Review: The Legend of Zelda: Tri Force Heroes Nintendo 3DS

Alarmen gingen af, de vlaggen warden opgehangen en een spontane dans van vreugde kon niet uitblijven; een nieuwe Zelda-game was geboren. Naast de ingebakken voorliefde voor Zelda-games, bestaat er ook een zeker terughoudendheid met betrekking tot games die falen. Denk aan een Link's Crossbow Training. Falen is dus een optie, maar is het ook een feit voor The Legend of Zelda: Tri Force Heroes? Aan het gamen geslagen met een kritische blik, zal ik nu mij oordeel vellen.

Even een andere setting

Tri Force Heroes doorbreekt de gewoonte in Zelda-games door eens niet naar Zelda op zoek te gaan. Dit keer speelt het verhaal zit af in Hytopia en zal je een vloek moeten verbreken die een enge heks op prinses Styla heeft gecast. Een vloek waarin Styla een verschrikkelijke broekpak aan heeft en zo voor de rest van haar leven, of de vloek, door het leven moet. Nu zal je je afvragen wat dat voor een rare vloek is. Nou, in Hytopia is mode bijzonder belangrijk, en Styla was het toonbeeld van de mode. Nu ze dat pak aan moet, is ze ontroostbaar en haar vader, de koning, net zo goed. Alles ligt op zijn gat en het is aan de Tri Force Heroes om dat op te lossen. Niet een erg serieus verhaal, maar het is dan ook niet een erg serieuze game.

Tri Force Heroes

De Tri Force Heroes in dit verhaal zijn eigenlijk gebaseerd op 'n en dezelfde personage: Link. Een personage die we kennen en waar we van houden. Het feitelijke en enige verschil tussen de Links is de mogelijkheid van kostuum te wisselen en deze een kleur te geven. Op dat vlak moet ik bekennen dat het een tikkeltje inspiratieloos is. Het heeft verder geen drastische invloed op de game en menig gamer zal zich er ook niet aan storen. Zoals het woord Tri al verklapt, gaat het hier om drie helden die elk een element van de Triforce vertegenwoordigen. Dat wordt uiteindelijk de sleutel tot succes, want elk level is precies ingesteld en aangepast op het gebruik van drie spelers. Drie spelers die elk op elkaars hoofd kunnen staan en vanuit daar kunnen boogschieten, bommenwerpen of zwaardvechten. Met deze vaardigheden moeten puzzels opgelost worden. Wat varieert van op een drukknop staan tot snel schieten op doelen. De iets moeilijkere puzzels vragen daarom om soepel teamwork. En wat er dus ook voor zorgt dat teamwork een grote spil in de game is. Zonder goed teamwork is een kans op slagen zeer klein.

Drie spelers, SP en MP

Bij het idee van drie spelers moet gelijk de gedachte van multiplayer te binnen schieten. Geen vrees, dat is ook het geval. En hoewel de game als basis een multiplayergame is, kan er ook in singleplayer worden gespeeld. Daar zit alleen een grote 'maar' aan. Ja, het is mogelijk de game in SP te spelen, maar of dit leuk is " Eerlijk gezegd haalde dat de lol uit de game en verloor de game de helft van zijn speelbaarheid. Je bent dus in je eentje drie personen en bent verplicht continu te wisselen tussen die drie om een puzzel te kunnen oplossen. Uiteindelijk kom je er wel, maar met een zeer omslachtige en tijdrovende manier. Ik zeg, haal de SP eruit en borduur voort op de MP, welke op zijn beurt zeer vermakelijk kan zijn. De mogelijkheid om niet alleen lokaal met vrienden te kunnen spelen, maar ook wereldwijd met andere gamers zorgt ervoor dat je de game lekker door kan spelen als je in je eentje thuis zit of onderweg.

Geringe communicatie

De communicatie tussen de spelers tijdens een MP-sessie is gewoonweg hilarisch. Met een reeks pictogrammen op het onderste scherm kan je heel basaal duidelijk maken wat je wilt. Een plaatje met twee stapelende Links of het woord "Throw" zijn vaak al genoeg om een heel level uit te spelen. Wat alleen wel frustrerend kan zijn, is het feit dat als iemand niet weet wat hij moet doen, je niet echt duidelijk kan maken wat je wilt. Dit kan op zijn tijd wat frustraties geven in de wat moeilijkere puzzels.

Leuk voor tussendoor

De game heeft niet echt een goed verhaal, of tenminste een verhaal dat te volgen is. Denk aan een constructie als die van Super Mario: World 1-1, World 1-2 enzovoort. Je doorloopt alleen wat levels, maar ziet verder geen progressie in het verhaal, totdat je uiteindelijk het einde bereikt. Daardoor zal de game meer in de smaak vallen als tussendoortje in plaats van een volwaardige game met een verhaallijn. Op dit moment lijkt de term arcadegame bijna wel op zijn plaats.