Indieaan: Bow to Blood: Last Captain Standing
Ik, Indieaan Patrick Meurs die ook door het leven gaat als Falende Buffel, ben altijd te porren voor wat digitaal bloedvergieten. Ik bedoel, ik ben er niet vies van om een tomahawk in iemands virtuele hersenpan te planten. Wanneer het opperhoofd dan ook een game met een naam als Bow to Blood in mijn tipi flikkert, gaan bij mij de veren van mijn tooi toch wel eventjes overeind staan. “Laat dat rode levensvocht maar vloeien” was het eerste wat in mij op kwam en even Googlen naar wat achtergrondinformatie was het tweede. Als ik dat Googlen nou even wat eerder had gedaan, had ik me het vooruitzicht op gruwelijk gore taferelen kunnen besparen, want Bow to Blood: Last Captain Standing is absoluut niet wat de naam doet vermoeden.
Een verre van bloederige reality serie
In Bow to Blood: Last Captain Standing zul je namelijk de gehele campaign geen druppel bloed zien vloeien, gezien je de gehele game de kapitein van een luchtschip uithangt. Jouw missie is simpel: zorg dat je als laatste kapitein overblijft in een realityshow vol luchtschepen en zorg dat je de felbegeerde titel Champion of the Arena binnen sleept. Hoe? Door elke ronde zo veel mogelijk punten bij elkaar te sprokkelen en uitdagingen te voltooien voordat je schip permanent naar de klote is geschoten. Winner takes all en de twee hekkensluiters moeten in een stemmingsronde genaamd The Culling maar hopen dat ze niet door de andere overblijvers worden weggestemd. Om dat laatste te voorkomen dien je de nodige allianties te smeden, waardoor je wellicht ook nog eens wat hulp uit onverwachte hoek kan verwachten wanneer de shit echt aan gaat, zolang je niet keihard door je ‘nieuwe vrienden’ in het poeperdje genomen wordt.
Daarom is het nog beter om de spreekwoordelijke shit helemaal te vermijden en daarbij komt het nodige commandeurschap om de hoek, want een luchtschip in de lucht houden doe je niet alleen. Bijgestaan door twee dekknechten dien je ervoor te zorgen dat jouw voertuig te allen tijde in optimale conditie verkeert. Je wapens, radar, motorvermogen en schild vallen allemaal te bemannen, maar ja… je hebt maar twee knechten. Hier komt - buiten het vliegen en schieten om - de grootste gameplay mechanic van Bow to Blood om de hoek, namelijk het constant verplaatsen van je twee dekzwabbers en deze op de plek zetten waar zij het beste tot hun recht komen, na behoeve de situatie hierom vraagt. Tijdens een race heb je niet zo heel veel aan een radar, maar wel aan motorvermogen en tijdens een dikke shoot-out heb je juist weer meer aan een goed functionerend schild en een helpende hand van een boordschutter. Je succes valt of staat dus met het juist inzetten van je crew, het maken van vriendjes en je eigen accuratesse
Overduidelijk een VR-game van origine
Hoewel dit concept best interessant is, hangen er wel een paar haken en ogen aan Bow to Blood: Last Captain Standing. Allereerst is het overduidelijk dat de game van origine een VR-game is en dat deze vrijwel 1-op-1 naar de non-VR platforms is geport, wat vooral aan de besturing te merken is. Bow to Blood is namelijk tergend traag, maar dan ook echt. Dit heeft ontwikkelaar Tribetoy destijds natuurlijk gedaan om motion sickness zo goed mogelijk uit te bannen, maar wanneer ik een flight game op mijn Xbox One speel, wil ik wel het gevoel hebben dat ik vooruit vlieg in plaats van vooruit dobber. Ook tijdens het besturen van je schip krijg je het gevoel dat je met een tientonner te maken hebt, wat vreemd is wanneer je jezelf beseft dat het om een race gaat. Daarnaast beslaat de boeg van je schip ook nog eens een groot deel van je beeld, waardoor je af en toe totaal niet ziet welke mofo zijn munitie op jou aan het verspelen is. In zulke gevallen komt die slome besturing ook echt niet goed uit, want tegen de tijd dat je gedraaid bent, heeft je schild aan diverse kanten al de geest gegeven en heeft je romp al aardig wat onherstelbare schade. Om dat nog enigszins goed te maken zie je wel hoe je crewleden lekker chaotisch proberen je schip te redden. Dat dan weer wel.
De duur van de game - welke je in een uurtje of 3 tot 4 wel kun klaren - laat eveneens doorschemeren dat we hier met een VR-port van doen hebben, al heeft Bow to Blood nog wel enige vorm van replay value. De scenario’s zijn namelijk geen twee keer hetzelfde en de concurrerende piloten die aan de competitie deelnemen, doen ook niet elke playthrough hetzelfde. Zo kan het zijn dat je de eerste run van een NPC het aanbod krijgt om samen te werken wanneer je de punten 50/50 split, terwijl je de run erop niet eens met hem of haar van doen krijgt. Wat dan weer wel jammer is, is het gebrek aan een multiplayer. Dat had de replayability nog meer ten goede gekomen en had een game als Bow to Blood: Last Captain Standing echt niet misstaan. Onderaan de streep komt het er dus op neer dat Bow to Blood: Last Captain Standing zo'n indie is waar absoluut een flinke dosis potentie in zit - wat de game op de PlayStation VR al heeft bewezen - maar waar Tribetoy nog wel het een en ander aan moet tweaken om het op de non-VR systemen ook prettig speelbaar te maken. Tot die tijd vrees ik dat Bow to Blood zichzelf nomineert voor The Culling onder de flight games op de Xbox One.
Eindoordeel van Patrick Meurs
Met Bow to Blood: Last Captain Standing brengt het team van Tribetoy een VR-game naar de niet-VR bezittende gamers, al is het nog steeds al te duidelijk dat we hier met een regelrechte port te maken hebben. De speelduur is vrij kort en de besturing zo traag als dikke stront in een theezeef. Daarnaast bevat Bow to Blood ook geen multiplayer, waardoor de game eigenlijk best wat potentie misloopt. Conceptueel gezien is Bow to Blood: Last Captain Standing namelijk helemaal zo slecht nog niet. Het commanderen van je crew terwijl je in de tussentijd anderen uit de lucht knalt om zo een realityshow te winnen klinkt namelijk als een behoorlijke kluif waar menig gamer zich wel aan zou willen wagen, inclusief deze Indieaan. Helaas was het de besturing die deze kluif van een wrange smaak voorzag, waardoor ik de hoge replay value ook niet echt kon benutten. Ik ben er van overtuigd dat veel van de struikelblokken eruit te tweaken zijn. Tot die tijd raad ik Bow to Blood: Last Captain Standing toch eerder voor de PlayStation VR aan, mits je die bezit. Daarop zal de besturing vermoedelijk een stuk minder ergernis veroorzaken.
Over auteur Patrick Meurs
Beeldspraak, woordspelingen en voornamelijk flauwe grappen zijn voor Patrick de dagelijkse kost. Deze Brabantse flapuit neemt nooit een blad voor de mond waardoor zijn mening altijd lekker recht voor de raap is. Gamen kan hij niet en dat vindt hij eigenlijk helemaal niet erg. Sterker nog, hij kan er wel om lachen dat hij in de lobby al gesniped wordt.
Laatste reacties