Ultros review - Komt langzaam op gang

Tijdens de PlayStation Showcase van mei vorig jaar werden de eerste gameplaybeelden van Ultros getoond. Deze nieuwe, kleurrijke Metroidvania is ontwikkeld door de Zweedse studio Hadoque en wordt door game director Mårten Brüggemann omschreven als een verkenning- en avonturengame die draait om een mysterie met een diepgaande geschiedenis. Door de populariteit van het genre komen er regelmatig nieuwe Metroidvania’s uit en hierdoor is het soms lastig om te bepalen of de games de moeite waard zijn. Of de game iets nieuws naar de tafel kan brengen of oude wijn in nieuwe zakken is, kun je lezen in mijn review van Ultros.

Het verhaal is erg fragmentarisch

De sojourner Ouiji stort met haar ruimteschip neer op The Sarcophagus. Dit blijkt een soort kosmische baarmoeder te zijn waar een eeuwenoud demonisch wezen, Ultros, opgesloten zit. Om uit deze situatie te geraken en te begrijpen wat haar rol is, moet ze The Sarcophagus gaan verkennen. Zo begint het avontuur net zoals in de meeste Metroidvania’s alleen wordt er verder weinig toegelicht. Het was daarom lastig om in het verhaal te komen. Soms kom je een bewoner tegen die wat over de wereld of zijn situatie vertelt. Helaas schept dit geen verheldering, maar meer verwarring. Het gene waarover ze spreken is doorspekt met buitenaardse begrippen (Marduk, Cortex) en komt daarom nog niet echt binnen. Je komt regelmatig een dame tegen die bezwaar tegen jouw aanwezigheid lijkt te hebben; al is het niet heel duidelijk waarom dat zo is. Ook kom je regelmatig een man (of mannen) tegen die praat over The Gardner; is het steeds dezelfde man die je tegenkomt en spreekt hij over zichzelf of over een derde persoon?

Vaak krijgt het verhaal in een Metroidvania niet genoeg aandacht, maar het is wel prettig om er enigszins iets van te begrijpen, zodat je je verbonden voelt met de personages en de wereld. Omdat het verhaal in fragmenten wordt verteld en het soms even duurt voordat je de weg weer kunt vervolgen, is het soms moeilijk om er een geheel van te maken. Je krijgt af en toe een stukje informatie, terwijl je niet precies weet waar het over gaat. Soms krijg je na het ontmoeten van een persoon, bereiken van een punt of het verslaan van een eindbaas een kort fragment te zien, maar ook dit was niet heel verhelderend. Dat is in hevig contrast met de wereld, want die ziet er door het gebruik van felle kleuren helder, kleurig en fleurig uit. De vijanden met verschillend gekleurde lichaamsdelen, de herfstachtige bomen met blauwe vruchten en de drukke achtergrond opgebouwd uit verschillende kleuren geven de game een psychedelische look. Dit wordt alleen maar vergroot als je eenmaal de zaden begint te planten, maar daar zo meer over.

Een moeilijke weg

Ondanks dat het verhaal in Ultros langzaam naar voren komt, weet je wel dat je in deze Metroidvania de wereld kunt onderzoeken en verkennen. Aangezien je zonder wapen begint, heeft dat de grootste prioriteit. Gelukkig vind je al snel een zwaard, zodat je jezelf kunt verdedigen tegen de verschillende vijanden. Je kunt hierna in principe elke kant opgaan, maar om de eindbazen te bereiken heb je navigatie-tools nodig die je helpen met het verkennen van de wereld. Na het doorzoeken van een aantal velden vind je The Extractor waardoor het mogelijk wordt om twee keer te springen, zodat je naar de eerste eindbaas kunt gaan. Gedurende je avontuur vind je upgrades voor de Extractor waardoor je de wereld op andere manieren kunt verkennen. Je kunt hierbij denken aan een werpbare cirkelzaag die je kunt gebruiken om takken weg te zagen of aan een korte periode vliegen als je met de Extractor tussen de gele bloemen gaat staan. Na het verslaan van de eindbaas ontdek je een opgesloten monnik die Ultros verzegeld houdt en kom je erachter dat er nog zeven anderen zijn die je moet bevrijden, voordat je het tegen Ultros kan opnemen.

Normaliter ga je gewoon verder met de behaalde upgrades, maar Ultros doet dit net even anders. Door het bevrijden van de monnik beëindig je de time loop en begin je weer op de plaats waar het avontuur begon. Je mist niet alleen je wapen, maar ook The Extractor en Cortex Memories die je voor het eindbaasgevecht in je bezit had. Dit is zowel verfrissend als storend, want je kunt niet meteen verder. Je moet eerst je wapen weer vinden om vervolgens de Extractor te zoeken, want je hebt in veel gevallen de navigatie-tools nodig om de volgende eindbaas te kunnen bereiken. Het is soms lastig om te bepalen welke kant je op moet gaan en hoe je er moest komen, want soms zijn er gebieden afgesloten die voorheen wel toegankelijk waren. Ook heb je geen toegang tot fast travel. Daarnaast is het niet altijd duidelijk wat je moet doen. Zo kom je standbeelden tegen die je schijnbaar kunt activeren, maar elke keer als je dit probeert staat er: no communication available. Aangezien er niets verteld werd, ging ik er vanuit dat dit voor online co-op sessies was bedoeld. Het wordt pas veel later in de game duidelijk hoe je deze moet activeren en dat ze kunnen fungeren als fast travel device. Het zelf uitzoeken heeft natuurlijk zijn charme, maar op een gegeven moment wil je verder met je avontuur. Je kunt dan de velden stelselmatig afzoeken, maar dat is op den duur niet leuk meer. Als je de game eenmaal een beetje doorhebt en het verkennen een beetje voorspoedig gaat, krijg je meer plezier in het ontdekken van de wereld.

Groene vingers

The Sarcophagus is niet alleen de woonplaats van de demonische entiteit Ultros, maar heeft ook een rijke flora en fauna. Je kunt een grote invloed uitoefenen op de natuur door gevonden zaden te planten in de vruchtbare grond. Er zijn verschillende zaden die uitgroeien tot een plant en soms een vrucht dragen die je kunt gebruiken om je stats te verhogen. In andere gevallen zijn ze cruciaal voor het verkennen van de velden. Zo kun je met de wortels van een zaad een metalen deur open wrikken, een handig opstapje maken en zelfs lianen creëren waarmee op onbereikbare plaatsen kunt komen. Soms moeten de planten groeien en moet je eerst een time loop voltooien, zodat ze pas in de volgende ronde een voordeel bieden. De mogelijkheden die ontstaan door het planten van de zaden worden niet heel duidelijk uitgelegd. Dit gaat dieper dan je in eerste instantie verwacht en hierdoor ontdek je de puzzelelementen pas in een nieuwe time loop. Zo kwam ik er pas achter dat je aan de lianen kon slingeren als je het juiste zaad op het plafond weet te planten door de juiste Cortex Memory vrij te spelen. Omdat er verschillende zaden zijn, is het mogelijk om een zaadje te planten dat het niet het gewenste resultaat oplevert. Als de Extractor een upgrade krijgt, kun je de zaden hiermee weer opgraven en deze vervangen voor een zaad dat wel het gewenste effect teweegbrengt.

Naast de bewoners van The Sarcophagus kom je ook minder vriendelijke wezens tegen. Gelukkig kun jezelf verdedigen met je zwaard en aanvallen dodgen. De vijanden hebben verschillende aanvallen en een speciale move die je alleen kunt ontwijken met dodge. Hierdoor ontstaat er een opening en kun je ze met je speciale aanval snel wat klappen geven. Als je een vijand verslaat, verliezen ze een lichaamsdeel dat je kunt eten om te healen en om je stats te verhogen. Door een combinatie van deze stats te gebruiken speel je Cortex Memories vrij die nieuwe skills bevatten zoals een ground pound en drop kick of upgrades die je hp en attack power vergroten. De kwaliteit van de lichaamsdelen hangt af van de stijl waarmee je een vijand hebt verslagen. Als je steeds dezelfde aanval gebruikt, krijg je een minderwaardig lichaamsdeel dat je stats een kleine boost geeft, maar bij een combo met verschillende technieken krijg je een lichaamsdeel van uitstekende kwaliteit dat de stats significant verhoogt. Het lijkt nutteloos om de Cortex Memories vrij te spelen en dit elke time loop te herhalen, omdat je deze elke keer weer verliest. Gelukkig kom je tijdens het verkennen van de velden soms ook Mnemomic Mycelium tegen. Dit kun je gebruiken om een vrijgespeelde upgrade te locken, zodat je deze niet opnieuw vrij hoeft te spelen als je weer opnieuw begint. Hierdoor begin je elke time loop iets sterker en wordt het naarmate je vordert steeds eenvoudiger.