Film: Rampage: Big Meets Bigger

Verfilmingen van onze favoriete games zijn absoluut niets nieuws. Diverse games krijgen de dubieuze eer om de overstap naar het witte doek te maken en hoewel fans natuurlijk trouw richting de biOScoop trekken, is de kwaliteit van deze films met regelmaat twijfelachtig te noemen. De verfilmingen hebben er sinds 12 april een concurrent bij in de vorm van Rampage: Big Meets Bigger. Deze is gebaseerd op Nintendo's arcadegame uit 1986, daarbij verwoesten een aantal uit de kluiten gewassen beesten een stad. Of regisseur Brad Peyton dit op een mooie manier in beeld weet te brengen, lees je hieronder.

Meet George!

Vlak na de start van de film maken we kennis met Davis Okoye. Hij is een primatoloog en heeft meerdere gorilla's onder zijn hoede. Allen zijn het inwoners van een speciaal dierenpark en het lijken op het eerste oog doodnormale gorilla's te zijn.. lijkt in ieder geval, totdat George ten tonele verschijnt. De albino kan door middel van gebarentaal communiceren met Okoye en al snel wordt duidelijk dat de aap een heerlijk gevoel voor humor heeft. Het kost de film dan ook maar vijf minuten voordat ik helemaal weg ben van George. De pret blijft natuurlijk niet hangen en snel daarna wordt George geïnfecteerd met een stofje, dat dankzij het bedrijf Energyne de aarde raakt, waardoor hij immens groot, sterk en agressief wordt. Je verwacht het misschien al: All hell breaks loose.

De opbouw naar dit moment is ontzettend kort en toch krijgt de film daarin meerdere dingen voor elkaar. De setting is duidelijk, twee belangrijke personages zijn uitgediept en je bent stapelgek op George. Precies dat wat je nodig hebt om de film met liefde voort te zetten. Dat na vijf minuten opbouw de actie eigenlijk al begint, maakt het juist ontzettend tof waardoor je niet kunt wachten op wat er nog komen gaat. Nu is George niet de enige die flink uit de kluiten gewassen raakt, ook een wolf en een alligator worden slachtoffer van het stofje. Door middel van korte stukjes, geen enkele te overduidelijk, worden we hiervan op de hoogte gebracht. Dit alles eigenlijk zonder het tweetal echt uit het oog te verliezen. Een staaltje goed filmwerk en geschreven script.

Sterk staaltje acteerwerk

Wat Rampage: Big Meets Bigger nog meer goed doet, is de selectie van de cast. We hebben te maken met enkele grote rollen en elk van deze wordt goed weergegeven door de acteur of actrice die de rol op zich heeft genomen. Davis Okoye wordt vertolkt door Dwayne “The Rock” Johnson en hoewel ik er wel eens gek van wordt dat hij zijn gezicht in zowat elke film laat zien, weet hij in Rampage toch weer een prachtig staaltje acteerwerk neer te zetten. Zijn medespelers Naomie Harris, een voormalig chemist van het bedrijf Energnze, en Jeffrey Dean Morgan, een FBI-agent met de good cop, bad cop-rol, weten eveneens wat moois neer te zetten. Om de film af te maken krijgen we te maken met de twee antagonisten van de film, Claire en Brett Wyden. De rol van hen wordt gespeeld door Malin Akerman en Jake Lacy. Het is ongelooflijk hoe zij het weten neer te zetten. Je krijgt al snel door dat dit de bad guys van het verhaal zijn, maar zelfs daarvoor weet je al een hartgrondige hekel aan het duo te krijgen.

Met een cast die zijn werk doet en een script dat je vanaf het begin al dingen laten voelen voor de personages, zou je denken dat dit een gegarandeerde reis naar de biOScoop is. Het is echter jammer dat het script, dat zo sterk begon, naar het einde toe steeds meer voorspelbaar wordt. Je kunt van tevoren al makkelijk gokken wat er gaat gebeuren en hoe de gebeurtenissen af gaan lopen. Daar komt ook bij dat het script niet bepaald diepgaand is. De slechteriken verspreiden iets wat gevaarlijk is, daar komen gevaarlijke dingen van, de protagonist moet het tegenhouden. En toch.. is deze film ontzettend vermakelijk te noemen. De krappe twee uur die de film duurt, zorgt toch voor flink wat vermaak, actie en hier en daar een traan momentje. Dit maakt het dan stiekem ook weer helemaal goed.

Eindoordeel

Rampage: Big Meets Bigger volgt tig games die al eerder het witte doek mochten betreden. Aan het begin beschreef ik al dat de meesten daarvan twijfelachtig zijn, maar Rampage hoort daar niet helemaal bij. Natuurlijk, het verhaal is zeer voorspelbaar en doet eigenlijk weinig dat andere films niet al gedaan hebben. Toch zorgt de film ervoor dat we kort maar krachtig kennismaken met de belangrijkste personages en je direct wat voor ze gaat voelen. Ieder ding dat ze meemaken maakt vervolgens dan ook indruk. Mix daar wat goed vertolkte rollen en een flinke dosis actie bij in en je hebt een toffe film waarmee je jezelf prima kunt vermaken.