De Rondvraag: Welke game was onbedoeld eng?

We werken nog steeds naar Halloween toe en in deze periode spelen we games met een horrorsausje misschien iets meer dan normaal (behalve voor de echte horror fans). Echter er zijn ook games die helemaal niet bedoeld zijn om jou de stuipen op het lijf te jagen. Er zijn ook games die dit per ongeluk bij je veroorzaken, omdat ze net een personage hebben geïntroduceerd waar je toch stiekem ‘s nachts van wakker wordt. Deze figuren zijn niet zo bedoeld, maar bij jou maken ze iets los. De personages doen op zich niets verkeerd, zijn niet overdreven eng, maar toch geven ze dat onbehagelijke gevoel. Het is moeilijk te omschrijven, maar de beste omschrijving is misschien wel: “It just freaks you out”. Ook onze redactieleden hebben ook ervaring met dat gevoel en bespreken de game die zij onbedoeld eng vonden.

Bram is enigszins getraumatiseerd door Rayman 3

Ik kan met enige trots vertellen dat geen enkele game mij te eng is tegenwoordig. Zo heb ik ontzettend veel zin in The Medium, wacht ik met smart op een Xbox-versie van Amnesia: Rebirth en ben ik regelmatig te vinden op mijn kamer, terwijl ik de zombies van Resident Evil uitdaag. Dit is niet altijd zo geweest. Eén van mijn allereerste games was Rayman 3 en omdat ik natuurlijk pas een jaartje of zes was, kwam dat met bepaalde risico’s. Als klein jongetje zie je natuurlijk weerzinwekkende dingen, in de meest onschuldige elementen van een game. Toen ik vast kwam te zitten in één van de eerste levels, wat je als kleuter natuurlijk vaker overkomt, kreeg ik te maken met het “Game Over” scherm van Rayman 3. In een soort bloedrood werd er verteld dat je gefaald had in een zeer irritant en sinister toontje. Ik rende toen altijd weg van de pc, om aan mijn pa of oom te vragen of zij het even voor mij konden oplossen. Toen ik bij de Knaaren kwam, was de kleine Bram er wel helemaal klaar mee. Intimiderende en onverwoestbare vijanden die op je aflopen als een niet te stoppen Juggernaut? Nee, bedankt. Ondanks dat is Rayman 3 geweldig en geen jeugdtrauma weerhoudt mij ervan om die game elk jaar weer een keertje op te starten.

Claudia vond Giygas uit Earthbound creepy

Ok, voor het antwoord op deze vraag heb ik wel even moeten graven. Er zijn namelijk niet heel veel gewone games die ik eng heb gevonden. Het enige wat me te binnen schiet, is dan ook een specifiek moment uit mijn jeugd. Ik weet niet meer precies hoe oud ik toen was, maar toen ik jonger was, had ik een emulator vol met oude games op mijn pc staan. Eén van die games was Earthbound (of Mother 2, voor de echte nerds onder ons). Earthbound is een turn-based JRPG met vrolijke wezens en heel veel rare humor. Nietsvermoedend speelde ik dan ook door de game heen, totdat ik bij de eindbaas Giygas aankwam. Het gevecht tegen Giygas was heel anders dan de andere random encounters die je gedurende de game hebt. De eindbaas ziet er namelijk ontzettend creepy uit. Het is namelijk een bewegende achtergrond die eruitziet als een groep schreeuwende gezichten. Ook de muziek en de geluidseffecten die je op de achtergrond hoort, dragen bij aan het hoge nee-doe-maar-niet-gehalte van deze eindbaas. En wat misschien nog wel het meest enge is aan dit alles? Je kunt Giygas alleen maar verslaan door te bidden. Nope!

Delano is bang voor DOOM

Als je wel eens naar onze wekelijkse podcast luistert, dan zou je wellicht al een idee kunnen hebben wat mijn antwoord op deze vraag is. Het antwoord is DOOM. Je weet wel, de klassieke FPS-game, die je lang geleden op Windows 95 en 98 kon spelen. Die eerste versie waarin monsters nog haperende sprites waren, waar soms willekeurig geluiden vanaf kwamen. Het waren de monsters uit DOOM waarvan ik altijd dacht dat ze verstopt zaten onder mijn bed. En in DOOM, heb ik ook vaker gezegd, lijkt alles en iedereen boos op je te zijn. Zelfs het gezicht van jouw personage, dat altijd onder in het scherm naar je loert, kijkt je gedurende hele levels boos aan. Noem mij maar een pussy, maar ik krijg er nog altijd rillingen van.

Eilish krijgt een ongemakkelijk gevoel van Octodad

Octodad. Ja, die game vond ik inderdaad een beetje eng. Waarom? Ik denk dat ik de surrealistische kant van de game een beetje eng vond. Of misschien eerder ongemakkelijk. Het geeft me in ieder geval een naar gevoel. Aan de andere kant vind ik de game ook echt hilarisch en speel ik hem graag. Maar er zijn een aantal stukken die me gewoon de kriebels geven. Niet dat ik echt kippenvel krijg en doodsbang ben. Het is meer het gevoel dat je krijgt als je als kind afleveringen van kinderseries kijkt die net iets griezeliger zijn dan de rest van een serie. Denk bijvoorbeeld aan de aflevering van Fairly Odd Parents dat Timmy’s dode hamster terugkomt als zombie. Ja, die aflevering vond ik als kind ook niet zo leuk. En het is dat gevoel dat ik nu ook soms krijg bij Octodad. Hoe vreemd dat ook is.

Ken jij nog meer games die onbedoeld eng zijn? Laat het ons weten en deel het in de comments.