Review: Titanfall Pc

Springend van dak naar dak kijk je om je heen. Beneden zie je een groep vijandelijke soldaten collegastrijders belagen. Een serie goed geplaatste schoten uit je geweer laat deze vijanden ter aarde storten. Je kijkt snel over je schouder om de gedaante van een vijandelijke piloot te ontwaren. Je springt naar het gebouw aan de overkant van de straat. Tijdens je sprong draai je in de lucht om met een goedgerichte granaat je tegenstander op te blazen. Plots hoor je het mechanische stompen van een vijandelijke Titan in de straten. Je ziet je collegastrijders binnen seconden tot as vergaan. Je activeert je radio en vraagt om je Titan. Binnen seconden hoor je in de buurt een knal. Je activeert je stealthfield en springt van dak naar dak en rent naar de oorsprong van de knal. Je springt bovenop je Titan, welke je zacht vastpakt en je in de cockpit duwt. Terwijl de systemen opstarten grijp je je controls stevig vast. Deze strijd is nog niet gestreden "

Titanfall

In deze nieuwe multiplayer FPS van beginnende ontwikkelaar Respawn Entertainment en uitgegeven door Electronic Arts mag je in de achtbaan stappen die Titanfall heet. Echt nieuw is de ontwikkelaar niet, daar een groot deel van het personeel afkomstig is van Infinity Ward, de ontwikkelaar die ons al diverse delen van Call of Duty bracht. In Titanfall draait het om actie. De game combineert hiervoor klassieke shooterelementen met wallrunning, jumppacks en grote gevechtsrobots, allemaal overgoten met een sci-fi sausje en een gezonde dosis Micheal Bay-eske cinematografische feel (lees: explosies). Dit alles vertaalt zich in keiharde snelle actie waar rustmomenten schaars zijn.

Het Arsenaal

Te voet ben je tot de tanden gewapend. Je hebt een primair anti-infanteriewapen (machinegeweren, sniper rifles, SMG's enzovoort), een anti-Titan-wapen (groot kaliber boemstokken) en een pistool (want een shooter zonder pistool, dat kan gewoon niet). Je kunt tegen muren opspringen, langs muren rennen, nekken omdraaien, schieten en vijanden doodschoppen, allemaal binnen een tijdspan van tientallen seconden. Naast deze actie zijn daar de Titans, de futuristische gevechtsrobots waar deze game mede om draait. Deze grote gevechtsrobots zijn uitgerust met een primair wapensysteem, variërend van een groot machinegeweer tot een railgun, raketwerpers, schilden en natuurlijk grote vuisten. De Titans voelen aan alsof je op de grond rondloopt, behalve dan dat je zonder problemen bij de bovenburen binnen kunt kijken. Alles wat geen Titan is wat in je vizier komt is al snel gedoemd. Het enige dat je moet dulden zijn vijandelijke Titans. Hiertegen ga je hard tegen hard. Af en toe een hoek om duiken om je schilden te herladen is hierbij geen overbodige luxe. Naast Titans moet je oppassen dat je vijand te voet niet bovenop je Titan springt en zijn gun je kwetsbare elektronica leegt. Anders suis je al snel in je schietstoel de lucht in (als je op tijd bent) of verga je tot as in een kleine nucleaire explosie waar Micheal Bay een applausje voor zou geven.

Multiplayer

Titanfall kent geen singleplayer. Wel heeft de game een campagne. Huh? Maar je zei dat de game geen singleplayer had? Juist. Ze hebben de campagne geïntegreerd met de multiplayer. Je volgt de verhalen van de ICM of de opstandige Militia in een filmisch verhaal. Deze missies zijn volledig multiplayer, waarin je zes tegen zes het verhaal uitspeelt. Hierin vinden gescripte voice-overs, cutscenes en events plaats welke het verhaal proberen te vertellen van de strijd tussen de ISM en de Militia. Ik zeg proberen, want tussen al het schietgeweld kon ik maar een fractie van het verhaal volgen. Ik ben dan waarschijnlijk een van de weinige shooterfans die eerst de singleplayer uitspeelt alvorens de multiplayer in te duiken. Maar in het geval van Titanfall zijn deze bijna hetzelfde.

De reguliere multiplayer bevat een aantal gamemodes (welke je ook tegenkomt in de campagne). Zo is er Hardpoint Domination, waarin je zo veel mogelijk controlepunten moet zien in te nemen en te verdedigen, en Attrition, een mode waarbij je zoveel mogelijk vijanden uit moet schakelen. Ook mag Capture the Flag niet ontbreken en er is nog Last Titan Standing, waarbij je het met 'n leven moet doen. Net als de campagne zijn deze matches zes tegen zes, aangevuld met hoopjes infanterie (AI-bots). Elk van deze speltypes is een achtbaan van actie en explosies, en toetst je reactievermogen tot het randje.

Toeters en bellen

Titanfall maakt gebruik van de Source Engine, welke al heel wat jaartjes meegaat. Echter is dat in de game niet te merken, daar de ontwikkelaar een grote hoeveelheid aan high-res textures heeft meegeleverd. De installatie van de pc-versie is dan ook 50 GB groot (!) en vergt op de hoogste setting een grafische kaart met 3 GB videogeheugen. Ik heb maar 2GB. Kak. Maar zelfs op een tandje terug ziet de game er zeer goed uit. De omgevingen zijn prachtig en divers, ontworpen met een goede balans en veel actie in het achterhoofd. Je zult elk potje weer nieuwe routes, hoekjes en plekjes voor hinderlagen ontdekken. En daarna ontdekken dat ze niet helemaal even goed werken **geluid van brekende nek**. Over geluid gesproken, dit verdient een speciale beschrijving. Het geluid in Titanfall is als een donderende waterval waar met machinegeweren uitgeruste zalmen grizzlyberen doodschieten terwijl ze met rocketpacks de hoogte in vliegen. Voor hen die niet in plaatjes denken: het geluid is subliem. De muziek, de geluidseffecten, explosies, voice-overs, alles klopt in de game.