Review: void tRrLM(); //Void Terrarium - Een bijzondere game met een bijzondere naam Nintendo Switch

Ah, void tRrLM(); //Void Terrarium, wat ben je toch een bijzondere game. Niet alleen je naam is bijzonder. Het lijkt wel alsof er een kat over het toetsenbord is gelopen en de ontwikkelaars bedachten dat het resultaat een pakkende naam voor een game zou kunnen zijn. Of dat, of ze wilden de naam eruit laten zien als een (NonValue-Returning) functie in een of andere programmeertaal. Wat de gedachte achter deze naam ook is, het doet wel iets met je. Het gebeurt niet vaak dat een game iets met mij doet, zeker niet wanneer het om een roguelike gaat die ook nog eens een gekke naam heeft. Toch weten de Japanners van Nippon Ichi Software er weer iets gruwelijks van te maken. Deze roguelike kon ik namelijk niet wegleggen en ik vertel je graag waarom.

Bijzondere naam voor een bijzondere game

Goed, void tRrLM(); //Void Terrarium, die ik vanaf nu gewoon Void Terrarium ga noemen, voordat ik de website overhoop haal door allemaal gekke functies te injecteren, is niet alleen bijzonder vanwege haar naam. Het is namelijk een roguelike met zowel een bijzonder verhaal als bijzondere gameplay. Laten we eens bij dat verhaal beginnen. Je neemt namelijk de rol aan van een kleine robot die in een vuilnisbelt terecht is gekomen. De wereld om je heen is compleet overgenomen door giftige paddenstoelen en van de mensheid is niets meer over. Wanneer je de vuilnisbelt aan het verkennen bent, kom je een meisje tegen dat Toriko genoemd wordt. Toriko lijkt een van de laatst overgebleven mensen te zijn, maar door de extreem giftige omgeving is ze ontzettend verzwakt. Samen met een ontmantelde AI die factoryAI heet, moet je proberen om Toriko gezond en veilig te houden. Dit doe je door een glazen terrarium te bouwen waar ze veilig kan wonen, haar te voeden en haar leefomgeving schoon te houden.

Kijk, ik heb niet per se iets met een post-apocalyptische setting. Ik vind die setting voor games nogal overgebruikt en erg cliché. Toch raakt het verhaal van de robot en Toriko me om een of andere reden wel. Wellicht komt het door de parallel die getrokken kan worden met het echte leven. Velen van ons leven namelijk momenteel ook in een soort terrarium. Opgesloten in onze eigen huizen, omdat we ziek kunnen worden als we naar buiten treden. Goed, COVID-19 zal er niet voor zorgen dat er een ranzige plant uit je oogkas groeit, zoals bij Toriko het geval is, maar je snapt de vergelijking vast wel.

Roguelike met Tamagotchi-elementen

Zoals ik in de intro al vermeldde, is Void Terrarium een roguelike. Om preciezer te zijn, is het een roguelike in dungeon-stijl. Je moet namelijk de vuilnisbelt verlaten en de gevaarlijke Wasteland in duiken om eten voor Toriko te verzamelen en spullen waarmee je haar terrarium kunt inrichten. Elke keer ga je naar een nieuwe locatie, die bestaat uit verschillende procedureel gegenereerde verdiepingen. Elke keer dat je een locatie bezoekt, is je run dus weer anders. Je doel is simpel, vind de spullen die je moet vinden en keer weer huiswaarts zonder dood te gaan. Dit is overigens makkelijker gezegd dan gedaan. De locaties die je bezoekt, zitten namelijk vol met vijandige robots en andere wezens die je maar wat graag het licht uit je ogen sensoren willen slaan. Gelukkig kun je zelf net zo hard terugslaan en zelfs gebruikmaken van speciale vaardigheden. Ook kun je gedurende je avonturen verschillende voorwerpen en upgrades verkrijgen die je kunnen helpen de dungeon-achtige omgevingen zonder al te veel schrammen door te komen. Deze heb je ook echt wel nodig, daar de turn-based gevechten bijzonder pittig kunnen zijn.

Door de Wasteland banjeren op zoek naar eten en spullen voor Toriko is dus nog niet zo'n gemakkelijke klus. Je moet erop letten dat je niet teveel schade oploopt en anderzijds moet je er ook voor zorgen dat je batterij niet leegloopt. Gelukkig ben je een robot, dus kun je niet echt doodgaan. Wanneer je namelijk teveel schade opgelopen hebt, donder je gewoon weer terug op de vuilnisbelt en kun je een nieuwe run door de Wasteland starten. Soms is het zelfs verstandig om je expeditie vroegtijdig te beëindigen. Toriko, die je in haar terrarium op de vuilnisbelt achterlaat, is namelijk een levend kind en kinderen hebben aandacht nodig. Uiteindelijk krijg je namelijk een soort Tamagotchi-achtige interface waarop je kunt zien of Toriko honger heeft, of ze ziek is en of haar terrarium schoongemaakt moet worden. Negeer je haar behoeften, dan loopt het slecht af met de kleine meid. Je moet af en toe dus terug om Toriko een hapje te eten te geven, haar een knuffel te geven of haar poep op te ruimen. Ik wist dat het hebben van een kind zwaar werk is, maar damn...

Afschuwelijk aandoenlijk

Ok, laten we heten even niet meer over Toriko's poep hebben. Void Terrarium is typisch zo'n game waarvan je denkt, ohh dit is aandoenlijk. En aandoenlijk is het zeker. Ondanks die ranzige plant die uit Toriko's oogkas puilt, ziet ze er schattig uit als een klein meisje in de typisch Japanse chibi-stijl. Ook je maatje factoryAI is, ondanks dat het waarschijnlijk zijn schuld is dat de mensheid uitgeroeid is, een aandoenlijk hoopje pixels die op zijn scherm de meest uiteenlopende emoties toont. De hele visuele stijl van de game heeft iets magisch, met haar mysterieuze kleuren en grillige tekenstijl. Toch is de game qua verhaal iets zwaarder beladen dan de schattige stijl doet vermoeden en dat vormt een prachtige combinatie. Juist doordat de game en haar personages er zo aandoenlijk uitzien, komt de impact van het verhaal nog sterker over.

Ook de gameplay draagt hieraan bij. Ik merkte namelijk dat ik elke keer als de wiedeweerga terug naar het terrarium ging om Toriko te helpen als ze weer een keer ziek was geworden of als ze honger had. Ik weet dat ze slechts een hoopje pixels is, maar toch vond ik het mijn verantwoordelijkheid om zo goed mogelijk voor haar te zorgen. Zelfs als dat betekende dat ik mijn super goede run vroegtijdig moest beëindigen om Toriko haar medicijnen te geven. Verdorie, wie is hier nou weer uien aan het snijden?