Review
Dragon Age: The Veilguard review - Vaarwel Dragon Age
vandaagWe zeggen vaarwel tegen de geliefde Dragon Age-franchise, want Dragon Age: The Veilguard heeft niks te maken met de donkere fantasiewereld en de franchise.
Realisme versus fantasie en brute adrenaline kicks versus een story-driven beleving. Grofweg gezien zijn dit heden ten dage dé kenmerken die deze twee genres onderscheiden. Natuurlijk hoeft een FPS niet per se realistisch te zijn (Halo/BioShock) en zullen RPG's zich niet noodzakelijk in een magisch koninkrijk afspelen (Alpha Protocol). Toch roepen, in ieder geval bij mij, deze games dergelijke associaties op.
Wat maakt nu een spel aantrekkelijk voor iemand en wat voor personen kopen welk type game?
Tsja, dat is een ingewikkeld vraagstuk. Niet zozeer om daar zelf een antwoord op te verzinnen, maar wel de psychologie achter de keus. Er wordt vaak gezegd dat mensen die graag shooters spelen, dit doen om hun agressie en/of frustratie er in kwijt te kunnen. Gamers die eerder kiezen voor een RPG zouden, sterker dan andere gamers, lijden aan escapisme. Zijn deze factoren uit ons onderbewustzijn daadwerkelijk criteria die meespelen in de keuze van games, of is het gewoon psychologische bla?
Persoonlijk denk ik dat escapisme in meer of mindere mate wel op iedere gamer van toepassing is. Niet zozeer in de dramatische zin van het woord, als wel even je zinnen kunnen verzetten. Daarnaast denk ik dat iemands persoonlijke interesse het meest van invloed is. Dus, een game kopen, simpelweg omdat je die cool vindt. Zelf houd ik erg van fantasy. Dit zie je terug in mijn keuze wat films, boeken en ook zeker wat games betreft. Bevecht ik graag demonen in de wereld van Boletaria? Ja. Ben ik daarom sociaal zwak en isoleer ik mezelf graag van de buitenwereld? Nee.
Hoe zit het dan met shooterliefhebbers? Zelf kan ik daar amper over meepraten, omdat het mijn ding niet is. Competitiviteit zou een belangrijk aspect zijn voor deze groep gamers, dit vanwege de vaak toegevoegde multiplayer. In real life ben ik zeer competitief, echter kan Medal of Honor mij nog steeds niet bekoren. Ik zoek dat element dus niet in games. Houd ik dan niet van geweld?
Tuurlijk wel, ik ga geen kroeggevecht uit de weg. Vind ik het ook nodig om een crosshair op iemands voorhoofd te richten? Nee, dat dan weer niet.
In ieder geval ben ik van mening dat je gamet hoe je eet, ehrr... bent. Mensen zijn nu eenmaal zo verschillend van elkaar en derhalve zeer lastig te doorgronden. Verder denk ik dat psychoanalyses niet aan mij (aan welke gamer wel?) besteed zijn en generaliseren al helemaal niet. Bovenstaande bewijst immers dat dat ook niet opgaat. Wellicht komen gedragswetenschappers ooit nog eens met een sluitende theorie op de proppen. Ondertussen hak ik nog wat trollen in de pan. Rrrraaaaagh!
Review
We zeggen vaarwel tegen de geliefde Dragon Age-franchise, want Dragon Age: The Veilguard heeft niks te maken met de donkere fantasiewereld en de franchise.
Nieuws
SIE topman Hiroki Totoki geeft aan dat ze het volgende fiscale jaar weer PlayStation 5-exclusieve games gaan uitbrengen. Dit heeft gevolgen voor Ghost...
Nieuws
De gamestrategie van Warner Bros. Games gaat op de schop. Voorlopig gaat de gamedivisie zich focussen op Hogwarts Legacy, Mortal Kombat, Game of Thrones...
Nieuws
SEGA heeft ontwikkelaar Amplitude Studios (Endless Dungeon, Humankind) verkocht. De gamemaker in kwestie gaat nu verder als een onafhankelijke organisatie.