Review: Werewolf: The Apocalypse Earthblood - Wolf gehuil Xbox Series

Hallo, dierenarts Bram hier! Heeft u een hond? Ik ook. Je bent het dan vast met mij eens dat het een enorm belangrijk familielid is en dat je er alles aan doet om de trouwe viervoeter gezond en gelukkig te houden. Vandaar deze tips. Ga genoeg met hem wandelen. Een fitte hond is een blije hond! Geef hem ook niet te vaak snoepjes. Alleen als hij het verdient natuurlijk, zo stimuleer je goed gedrag. Heeft uw hond de Werewolf: The Apocalypse - Earthblood aandoening? Oei, dan kunt u maar beter afscheid nemen, want dat is terminaal. Tijd voor een Old Yeller. Even serieus, er is veel mis met de actiegame. Wat ik persoonlijk erg jammer vind, want ik had echt zin in een goede weerwolfgame! Maar goed laten we dit beestje eens ontleden voor de wetenschap. Misschien leren we er nog wat van. Dit is de review van Werewolf: The Apocalypse - Earthblood!

Natte hond

Voordat we deze hond hard aanpakken met de riem, wil ik eerst eventjes het positieve over de game gezegd hebben. De combat gameplay in Werewolf: The Apocalypse - Earthblood is vermakelijk. Het is zeker niet perfect en kampt met wat schoonheidsfoutjes, maar in het algemeen is er plezier te vinden in het doorscheuren van je vijanden in je weerwolfvorm. Je kunt kiezen tussen twee houdingen. De ene houding geeft je meer snelheid, terwijl de andere je meer kracht biedt. Door deze af te wisselen kun je combineren met snelle combo's en ontwijkingsmanoeuvres, gepaard met stevige beuken die vijanden doen vliegen. Er is geen mogelijkheid om jezelf te verdedigen, je kan wel proberen vijandelijke aanvallen te ontwijken. Dit werkt echter niet heel goed, want je kunt je eigen aanvallen niet annuleren om schade te ontwijken en de camera tijdens de combat is af en toe erg chaotisch. Er is eigenlijk één goede tactiek als het gaat om de combat en dat is punten investeren in health en Fury damage. Fury is je ultieme rage-modus, waarin je zowel de snelheid als de kracht krijgt van beide houdingen. Ik speelde de game op de hoogste moeilijkheidsgraad en ik kan zeggen dat ik tegen geen problemen ben aangelopen. Het voelde vaak wel een beetje hersenloos aan. Ik was alleen maar bezig met het kapot spammen van mijn X en Y knoppen, aangezien daar de commando's voor de lichte en zware aanvallen zaten, maar voor de rest vereist de game erg weinig van je concentratie. Goed en dit was het positieve. Ja, het wordt nog een bumby ride. Zet je schrap voor die hersenloosheid in het kwadraat.

Stealth is aanwezig in deze game en het is een big deal. Big deal als in, holy shit, je verpest echt mijn humeur met deze onzin. Je kunt ervoor kiezen om rustig te werk te gaan, vijandelijke spawnpoints te saboteren en wat soldaatjes één voor één te laten verdwijnen. Dit is tergend werk, want het gaat zo verschrikkelijk langzaam. Niks wat je doet in deze stealth secties is interessant. Het is letterlijk een beetje rondkruipen, op de juiste knop drukken als je ergens dicht tegen aan staat en tada! Weer tien minuten van je leven verspild. Gelukkig hoef je dit maar honderd keer te doen, aangezien het de opbouw is van ieder fucking level. Als je er met de pet naar gooit en gewoon meteen iedereen afslacht, dan doe je jezelf een plezier. Maar stel nou eens voor, dat je een gebied precies volgens de regels doet. Dat is eigenlijk heel makkelijk, want de vijandelijke A.I. is hersendood. Dat al deze figuren niet aan de beademing liggen, vind ik een wonder. Ze kunnen niet vijf meter voor zich uitkijken, wanneer de speler de nek breekt van zijn collega. Ze kunnen niet logisch nadenken, door bijvoorbeeld alvast versterkingen op te roepen en de gehele basis te waarschuwen wanneer er lijken op de vloer liggen. Ik heb achter één krat een dozijn soldaatjes uitgeschakeld, omdat ze één voor één dezelfde hoek kwamen lopen. Ik heb zulke zwakke A.I. in geen jaren gezien.

Next-gen? Niet te zien

Nou, laten we maar eens gaan kijken naar het verhaal. Tien minuten speeltijd zijn verstreken en ik weet al hoe laat het is. Fuck, dit verhaal gaat nergens op slaan. En ja hoor, twaalf uur later en wat hebben geleerd? Letterlijk niks. Cahal is onze protagonist en hij strijdt tegen de kwaardaardige corporaties. Die verschrikkelijke geldwolven! Waarom zijn ze zo vreselijk, Cahal? "Omdat ze ons bos kapotmaken!": schreeuwt de wolfman uit. En waarom doen ze dat? Ja, geld of zo. Of iets anders extreem generiek. Ja, de game zegt heel zelfverzekerd dat die megabedrijven, in dit geval Endron, de duivel zelf zijn. Tuurlijk zie je dat ze vreselijke dingen doen, maar er wordt nooit uitgelegd waarom ze deze acties uitvoeren. Dit maakt ze meteen een tegenstander zonder identiteit en daarom verlies je meteen interesse in het gehele conflict. Plus het feit dat je onderdeel bent van een terroristische natuurbeschermgroep. Nee, echt terroristisch. Terwijl Cahal en zijn volgelingen aan het janken zijn om omgezaagde bomen, zijn ze plannen aan het smeden om gehele operaties te laten exploderen en honderden mensen, inclusief onschuldigen, af te slachten. Ja, wij zijn helden hoor ik ze roepen, terwijl er bloed uitgesmeerd over de laboratoria muren ligt. Nee, ondanks dat de corporaties ook zeker kwaadaardig zijn, zijn jullie absoluut niet de good guys van dit verhaal. De term terroristen die aan jullie groep gekoppeld zit, is accuraat.

Het thema van het verhaal is woede en hoe het je kan absorberen als je niet uitkijkt. Cahal heeft ook een flink ongelukje in het begin van het verhaal, waardoor hij in isolatie gaat voor een lange tijd. Oké, hier kunnen we iets mee. Misschien zijn we bewust van de vele levens die we nemen? Bewust dat onze acties consequenties hebben? Ja, geloof je het zelf? Tuurlijk zijn er geen consequenties als je de gehele boel afslacht. Leuk voorbeeld, ik kreeg de keuze om een dokter te laten leven. Ik deed dat, kwam tien minuten later terug de kamer in en schoot een pijl door haar schedel. Werd ik beboet? Verliep het verhaal anders? Nope. En dan nog iets, elk personage dat je tegenkomt in dit "verhaal" is zo interessant als een blanco vel papier. Ze hebben allemaal dezelfde mindset, Endron is kwaardaardig en moet gestopt worden. Verder hebben ze geen persoonlijkheidstrekjes, geen andere ambities, gewoon noppes. Dus de game gooit ook nog eens bakken met dialoog naar je harses en wat moet je ermee? De personages zijn niet interessant, het verhaal heeft tegenstrijdige boodschappen en dan verwacht je dat de speler er zo diep inzit dat ze tientallen pagina's gaan lezen? Spoilers voor het einde. Het wordt vervolgens wel iets interessanter, al is het niet erg origineel. Je komt erachter dat Endron biologische experimenten heeft uitgevoerd a la Umbrella in Resident Evil. De designs lijken echter zeer sterk op The Flood van de Halo-Serie, maar dat terzijde. Het zorgt voor een ietjes interessantere dynamiek, maar deze versterking komt veel te laat aankakken en kan dit verhaal niet meer rechttrekken.

Werewolf: The Apocalypse - Earthblood is een cross-gen titel. De game verschijnt zowel op de PlayStation 5 en Xbox Series, als de PlayStation 4 en Xbox One. De game ziet er echter uit alsof het op de PlayStation 3 en Xbox 360 had kunnen verschijnen. Mijn god, wat kan deze game er foeilelijk uitzien. De omgevingen zijn over het algemeen redelijk en de frame rate bleef op de Xbox Series tenminste stabiel op de zestig staan. Maar kom op zeg, ik heb een aantal lelijke modellen gezien, niet normaal. Hieronder zie je wat screenshots die ik heb gecaptured. Hard bewijs voor mijn zaak. De gezichten zien er echt niet uit, maar wacht maar totdat je sommige van deze figuren in beweging ziet. De animaties stammen ook af uit het jaar 2006. Houterig en onnatuurlijk, vele vijanden en NPC's bewegen zich gewoon erg matig voort. Naast het feit dat de game er grafisch niet goed uitziet, lijk het erop dat Werewolf: The Apocalypse - Earthblood allergisch is voor creativiteit. Je vecht ongeveer 95% van de tijd in de oersaaie fabrieken van Endron. Ik snap niet waarom, je gebruikt een duister bos al als een verzamelpunt, waarom kunnen we niet daar een keer op soldaten jagen?

Wolverine > Wolf

Zeg, Cyanide Studio, jullie weten waar RPG voor staat toch? Role Playing Game. Cahal is niet bepaald een personage waarmee je heel veel kunt. Hij is je typische harde bink en hij is zo uniek als kaas op een tosti, niet zo dus. Je kunt met een aantal personages een vreselijke dialoog aangaan, met verschillende antwoorden. Verschillende antwoorden met nul consequenties. Geen andere uitkomsten, helemaal niks. Dus waarom hebben we deze gesprekken? Ze voegen niks toe en zeg alsjeblieft niet dat je geeft om de onderliggende motivaties van deze personages, want het verhaal is daar simpelweg niet goed genoeg voor. Je kunt gelukkig ook je speelstijl aanpassen door je skillpoints te gebruiken. Er is echter alleen één speelwijze die goed werkt, dus waarom zou je punten investeren in shit zoals extra pijlen voor je kruisboog. Upgrades staat niet gelijk aan het label RPG, Cyanide Studio! Je plakt toch ook niet het genre RPG op jullie Tour de France-games, omdat je je fiets kan upgraden? Wacht, dat hebben ze niet gedaan, toch?

Ik ben op. Deze review was een belasting op mijn mentale frisheid. Games zijn mijn passie en wanneer ik er door eentje recht in mijn zak getrapt wordt, doet dat toch altijd extra zeer. Maar ik wil jullie niet achterlaten met alleen het dringende advies deze game niet aan te schaffen, maar ook eentje wel op te pakken die eigenlijk beter is op elk front. X-Men Origins Wolverine was een vreselijke film, maar de game daarentegen is geweldig. Het trimt alle onnodige bullshit, zoals RPG-elementen, dialoog-opties en stealth meteen eraf en wat je over hebt, is iets waar iedereen die interesse had in Werewolf: The Apocalypse - Earthblood naar op zoek is. Pure en keiharde actie. Combat die heerlijk werkt, divers is en waar het op nummer één staat. Als je nog een Xbox 360 of een PlayStation 3 in huis hebt, ga dan alsjeblieft met die game aan de slag.

Het gebruikte beeldmateriaal is opgenomen tijdens de speelsessie op de Xbox Series X