is het aan jou om al springend verder te komen. De wereld kent enkele afgronden waar je niet in moet vallen en er zijn verschillende soorten stekels die overal zijn verschenen. Mocht het nu toch gebeuren dat je hierop springt dan verdwijnt Philemon en krijg je voor een seconde een zwart scherm. Vervolgens verschijnt Philemon weer netjes bij een checkpoint. Doordat respawnen op zo’n snelle en vloeiende manier wordt gedaan, word je niet uit de flow gehaald. Dat is belangrijk, want er zitten enkele pittige stukken in. Ik moet helaas bekennen dat ik in een kamer wel dertig keer opnieuw moest beginnen. Je zult vaak een bepaalde kamer moeten zien te overbruggen, voordat er een nieuw en onzichtbaar checkpoint wordt geregistreerd. De uitdaging zit hem in ook in het verzamelen van alle muzieknoten. De ontwikkelaars hebben deze uiteraard op extra moeilijke plekken gestopt, waardoor je de besturing goed onder de knie moet hebben. Daarnaast moet je de muzieknoten eerst naar een veilige plek brengen. Je kunt dus niet een muzieknoot aanraken en dan sterven, want dan ben je de muzieknoot kwijt. De wereld kent daarbij ook enkele geheimen, waar ik pas zeer laat achter kwam. Je kunt deze altijd nog na het verhaal ontdekken. 

De viool speelt niet alleen een rol bij het maken van de muziek, maar ook bij het springen. Door de strijkstok in te zetten, kun je Philemon van de grond lanceren, waardoor hij hoog de lucht in vliegt. Het is tevens de enige manier om jezelf vast te maken aan de kussens. Deze zijn vastgemaakt aan allerlei wanden en zorgen ervoor dat je op hogere gelegen locaties kunt komen en stekels kunt ontwijken. Naarmate je verder komt, leert Philemon nieuwe dingen en deze vaardigheden zijn gebonden aan de locaties. In de tuinkast zul je veel rondzweven dankzij de vele windvlagen. In de fabriek gebruik je dan weer spinnengaren als springplank of draai je er zwierig aan naar beneden. De besturing is simpel, maar vereist wel wat gewenning. Het is een precieze platformer, waardoor er weinig ruimte voor fouten is. Ik heb regelmatig mijn frustraties woordelijk kenbaar gemaakt tijdens het spelen, maar dat hoort nu eenmaal bij het genre. Alles draait om de juiste timing en dat maakt de game nu net uitdagend. Laten we deze review eens afsluiten door de prachtige artstijl te benoemen. Symphonia is volledig in 2D en is ondanks de stille wereld ontzettend kleurrijk. Op de achtergrond zie je veel van de houten poppetjes werken en ook de machines draaien rond. Er zijn veel details aanwezig, waardoor de achtergronden er echt uitspringen en het verhaal nog sterker naar voren komt. Het is dus absoluut geen straf om door de verschillende gebieden te navigeren.