Opinion: Er is geen plek voor vrouwen in de game-industrie

Vrouwen worden steeds meer vertegenwoordigd in de game-industrie. Steeds meer vrouwen bekleden hogere posities in game-ontwikkeling, eSports en gamejournalistiek. Waarom voelt het dan nog steeds alsof er geen plek voor vrouwen is in de game-industrie? Hoewel er vooruitgang is geboekt, moet er nog veel gebeuren om ervoor te zorgen dat vrouwen in de game-industrie volledig worden vertegenwoordigd en ondersteund.

Meer mannen die meer verdienen

Vrouwen zijn historisch gezien ondervertegenwoordigd in de game-industrie. De meerderheid van werknemers binnen game-studio's is namelijk man. Volgens een onderzoek van het Amerikaanse zakentijdschrift Forbes uit 2020 bestaat 76% van de game-industrie uit mannelijke medewerkers. Daarnaast worden vrouwen ook minder vaak geselecteerd voor hogere functies of het maken van promotie. Van de top veertien grootste game-bedrijven wordt slechts 16% van de topfuncties bekleed door een dame. Daarnaast verdienen vrouwen in de game-industrie ook minder dan hun mannelijke collega's. Gelukkig zijn er wel vrouwen die hoge functies bekleden binnen gamestudio's. Enkele bekende voorbeelden zijn bijvoorbeeld Jade Raymond - Oprichter van Ubisoft Toronto en produceerde franchises als Assassin's Creed en Watch Dogs, Kim Swift - Hoofd designer van games als Portal en Left 4 Dead, Amy Hennig - Schrijver en Creative Director voor games als Uncharted en Legacy of Kain en Bonnie Ross - Corporate Vice President bij Microsoft en verantwoordelijk voor de Halo-franchise van 343 Industries. Dit korte lijstje weegt echter niet op tegen de waslijst aan mannelijke topmannen in de industrie.

Volgens een onderzoek uit 2020 van de International Game Developers Association (IGDA) bedroeg het gemiddelde salaris voor mannen in de game-industrie 75.000 dollar per jaar, terwijl het gemiddelde salaris voor vrouwen 65.000 dollar per jaar bedroeg. Dit komt neer op een verschil van ongeveer 13%. Voor sommige specifieke functies is die kloof nog groter. Uit het onderzoek bleek bijvoorbeeld dat mannelijke programmeurs een gemiddeld salaris verdienden van 85.000 dollar per jaar, terwijl vrouwelijke programmeurs een gemiddeld salaris verdienden van 66.000 dollar per jaar. Dit is een verschil van 22%. Daarnaast verdienden mannelijke gamedesigners een gemiddeld salaris van 85.000 dollar per jaar, terwijl vrouwelijke gamedesigners een gemiddeld salaris van 70.000 dollar per jaar verdienden. Dit komt uit op een een loonverschil van 18%. Natuurlijk is de werkelijkheid niet zo zwart-wit en moeten ook zaken als opleiding, ervaring en locatie meegeteld worden. Het is echter wel opvallend dat er een dergelijke kloof blijkt te zijn en deze is ook nog best groot.

Dit is al lang bekend

De afgelopen jaren is genderongelijkheid en seksisme binnen de game-industrie een veelbesproken onderwerp geweest. In juni 2020 meldde een artikel in de New York Times dat meer dan zeventig mensen in de game-industrie, voornamelijk vrouwen, naar voren waren gekomen met beschuldigingen van discriminatie, intimidatie en aanranding op basis van hun geslacht. Er zijn verschillende voorbeelden geweest van genderongelijkheid in de gamesindustrie die de afgelopen jaren media-aandacht hebben gekregen. Zo werd in 2018 een rechtszaak aangespannen tegen Riot Games wegens genderdiscriminatie en intimidatie. In de aanklacht stond dat vrouwen bij het bedrijf routinematig werden onderworpen aan seksuele intimidatie, ongelijke beloning en vergelding voor het melden van intimidatie. Riot Games stemde ermee in om tien miljoen dollar te betalen om de rechtszaak te schikken en beloofde zijn werkcultuur te verbeteren. In 2020 werden in een rapport van de Franse krant Libération beschuldigingen van seksuele intimidatie en wangedrag bij Ubisoft in detail beschreven. Het rapport beschreef een cultuur van seksisme en intimidatie bij het bedrijf, waarbij vrouwen werden onderworpen aan ongepast gedrag en moeite hadden om serieus genomen te worden. Naar aanleiding van het rapport werden verschillende leidinggevenden ontslagen of namen ze ontslag, en het bedrijf beloofde veranderingen door te voeren om de werkcultuur te verbeteren. In 2014 barstte in de gamecommunity een enorme hetze op social media los onder de naam GamerGate. De beweging begon als reactie op beschuldigingen van ethisch wangedrag in de gamesjournalistiek, maar werd al snel een campagne van intimidatie en vrouwenhaat. Vrouwen in de industrie, waaronder ontwikkelaars en journalisten, werden slachtoffer van pesterijen, bedreigingen en doxxing. In 2021 werd Activision Blizzard aangeklaagd wegens routinematige seksuele intimidatie op de werkvloer en een 'macho'-bedrijfscultuur. Aanleiding van deze aanklacht is een werkneemster die zelfmoord zou hebben gepleegd naar aanleiding van de seksuele intimidatie die ze binnen het bedrijf van haar mannelijke collega's heeft moeten verduren. Deze incidenten tonen aan dat genderongelijkheid en -discriminatie in de game-industrie wijdverbreid zijn en dat er nog steeds hard moet worden gewerkt aan een meer inclusieve en rechtvaardige industrie.

Er is veel werk aan de winkel

Naast dat vrouwen flink ondervertegenwoordigd worden in de game-industrie, worden vrouwen ook nog steeds regelmatig geconfronteerd met discriminatie en intimidatie. Veel vrouwelijke gamers melden dat ze weleens te maken hebben gehad met gendergerelateerde intimidatie en pesterijen, zowel online als persoonlijk. Het kan hierbij gaan om seksuele intimidatie, stalking en bedreigingen. Er is ook bezorgdheid geuit over de weergave van vrouwen in games. In veel games worden vrouwelijke personages nog steeds onnodig geseksualiseerd en gestereotypeerd. Hierdoor worden schadelijke genderstereotypen versterkt en wordt objectivering bevorderd. Deze ongelijkheden zijn niet alleen schadelijk voor vrouwen, maar hebben ook gevolgen voor de algemene kwaliteit en diversiteit van de game-industrie.

Er zijn verschillende initiatieven en organisaties die zich inzetten om de kloof tussen mannen en vrouwen in de gamesindustrie te dichten. Neem bijvoorbeeld Women in Games International (WIGI), een non-profitorganisatie die diversiteit en inclusie in de gamesindustrie wil bevorderen. WIGI biedt middelen en ondersteuning voor vrouwen in de industrie, waaronder mentorschapsprogramma's, netwerkevenementen en pleitbezorging voor gendergelijkheid. Girls Who Code is een non-profitorganisatie die de genderkloof in techniek en IT wil dichten door computeronderwijs en kansen voor meisjes te bieden. De organisatie biedt zomerprogramma's, naschoolse clubs en coderingswedstrijden om meisjes aan te moedigen een carrière in de techniek na te streven, waaronder game-ontwikkeling. De International Game Developers Association (IGDA) Diversity and Inclusion Special Interest Group (SIG) is een groep professionals uit de industrie die zich inzet voor het bevorderen van diversiteit en inclusie in de gamesindustrie. De SIG biedt middelen en ondersteuning voor ondervertegenwoordigde groepen in de industrie, waaronder vrouwen, gekleurde mensen en LGBTQ+-personen. De Fair Play Alliance is een groep gameontwikkelaars en -uitgevers die zich inzetten voor het bevorderen van fair play en positieve interacties in de gemeenschap in games. De alliantie wil toxiciteit en intimidatie in games bestrijden door hulpmiddelen te ontwikkelen en te delen om inclusieve en gastvrije game-gemeenschappen te creëren. Deze initiatieven zijn slechts enkele voorbeelden van de vele inspanningen die worden geleverd om diversiteit en inclusie in de game-industrie te bevorderen. Dat dit soort initiatieven nodig zijn, bevestigt echter dat er nog steeds een enorme ongelijkheid heerst binnen de game-industrie.

Nu moet ik zeggen dat het niet alleen de game-industrie is waar vrouwen aan het kortste eind blijken te trekken. Als ik van mijn eigen ervaringen uitga, heb ik het gevoel altijd wel ondervertegenwoordigd en gediscrimineerd te worden. Als vrouw in de game-industrie, vrouw in de metal-muziekwereld en vrouwelijke IT-professional moet ik helaas mededelen dat er meerdere gemeenschappen zijn waar vrouwen niet zo welkom schijnen te zijn. Wellicht is er gewoon geen plek voor vrouwen op de wereld.