Review: Tennis World Tour PlayStation 4

Het heeft flink wat jaren mogen duren eer er weer een goede realistische tennis-game is verschenen. Top Spin 4 stamt immers alweer uit 2011 en het is dan ook hoog tijd voor een opvolger. Deze komt niet in de vorm van een Top Spin, maar in de verschijning van Tennis World Tour. Is het de game die ik had verwacht? Nee. Is het de game die tennis-fans verdienen? Nee. Is deze game je zuurverdiende centjes waard? Hmm, nee, niet echt. Dit is waarom.

Smash in het net

Veel mensen zien tennis als een sport voor kakkers die simpel een balletje heen en weer tikken. Natuurlijk is het tegendeel waar. Het is een sport vol emotie waar jijzelf je grootste tegenstander bent. Het gaat om controle en een positieve instelling. Verlies je de controle, dan ben je het (Robin) Haasje. Dat is dus de essentie die een goede tennis-game met zich moet meedragen. Je moet je te allen tijde in controle voelen van de speler. Dat is waar het direct misgaat. De game bestuurd goed, maar soms krijg je het gevoel dat de game niet reageert op de input die je geeft. Detecteert de game dat je een bepaalde bal niet gaat halen, dan ren je er wel naartoe, maar haal je niet uit met het racket. Jammer, want ook de beste spelers missen weleens de bal.

Laten we echter beginnen met wat Tennis World Tour wel bevat. De game bestaat namelijk niet uit bijzonder veel dus hier zijn we zo doorheen. Het gros van de tijd besteed je aan de carrière modus, die op zich alle essentiële onderdelen bevat, maar eigenlijk erg leeg aanvoelt. Je krijgt de optie om een speler aan te maken door te kiezen uit een zeer beperkt aantal presets. Je kiest een kreuntje, dominante arm en backhand. Je start als de 100e speler in de ranking en moet je naar de nummer één positie zien toe te spelen. Dit doe je door toernooitjes te winnen en experience te vergaren. Bij ieder level unlock je een aantal dingen zoals kleding, rackets en experience points. Deze punten zijn te investeren in de speler op drie verschillende gebieden, serve, power en defence. Gaandeweg word je beter en krijg je de optie om deel te nemen aan toernooien voor de hoger geplaatste spelers. Heb je geen zin in een carrièremodus, dan kan je deelnemen aan exhibitie matches. Is dat het? Ja, dat is het. De game is vooralsnog lokaal met zijn tweeën te spelen, maar een online modus moet nog geïmplementeerd worden.

Hol als een tennisbal

Tennis World Tour geeft je net voldoende mogelijkheden om een match interessant te houden. Met de vier toetsen geef je de input voor een normale slag, een spin, een lob en een slice. De shouderknoppen geven je daarbij de mogelijkheden tot een dropshot en een volley. De snelheid die je een bal mee kunt geven voelt overigens goed, door een knop langer ingedrukt te houden geef je de bal meer power mee. Op het gebied van de daadwerkelijke tennis zit het dus allemaal wel redelijk in orde. Helaas is alles wat eromheen hangt beduidend minder.

Laten we beginnen met het grafische plaatje. Deze volstaat wanneer je aan het spelen bent, maar wanneer alles wat meer detail vereist, zoals het inzoomen op een speler of de animatie na het winnen van een set of match, laat deze de bal vallen. Het publiek is levenloos en het commentaar bestaat uit zo’n twintig zinnen die emotieloos zijn ingesproken en continu worden herhaald. Het roster is belachelijk klein (dertig spelers die in feite weinig anders spelen) en je mist vele grote namen. Federer is de posterboy en ook spelers zoals Wawrinka maken hun opwachting, maar namen zoals Djokovic, Nadal en de zusters Williams ontbreken. Daarbij is het aantal modi, die je op twee vingers kunt tellen, veel en veel te weinig. Je kunt niet dubbelen, online spelen of een daadwerkelijk eigen personage aanmaken. Ook zijn de kleinere details, zoals glij- en balsporen op de ondergronden, geheel afwezig. Zonde, want een game als deze moet het juist hebben van de details.