Film: Guns Akimbo - Een achtbaan zonder looping

Nieuw-Zeelander Jason Lei Howden loopt al wel even mee in de filmindustrie, maar Guns Akimbo is zijn tweede wapenfeit als regisseur van een bioscoopfilm. De eerste, Deathgasm, dat zo'n vijf jaar geleden verscheen was niet echt een groot succes. Wellicht dat zijn tweede film het beter gaat doen. De cast spreekt in ieder geval al iets meer tot de verbeelding, want niemand minder dan Daniel Radcliffe schittert in deze film. Nou ja, schitteren is misschien niet het juiste woord voor deze ietwat lugubere komische actiefilm. Zo wordt de film namelijk omschreven. Of het daar ook daadwerkelijk aan voldoet is nog maar even de vraag, maar dat vertel ik je graag.

Toetsenbordheld op sokken

Een komische actiefilm hoeft het meestal niet te hebben van het verhaal en ook in Guns Akimbo is dat absoluut niet anders. De film speelt zich af een in alternatieve toekomst, waarbij social media uitgegroeid is tot een groter monster dan het nu al is. Miles Lee Harris, gespeeld door Daniel Radcliffe, is voor de meeste mensen een simpele gast met een suffe baan bij een bedrijf dat games maakt voor smartphones waarbij het doel is zoveel mogelijk geld af te troggelen van onwetende ouders. Hij werkt aan het coderen van de game en haalt daar allesbehalve voldoening uit. Om te ontvluchten aan zijn pijnlijke realiteit zoekt hij zijn heil op het internet, waar hij zich ontpopt heeft tot een dappere toetsenbordheld. Online achter zijn computerscherm durft hij namelijk wel voor zichzelf op te komen en mensen voor van alles en nog wat uit te maken, tot hij dit op een dag bij de verkeerde doet.

Na weer eens iemand kapot gescholden te hebben krijgt hij zijn ip-adres als reactie terug, waarmee zijn anonimiteit in één klap tenietgedaan is. Voor hij het weet wordt hij overvallen door een groep gewelddadige figuren die hem ontvoeren en een lesje willen leren. Het heeft twee aan zijn handen vastgeschroefde pistolen tot gevolg. Nog voordat Miles doorheeft waar hij nu eigenlijk in verzeild is geraakt krijgt hij de opdracht iemand binnen een bepaalde tijd te vermoorden. Als hij niet op tijd is, of probeert te vluchten gaat hij eraan. Hij blijkt onderdeel te zijn geworden van Skizm, een ondergronds social media-netwerk dat mensen op elkaar laat jagen en elkaar laat vermoorden voor het oog van de hele wereld. Miles moet de één tegen één strijd aangaan met Nix, een chick die al behoorlijk wat moorden in Skizm op haar naam heeft. Hiermee wordt onze huidig social media-gedrag een beetje op de hak genomen. Helaas slaat het volledig de plank mis, maar daar kom ik later nog even op terug.

Denderende trein

Nou, het is nu dus wel duidelijk dat de film het niet van het verhaal moet hebben, maar dat hoeft absoluut geen probleem te zijn. Een actie komedie behoort in ieder geval twee elementen te bevatten waaruit het kan putten, namelijk actie en komedie. Qua actie zit het in ieder geval wel snor. Er gebeurt veel, er vallen ontzettend veel slachtoffers en de choreografie van de vechtscenes zijn op zich prima te pruimen. Toch hou je de hele film door het gevoel dat er meer in had gezeten. Dat komt vooral doordat de scenes niet echt een bepaalde opbouw naar een climax hebben, maar continu op hetzelfde tempo doorgaan. Er zit een flink tempo in de confrontaties die in de film verweven zitten, waardoor je nooit echt lekker de tijd krijgt ervan te genieten. In dat opzicht schiet het dus eigenlijk een beetje het doel voorbij. Het is een denderende intercity dat elke halte voorbij raast.

De humor van Gun Akimbo is vooral flauw te noemen. Het gemak van Miles' ongemak wordt nogal uitgebuit op dit gebied en op een gegeven moment is die herkauwde humor niet zo leuk meer. In het begin is het nog wel geinig om te merken dat het inderdaad niet handig is als je nodig moet plassen en twee pistolen aan je handen vast hebt zitten. Zeker niet als zowel links als rechts ook je vinger altijd op de trekker zit. Het is op een gegeven moment allemaal wat uitgemolken, maar er zitten best wat dingen in die komedie waardig zijn. Flauwe humor hoeft natuurlijk ook zeker niet slecht te zijn, maar het moet wel net je smaak zijn. Ik kan het in ieder geval op zijn tijd best waarderen. Alleen het komt af en toe ook terug in de stijl en bijvoorbeeld in overduidelijk nepbloed dat meer op vingerverf leek dan op iets wat door moest gaan voor bloed. Dan haak ik toch wel snel weer af.

Pijnlijke realiteit

De rollen worden wel op een prima manier vertolkt in deze film. Daniel Radcliffe en Samara Weaving zetten beiden een goede prestatie neer als het aankomt op hun personages. Ze passen goed in de film, ook al is die niet op alle fronten even goed. Maar dat kun je in dit geval dus niet de acteurs verwijten. De muziek die gekozen is voor de film doet wel recht aan de actie die je te zien krijgt. Het is opzwepend en geeft de scenes net dat beetje extra. Je kan dus wel stellen Gun Akimbo ook facetten heeft die wel uit de verf komen. Vooral voor ons gamers overigens, want de film behandelt Skimz wel echt als een soort real-life game waarin je het tegen je tegenstander op moet nemen in een soort last man standing setting. Het enige nadeel is dat je dus geen extra levens, hulpmiddelen of herkansingen hebt.

Om nog even terug te komen op hetgeen waar ik eerder deze recensie over begon; de film heeft ook een pijnlijke realiteit in zich. Zoals je inmiddels wel hebt begrepen speelt het verhaal zich vooral af rondom social media en het trekken van kijkers door lugubere gebeurtenissen te filmen, zoals mensen die elkaar moeten vermoorden. Het is ongelukkig, maar nadat de opnames van deze film al gedaan waren is ook de aanslag in Christchurch, Nieuw Zeeland gepleegd. Dit is destijds door de dader ook via een livestream op Facebook getoond. Helemaal pijnlijk is dat als je bedenkt dat de regisseur van deze film ook uit Nieuw Zeeland komt en de film dus ook gefinancierd is met geld uit het filmfonds uit datzelfde land. Het is pure toeval dat dat zo gebeurd is, maar tast natuurlijk het komische karakter van de film enigszins aan.

Eindoordeel van Patrick Lamers

Als je met de juiste verwachtingen begint aan deze film, dan is het goed te pruimen op een regenachtige zondagmiddag. Dit is geen prijzenpakker en zeker niet de beste film die je ooit in dit genre hebt gezien, maar het is soms best vermakelijk. Het verhaal schiet in alle opzichten tekort en helaas zijn zowel de humor als actie ook niet op het niveau dat je graag in een film als dit ziet. De actiescenes razen maar door, zonder dat er echt een climax bij komt kijken en de humor wisselt snel af van geinig naar tenenkrommend, maar als je dat voor lief kunt nemen dan heb je de anderhalf uur die Guns Akimbo duurt voor deze film wel over.