Drie van die: Dingen om rekening mee te houden in Necrobarista: Final Pour

Necrobarista, een visual novel over de dood en koffie, is al een paar jaar uit op pc en Apple Arcade. Onlangs werd deze game door Nintendo als stealth drop op de Nintendo Switch gepleurd in de vorm van Necrobarista: Final Pour. Deze versie bevat opgepoetste graphics en wat extra features. Ik besloot om dit mysterieuze café tussen het rijk van de levenden en het hiernamaals maar eens even op te zoeken. Wat ik me echter geserveerd kreeg, was niet helemaal wat ik ervan verwachtte. Dus hierbij dan ook, Drie van Die dingen om rekening mee te houden als je Necrobarista wilt gaan spelen.

Necrobarista is een kinetic novel

Laat ik dit artikel beginnen door te zeggen dat ik een groot fan ben van visual novels. Van grote titels als Clannad en Ace Attorney, tot dating sims als Doki Doki Literature Club, Mystic Messenger, en zelfs Dream Daddy en I Love You, Colonel Sanders! kan ik uren lang genieten. Er is gewoon iets heel bevredigends aan keuzes maken in een game en vervolgens kijken wat daar de gevolgen van zijn. Als je verwacht dat Necrobarista soortgelijke gameplay bevat, dan moet ik je helaas teleurstellen. Necrobarista is namelijk een kinetic novel, een sub-genre van visual novels waarbij je juist geen keuzes kunt maken en zo goed als geen interactie hebt met de game. Je kunt in deze game namelijk alleen de dialogen voortzetten door op de A-knop te drukken en tussen hoofdstukken door een klein beetje rondlopen om meer verhaal-content op te zoeken. Deze verhaal-content is niet heel erg interessant en moet je per toeval vrijspelen door de juiste woorden uit te zoeken tijdens het voorgaande hoofdstuk.

Necrobarista is niet geoptimaliseerd voor de Switch

We weten inmiddels allemaal dat de Nintendo Switch niet de meest krachtige hardware heeft. Nu is Necrobarista: Final Pour een Switch port van wat oorspronkelijk een pc-game is. Het is wel te merken dat de game op de Switch niet zo heel lekker draait. De laadtijden tussen hoofdstukken zijn ontiegelijk lang. Nu ben ik van nature een ontzettend ongeduldig persoon, dus misschien moet je deze opmerking met een korreltje zout nemen. Het neemt echter niet weg dat de game ook op andere punten last heeft van performance-problemen. Zo is de framerate niet stabiel tijdens de stukjes waar je zelf rond kunt lopen en merkte ik tijdens de opening cinematic dat de game daar zelfs af en toe vastliep. Een beetje jammer wel, daar een dergelijke game juist voor de Switch zeer geschikt zou zijn.

Necrobarista maakt je eerder aan het lachen dan aan het huilen

Je zult waarschijnlijk denken dat een game over zware onderwerpen als de dood en sterfelijkheid vrij somber over komen en je met een naar gevoel achterlaten. Toen ik de omschrijving van Necrobarista las, dacht ik dat het eenzelfde soort effect op mij zou hebben als games als Sea of Solitude, waarbij ik het niet kon laten om toch even een traantje weg te pinken. Niets is echter minder waar. In Necrobarista zul je eerder moeten lachen dan huilen. Ja, er worden moeilijke onderwerpen aangesneden en de dialogen zijn op een briljante manier geschreven. Alles is echter zo doordrenkt met droge en ietwat vreemde humor, dat je eerder moet lachen dan moet huilen. De boodschap die de game mee wilt geven komt wel binnen hoor, alleen niet zo rauw op je dak en dat is misschien ook wel weer een keer fijn.

Goed, nu weet je dus wat Necrobarista: Final Pour een beetje voor game is. Begrijp me niet verkeerd, Necrobarista is heel goed in het vertellen van een verhaal door middel van briljant geschreven dialogen en fraai camerawerk, maar het is wellicht niet helemaal het soort game dat je verwacht dat het gaat zijn. Dat is echter helemaal prima, als je meer op zoek bent naar een avondje rustig een boek lezen op de bank met anime-achtige animaties en een innemende soundtrack op de achtergrond. Meer dan dat is de game helaas niet, dus als je op zoek bent naar een ontroerende ervaring, gameplay vol actie, of het maken van keuzes, dan kun je beter op zoek naar iets anders om te spelen.