Review: Warhammer 40,000: Space Hulk Tactics PlayStation 4

Bij het lezen van de term “Space Hulk” denk ik nog altijd aan een grote sterke boze groene man die door het heelal vliegt en allerlei kometen en manen kapot slaat. Inmiddels weet ik al heel wat jaren dat het hier gaat om iets van Warhammer 40K. Dus het gaat niet om een Marvel-held, maar over een heel, héél, HEEL groot ruimteschip. Jij gaat hier eindeloos in rondbanjeren als mens in een supergroot armor of als een doorgeslagen agressief alien-beest. En dat rondbanjeren in dat super spaceship doe je dan weer in de kersverse game, Space Hulk Tactics, waarbij we dat dan op een rustige, tactische manier kunnen uitdenken hoe we de vijand de baas gaan zijn. Deze reviewmarinier ging er eens goed voor zitten.

Nerdhammer

Iedereen die enigszins bekend is met Games Workshop en hun Warhammer 40K wereld, weet dat we het hier hebben over een wereld waarbij de bedenkers zich bij alles afvroegen: “How can we let this go to 11, no wait, to 12!” Is dit slecht? Nee, want het is bij Warhammer 40K allemaal dermate tot in de details uitgedacht en met liefde aan gewerkt, dat het ook echt indruk weet te wekken. Hoe is het allemaal begonnen? Als oorlogsspel met miniaturen, en als bordspellen. Ik kan mij nog heel goed herinneren dat ik als kleine jongen bij modelwinkel Bliek in Breda binnenliep voor een Revell modelbouw vliegtuigje te gaan kopen. Ik wist niet wat voor pracht en praal dat ik zag toen er een wand van Games Workshop modellen voor mijn neus stond. Wat was dit gaaf! Ik moest en zou ze hebben!

Ik ging paar maanden later terug met dertig gulden aan gespaard zakgeld, en kwam erachter dat ik daarvoor 2 klote-skeletten en een uitlachende winkelier kon krijgen. Rot dan maar op, dacht ik en ik keek er vervolgens nooit meer naar om. Totdat er gelukkig games van uitkwamen. Heel de bedachte wereld van Warhammer en voor mij persoonlijk vooral van Warhammer 40K, is gewoon ontzettend gaaf. We hebben de afgelopen jaren ook goeie titels zien voorbij komen, zoals de Dawn of War-serie, maar het zijn er eigenlijk teveel om op te noemen. Voornamelijk zijn het turn-based strategy games op de pc. Zelf als console gamer heb ik vooral de erg goede en genegeerde Space Marine veel gespeeld op de Xbox 360 en daarnaast ook de erg toffe Squad Command op de PSP.

Groen groot ruimtemonster?

Space Hulk is begonnen als een bordspel, dat speelt als een soort corridor survival dungeon crawler. Je bent dan een groepje Space Marines die tegen de Genestealer aliens moet vechten. Daar komt het simpelweg op neer. Er zijn inmiddels ook meerdere videogames van gemaakt, waarbij de eerste verscheen in 1993 op onder andere de PS1. Sindsdien is er elke paar jaar wel een titel uitgebracht, niet altijd met de beste reviews. De Space Hulk-games lijken allemaal net niet helemaal af. Daarnaast heb ik ook sterk idee dat Games Workshop nog altijd qua marketing wat te leren heeft, want echt goed promoten plus goeie timing qua releasedata lijken ze niet te kunnen.

Space Hulk Tactics speelt heel erg als de XCOM-games, dus dat begint al gelijk goed. Je bestuurt in een level/missie steeds maar een handjevol Space Marines, waarbij je x aantal punten kunt spenderen aan beweging en acties. Ik houd er zelf erg van dat je maar een paar units bestuurt, want hiermee behoud je overzicht. Bij Space Hulk Tactics kun je dit overzicht wel gebruiken, want je hebt veel (alien gespuis) om in de gaten te houden. Deze vervelende Genestealer aliens kun je ook zelf spelen in hun eigen campaign. Dit speelt uiteraard behoorlijk anders, waarbij het met name om spawnpoints draait waar je vele van jouw gebroed uit kan laten komen. Beide campagnes hebben overigens wel soms een oneerlijk aanvoelende difficulty spike. Met name de arme Space Marines lijken soms niks te kunnen overleven.

Spaceplay

De besturing voor dit soort games is op consoles nog dikwijls niet ideaal, al is dit bij XCOM echter wel het geval. Space Hulk Tactics lijkt gelukkig heel erg op XCOM qua controls, maar behoudt er een wat complexere besturing op na, wat niet altijd even logisch aanvoelt. De game speelt grotendeels vanuit isometrische view. Je kunt first person door de ogen van je arme Space Marines kijken om naast qua beleving ook onder andere met X-ray vision rond te kijken. Naast je gebruikelijke besturing voor movement en acties aan de hand van punten, heb je per beurt ook kaarten die je per beurt kunt besteden. Dit is in het begin allemaal erg verwarrend, maar uiteindelijk na gewenning werkt het prima. Daarbij merk je ook wel gelijk dat de makers nog erg vanuit een bordspel hebben gedacht. Helaas hebben ze dat ook gedaan qua gameplay dat je nooit een stapje terug kunt gaan. Daarbij is de touchpad-knop de knop voor het eindigen van je beurt, en menig keer heb ik deze per ongeluk ingedrukt, en je krijgt hier geen "are you sure" checkup, iets wat er echt in moet naar mijn mening.

Je speelt qua verhaal weinig bijzonders door, maar het is qua uitleg, setting en sfeer allemaal dermate sterk dat het toch constant blijft boeien. Space Hulk Tactics heeft ook die typische positieve elementen die dit soort tactische strategygames hebben: Het “nog eeeeeentje dan” syndroom. Als je eenmaal je tanden in zo’n game zet als Final Fantasy Tactics, Vandal Hearts of XCOM, dan staat dit garant voor lange, lange speelsessies. Tactics games spelen nou eenmaal nooit snel, en dit heeft voor- en nadelen. Je krijgt absoluut waar voor je geld, en het is dik genieten, maar het eist zijn tol voor je privé-leven. Space Hulk Tactics heeft dit ook al kun je gelukkig, zoals het hoort, op elk moment de game saven. Wat wel nog meer tijd vreet dan zou moeten, is de beurt van de AI opponent. Soms zit je bijna een minuut te wachten om vervolgens je vijand veruit de meest voor de hand liggende moves te zien doen.

Het gebruikte beeldmateriaal in deze review is gecaptured tijdens onze speelsessie op de Playstation 4.