UMAMI review - Een korte en rustige puzzelervaring

Cozy games komen en gaan, zeker binnen de indiesferen. Zo ook de cozy puzzelgame UMAMI. De game ziet er warm en uitnodigend uit en legt vanaf de eerste minuut de nadruk op schattigheid en eenvoudige ontspanning. Na vijftien puzzels zat het er alweer op, maar de korte reis liet bij mij wel een duidelijke indruk achter. UMAMI is een kleine game die precies weet wat het wil zijn en daar niet van afwijkt. Lees gauw verder om te zien of UMAMI een goede game is om je dagelijkse zen-momentje te pakken.

Puzzels die direct klikken

UMAMI is een cozy 3D puzzelgame waarin elk level draait om eten en schattige dieren. De vijftien puzzels zien er prachtig uit, omdat elk stuk met de hand is geschilderd. De stijl valt meteen op en trekt je door de levels heen, zelfs wanneer de gameplay zelf weinig verandert. Elk puzzelstuk moet je oppakken en draaien tot het precies past, waarna het met een duidelijke klik vastklikt. Dat geeft een fijn ASMR-gevoel, al blijven het systeem en de moeilijkheidsgraad per puzzel hetzelfde. De game legt geen haast op je, want er is geen timer of limiet aan fouten die je kunt maken. Je prutst net zo lang tot het past en dat werkt goed binnen de relaxte sfeer. Alles draait om even wegzakken en je gedachten uitschakelen.

De puzzels zijn niet moeilijk. Als je een beetje logisch kijkt, ben je klaar binnen een paar minuten. Wie vastzit kan daarnaast ook makkelijk de puzzels brute forcen, omdat de stukken vrij beperkt zijn. Dat haalt wel wat spanning weg, maar geeft de game een bijna meditatie-achtige flow. Elk level verbergt daarnaast ook een verzamelkaart die bij het dier van de puzzel hoort. Die kaarten zien er leuk uit, maar doen verder niets anders dan je een achievement geven. Ze zijn zo eenvoudig te vinden dat je ze bijna automatisch meepakt door simpelweg op alle objecten te klikken. De game voelt hierdoor vriendelijk en toegankelijk voor iedereen, maar mist wel diepgang.

Korte rustmomentjes

De visuele stijl van UMAMI blijft het sterkste punt van de game. De kleuren, tekenstijl en kleine details maken elke puzzel prettig om naar te kijken. Elke puzzel is een gerecht met een schattig diertje erop. Het voelt alsof je door een schetsboek bladert dat tot leven komt. De gerechten zien er ook allemaal enorm lekker uit, dus speel deze game niet op een lege maag, want je gaat er geheid meer honger van krijgen. Die warme sfeer wordt versterkt door de zachte muziek die elk level begeleidt. Dat werkt goed in het begin, maar het is wel steeds hetzelfde nummer. Op langere sessies wordt het echt enorm repetitief, terwijl de game daar verder niks tegenover zet. Het geluid ondersteunt de rustige vibe, maar het mist variatie. Ik kan je dus aanraden om elke keer maar één puzzel te doen en niet voor langere sessies te blijven spelen, wil je niet gek worden van de muziek.

UMAMI biedt geen extra uitdagingen of systemen. Er is geen highscore, geen tijdsdruk en geen reden om een puzzel opnieuw te doen. Het is een hyper casual ervaring die je even opstart tussen andere games door. De vijftien levels zijn snel uitgespeeld en laten weinig blijvende indruk achter. Dat maakt UMAMI een game die prettig is voor korte pauzes, maar moeilijk een plek krijgt naast andere puzzelgames die meer variatie of diepgang bieden. Het doet wat het moet doen en daar houdt het op. Dat hoeft natuurlijk geen probleem te zijn. Niet elke game hoeft er een te zijn waar je tig uren in kunt steken en steeds weer opnieuw naar terug kunt keren. Sommige spelers zullen dat waarderen, anderen zullen het te beperkt vinden.