Opinion: Vampire Survivors is de perfecte game

Vampire Survivors is de perfecte game. Ik hoor je al denken, wat loopt die kleine nou weer uit d'r nek te lullen? Een simpele indiegame als de 'blijf uit mijn aura-simulator' kan toch zeker in de verste verte niet bij perfectie in de buurt komen? Nou, lieve lezer, in mijn ogen is deze game wel perfect en tegen de tijd dat je aan het einde van dit artikel bent gekomen, ben jij daar ook van overtuigd.

Da's g'woon goeien handel!

Om te kunnen bepalen of een game perfect is of niet, moeten we eerst kijken naar wat een game nou eigenlijk is en wat er dus voor nodig is om perfect te kunnen zijn. Wanneer we naar de Oxford Dictionary kijken, dan luidt de definitie van game als volgt: "an activity that one engages in for amusement or fun." Een game is dus een activiteit waar je aan deelneemt voor je plezier. Als ik even kijk naar mijn eigen speelgedrag wat betreft Vampire Survivors, dan heb ik in de korte tijd dat de game uit is al meer dan honderd uur in de game zitten, verspreid over meerdere platformen. Aan al die uren die ik heb gespendeerd aan de activiteit 'Vampire Survivors spelen,' heb ik veel plezier beleefd. De game voldoet dus wat dat betreft aan de definitie die de Oxford Dictionary stelt.

Nu weet ik dat ik mezelf er niet zo gemakkelijk vanaf kan maken. Ik kan immers niet met zo'n belachelijk uitgesproken mening aankomen en deze niet op z'n minst proberen te nuanceren. Laat ik dan maar eens bij het begin beginnen. Ken je dat probleem, dat je aan het einde van de maand je salaris gestort krijgt en je na het weekend ineens geen cent meer over hebt? Dit omdat je besloten hebt om jezelf na een maand hard werken te trakteren op een dure AAA-game voor je next-gen console. Als je Vampire Survivors speelt in plaats van AAA-titels heb je dat probleem dus niet. De game kost je namelijk nog net geen vijf euro's en als je de game op je smartphone wilt spelen, kost het je zelfs helemaal niets. Als je bedenkt dat ik er al meer uren plezier aan heb gehad dan aan m'n Satisfyer, dan kun je wel stellen dat de prijs-kwaliteitverhouding uiterst top is. Zo houd je aan het einde van de maand dus geld over om andere gekke dingen te doen. Of je kunt je verwarming een paar uurtjes langer aanhouden.

Mij niet bellen voor microtransacties

Goed, dat de prijs-kwaliteitverhouding van een game enorm goed is, maakt het nog niet perfect. Er zijn immers zoveel games die goedkoop of zelfs gratis zijn en die je best wat uurtjes plezier opleveren. Maar wat doet de game dan nog meer goed? Nou, wat nou als ik je vertel dat de game helemaal geen microtransacties bevat? Ik weet het, anno 2023 is het je bijna niet voor te stellen dat een game geen microtransacties heeft. Er moet toch zeker wel een Season Pass in zitten? Of misschien in-game valuta die je enkel met echt geld kunt kopen? Lootboxes of een gacha-systeem, misschien? Of misschien skins voor de vele personages die in de game zitten? Nee, niets van dat alles. Slechts uren vol plezier in de basisgame. Vampire Survivors kent wel DLC, die je nog geen twee knaken kost. Je krijgt voor die twee knaken dan wel een enorme nieuwe map, acht nieuwe speelbare personages, dertien nieuwe wapens en zes zieke bangers waar je naar kunt luisteren tijdens het spelen.

Even opgesomd, kent Vampire Survivors op het moment van schrijven, wanneer je de game op pc of consoles speelt, veertien unieke speelbare levels, 49 unieke speelbare personages, 71 unieke wapens, 21 passieve voorwerpen, 198 unieke vijanden en 37 muzieknummers. Op mobiel momenteel nog dertien levels, 41 personages, 58 wapens, 105 vijanden en 31 muzieknummers omdat de DLC nog niet beschikbaar is. Dat is toch behoorlijk wat content waar je uren mee zoet kunt zijn. Het is dus gewoon rauw vermaak zonder poespas, zonder verborgen extra kosten en zonder vervelende reclames die je steeds tussendoor krijgt. De game ziet eruit alsof het dertig jaar oud is, maar zonder alle ruis voelt het dus ook als een game uit de tijden van weleer. Opgedonderd met die kutreclames van saaie games die totaal niet lijken op de advertentie.

Verstand op nul en lekker spelen

Maar hoe kan het dan dat je zoveel uren zoet kunt zijn met simpele gameplay als die van Vampire Survivors? Je doet er eigenlijk letterlijk niets anders dan rondlopen. Soms niet eens, want je kunt er ook voor kiezen om gewoon in het midden van het scherm stil te staan en dan gaat alles om je heen op een gegeven moment gewoon lekker dood. Wat maakt dat zulke simpele gameplay toch zo ontzettend vermakelijk en verslavend kan zijn? Dat zit hem namelijk in het progressiesysteem. Vampire Survivors kent namelijk een natuurlijke manier van progressie die je zelden nog in games ziet. Wanneer je de game voor het eerst opstart, ben je niets waard. Je bent een slap aftreksel van Simon Belmont die eens in de zoveel tijd eens met zijn zweepje slaat en vervolgens bezwijkt aan een groepje vleermuizen. Dat bezwijken en het niet af kunnen maken van een level is in Vampire Survivors echter onderdeel van de ervaring. Zoals Hidetaka Miyazaki van FromSoftware al eens heeft aangegeven, is doodgaan een feature die bij de speelervaring hoort. Elke keer wanneer je doodgaat in Vampire Survivors voelt het namelijk niet alsof je gefaald hebt, maar als een frisse start waarmee je iets nieuws kunt gaan proberen om te kijken of je nu wel verder kunt komen. Elke keer wanneer je speelt, verzamel je namelijk goud waarmee je permanente upgrades kunt kopen. Ook speel je nieuwe wapens of personages vrij die je kunt uitproberen om te zien of ze beter bij je speelstijl passen en door nieuwe dingen uit te proberen, speel je nog meer nieuwe dingen vrij. Nooit voelt het alsof je vast zit in deze game, of je uren moet grinden of specifieke gekke fratsen moet uithalen om te kunnen winnen. Zelfs als je verliest, win je iets.

Daarnaast is het ook zo dat de game niet je handje vasthoudt. Tegenwoordig moeten games vooral makkelijk zijn, zodat ook de casual gamers een game uit kunnen spelen en iedereen en zijn moeder aan het gamen slaat. In Vampire Survivors mag je het lekker allemaal zelf uitzoeken. Er is geen tutorial of een in-game guide die je de fijne kneepjes van het overleven leert. Je begint gewoon met spelen en door te spelen, leer je vanzelf wat je moet doen of wat je niet moet doen. En dat is wat misschien nog wel het fijnste aan dit alles is. De game voedt onze innerlijke power trip-fantasieën. Door simpelweg te spelen, verander je van een sullige Simon Belmont wannabe in een onstuitbare vampierenjager met de meest overdreven wapens. Of je speelt een boom die, door stil te staan, al het gespuis om zich heen naar de godverdomme helpt. Je voelt en ziet jezelf met elke nieuwe run een beetje beter en sterker worden. En we weten allemaal wat voor een fijn gevoel dat is. Wat een ontzettend fijne game is Vampire Survivors toch.