Indieaan: Pumped BMX Pro

Extreme sports games kan je mij altijd voor porren. Trials, Tony Hawk Pro Skater, Steep en SSX; je kunt mij ontzettend blij maken met de stoere gameplay die dit genre veelal te bieden heeft. Immers, ik ben als een dronken aap op een eenwieler als ik het in het echt moet doen. En zo kreeg ik ook Pumped BMX Pro te spelen. Vroegâh had ik zelf ook een BMW crossfiets. Een blauwe met knalgele banden zoals zoveel kinderen begin jaren ‘90 hadden. Ontzettend trots dat ik was haalde ik er ook beste wel wat stunts mee uit. Althans, hoge stoepranden, glijbanen en heuvels om vanaf te rijden. Het heeft mij genoeg blauwe plekken opgeleverd. Deze game is gelukkig een stuk veiliger en kan mij hoogstens rsi-duimen geven. Dus is deze game net zo tof als mijn BMX van vroeger of heeft het twee lekke bandjes?

Trials maar dan anders

De game is ontwikkeld als een side-scrolling parcours racer, één zoals je in het bekende Trials al wellicht kent. Sterker nog, het is nagenoeg hetzelfde met als verschil dat je een andere besturing hebt en je de benenwagen als motor hebt. De bedoeling is simpel, maar doeltreffend: kom van start naar finish en voer de opdrachten uit om een bepaalde score te halen. De parcours worden met de keer moeilijker, evenals de opdrachten die je moet voltooien. De opdrachten zelf zijn in het betreffende parcours ook in gradatie moeilijker. Van een bronzen ster, ga je naar zilver, vervolgens goud om een platina (oké blauwe) ster te behalen. Dit varieert van het doen van een stunt, tot het behalen van een score. Simpel en doeltreffend. Echter, de game gooit je direct in het diepe. Dit is niet erg, het doel is snel duidelijk dus je kunt je snel concentreren op hetgeen wat er toe doet: dikke stunts op je fietsie.

Helaas. De besturing is niet echt relaxed te noemen en je wordt ook niet echt meteen wijzer hoe de stunts uit te voeren zijn. Games als Steep, SSX en Tony Hawk volgen een principe van hoe de game bestuurt en leggen je uit dat je met de ene knop grabs, de andere knop ollies en de laatste knop flips uitvoert. Dit maken deze games je heel duidelijk en gaandeweg pik je dit vrij vanzelfsprekend op. Pumped BMX Pro doet dit niet. Het legt je één keer uit wat je moet doen en daarmee uit. Je moet een tutorial volgen wil je weer bij de pinken zijn. Je moet namelijk per level een aantal doelen behalen. Dit is dus soms een grab, dan een spin en een totaal score. Alleen hoe je die moet behalen? Zoek het maar uit. Je wordt dus aan je lot overgelaten, zonder dat je een vorm van introductie of intro-tutorial krijgt. Dit had beter gekund. Dan is de besturing best gevoelig te noemen. De sticks reageren met enige vertraging en het gewicht dat je als speler hebt, voelt niet natuurlijk aan. Niet zoals in bijvoorbeeld Trials wel het geval is. Daarbij moet je continu de vaart erin houden, anders moet je herstarten. Niet relaxed van een game waarin je in een bepaalde flow wil komen.

Oefening baart tricks en zorgen

Naarmate je verder in de game komt, wordt je weliswaar behendiger. Dit maakt de game een stuk acceptabeler, want de levels en uitdagingen worden moeilijker. Het wordt dan ook belangrijk die flow erin te houden. Je hebt immers vaart nodig om stunts uit te voeren om vervolgens nog goed te landen. En hier gaat het duidelijk mis. De game is afhankelijk van deze flow en is onvergeeflijk om je die flow vast te laten houden. Pak jij een helling net niet goed, sta je stil, val je om en hop, wederom een herstart. Omdat je niet het gevoel krijgt dat je echt van invloed hierop bent, krijg je al snel trial and error-gameplay. Zonde, want juist het bieden van een flow en duidelijke controls, zorgen dat een trial and error gameplay niet erg hoeven te zijn; je wordt in Pumped BMX Pro echter eerder gefrustreerd vanwege de niet goede balans in besturing. Ik heb meerdere malen gehad dat ik een level gewoon op basis van domweg doorgaan vast wel een keer haal, maar daardoor niet die stunts doe. Het mist dus een vorm van bevrediging die de eerder genoemde games wel degelijk geven.

De game baart dus ook behoorlijk wat zorgen. Want op geen enkele wijze wordt je gemotiveerd. Geen toffe flashy scores, een omroeper die je opfokt of enigszins inspiratie tot het doen van toffe tricks of je tenminste uitdaagt om beter worden. Dit ligt ook aan de gehele presentatie, maar daarover zo meer. Aan het begin van het level krijg je duidelijke doelen mee, maar een 360 tailwhip to no hander zou wel even wat prettiger zijn om uit voeren als je dus langer stilstaat bij het basisprincipe van de besturing en hier heeft de ontwikkelaar echt de plank misgeslagen. Want niet alleen de tricks haal je soms niet, maar het is vaak dat je de simpelste hellingen niet haalt omdat de game de snelheid niet vast weet te houden en niet eens de gelegenheid meer krijgt om die doelen te behalen. Oftewel, restart.

Flets en ongeïnspireerd

Als je de game opstart valt de cartoony presentatie en stijl direct op. Ik verwachte dus een leuke vrolijke game die misschien humor en over the top actie biedt. Helaas, niets van dit alles. Dit had SSX of Trials beter voor elkaar. Al vanaf het saaie menu word je verwelkomd met saaie muziek alsof je in de wacht staat bij een of ander callcenter. Geen toffe grunge, hip hop of andere vorm van upbeat muziek. De muziek is ongeïnspireerd en past totaal niet bij de game. Maar goed, misschien zijn de levels dan wel tof. Gelukkig is er een variëteit aan levels, maar dat mag je ook wel verwachten. De cartoony stijl wordt op zich benut, maar nergens ben je onder de indruk of word je weggeblazen. Het feit dat elke setting maar door één liedje wordt ondersteund, maakt dat je liever snel Spotify aanzet. Je wordt dus totaal niet verwend op het audio-visuele vlak.

De console wordt dus niet bepaald hard aan het werk gezet en dat maakt dat de game goedkoop oogt, ook al is het niet zo groots als een SSX of Trials. Je zou alleen wel verwachten dat de ontwikkelaars wat meer aandacht hieraan hadden kunnen besteden. Het is alsof de doelgroep onder de twaalf moet zijn, maar zelfs die zouden niet onder de indruk zijn. De opties zijn te karig eer je eigenlijk alleen echt voor optie Play kiest. De rider en bike opties ben je zo doorheen en tutorials, tja. Eigenlijk hadden ze dit in de game beter moeten verwerken. Wat resteert is een kleine game met zes levels met best wat uitdagingen die je snel zat bent.

Eindoordeel van Timo de Hoop

De game is goedkoop. Zowel in presentatie als in aanschafprijs. Echter, je krijgt er niets voor terug. Voor dat geld kan je beter Trials kopen op de Xbox One of PlayStation 4. De Nintendo Switch heeft nog niet zo'n game, echter mist deze game totaal niet. Grafisch en audiotechnisch stelt de game niet veel voor. En qua gameplay kent de game zo'n stijle leercurve met matige besturing, dat je deze game eerlijk gezegd beter links kan laten liggen. Het is jammer, want je merkt wel dat de ontwikkelaar het dankzij de hoeveelheid levels het echt wel probeert om de speler te behagen.