Drie van die: Games van één maker die je vast niet hebt gespeeld

De meeste mensen die een beetje into Japanse RPG's zijn hebben vast allemaal weleens Final Fantasy Tactics gespeeld. Uitgespeeld hebben is een tweede, want er komt vrijwel geen eind aan. De geestelijk vader van deze game is Yasumi Natsumo, een naam die weinig mensen waarschijnlijk iets zegt. Deze beste man heeft echter naar mijn bescheiden mening naast Final Fantasy Tactics nog een aantal juweeltjes op zijn naam staan, die een stuk minder bekend zijn.

Vagrant Story

Eén van de laatste games die verscheen op de PS1 voordat deze console definitief de fakkel overdroeg aan de PS2, en het is één van mijn favoriete games allertijden. Het beste kun je deze game omschrijven als een tactische action-RPG die qua verhaal en sfeer overkomt als een Metal Gear Solid-game in een middeleeuwse fantasy-setting. De game valt talloze keren rond te spelen en is er ook op gericht dat je met New Game Plus-modus pas alles kunt verkennen. Makkelijk is de game allesbehalve, maar nergens is de game onredelijk. Hetgene wat mij vooral pakte bij deze game was de pakkende sfeer en het sterk uitgewerkte verhaal. Vooral de muziek is iets wat er kwalitatief uitspringt, maar ik kan alvast verklappen dat dit bij alle games van Yasumi Natsumo is, omdat hij volgens mij dezelfde componist naar elk project sleept.

Final Fantasy XII

Na het succes van de Final Fantasy Tactics-game mocht Natsumo zijn hardwerkende kont parkeren in de director's chair van Final Fantasy XII. Het is een deel in de enorm populaire Final Fantasy-reeks waarvan ik merk dat veel mensen deze aan hun neus voorbij hebben laten gaan. Zelfs de erbarmelijk matige opvolger FFXIII hebben helaas meer mensen gespeeld lijkt het. Final Fantasy XII speelt zich af in Ivalice, de wereld waarin zowel Final Fantasy Tactics alsook Vagrant Story zich afspelen. Het is ook wat moeilijker in het verhaal komen bij deze game dan andere FF-games, en het is daarnaast ook nog eens een vrij moeilijk verhaal met veel politieke tinten eraan. Toch kan ik iedereen niet hard genoeg aanraden deze game nog eens een kans te geven, want het is een (ietwat ruwe) diamant. Prachtige sfeer en veel dynamischere gameplay dan Final Fantasy voorheen had.

Crimson Shroud

Deze game zou geheel aan mijn game-neus voorbij gegaan zijn als ik hem niet door de hoofdredactie van Gameliner kreeg voorgeschoteld om te reviewen. Crimson Shroud heeft een Dungeons & Dragons boardgame-benadering doordat alles met echt dobbelen werkt en alle characters en monsters als stilstaande beeldjes op sokkeltjes staan. Hierdoor leek de game mij compleet shit, want het zag ernaar uit dat het was gemaakt door een stelletje luilakken. Niets bleek minder waar te zijn. Na vijf minuten spelen was gelijk al een interessant plot opgesteld, mijn oren werden gestreeld door prachtige muziek, en alles ademde sfeer en stijl uit. Mijn neusje begon iets te vermoeden: zou hier meneer Natsumo achter zitten? En ja hoor, zijn stijl was gelijk te herkennen. Crimson Shroud behoort absoluut tot mijn top 5 beste 3DS-games, met een pakkend verhaal, zeer goed uitgewerkte tactische turn-based-gevechten en algeheel sterke sfeer en stijl. Ja, dat moest ik nog een keer benadrukken.

Het is allemaal natuurlijk afhankelijk van smaak, maar dit is met deze meneer Natsumo typisch zo'n geval net als bij sommige regisseurs van films: vind je één van hun creaties tof, dan stelt de rest ook niet teleur. Wat mij vooral aanspreekt is de, net als bij Metal Gear Solid, tot in de details uitgewerkte eigen wereld waarin de games zich afspelen. Meer mensen buiten Japan zouden eens deze bovenstaande games moeten uitproberen. Durf het maar eens.