Preview: Ad Infinitum - Een eindeloze horror-ui

Ad Infinitum - Latijn voor 'tot het oneindige' - is als een eindeloze horror-ui. Een gelaagde WW1 walking sim waar geen einde aan lijkt te komen, tenzij je als speler de cyclus weet te doorbreken. Op papier lijkt dit wederom een concept te zijn waar we er al talloze van hebben, maar na een half uur met ontwikkelaar Hekate werd duidelijk dat dit niet een zoveelste variant van een beproefd concept is. Ad Infinitum is een game waar fans van het genre hun hart en ziel in hebben gestoken en misschien dient het zelfs als een inspiratiebron voor een andere grote naam in het genre, al zal de waarheid daaromtrent waarschijnlijk nooit boven water komen.

Amnesia: The Bunker 2.0

Het was voor mij vrijwel onmogelijk om de link niet te leggen. Nog voor ik van start ging in de loopgraven van Ad Infinitum, moest ik 'the elephant in the room' benoemen. Ad Infinitum, een WW1-themed survival horror walking sim, heeft wel erg veel weg van Amnesia: The Bunker. Het zal niet de eerste keer zijn geweest dat de mannen van Hekate dit hoorden en op een antwoord hoefde ik dan ook niet lang te wachten. Volgens de heren ontwikkelaars bestaat de kans namelijk dat Frictional Games het concept van Hekate en Nacon heeft 'geleend', nadat het jaren geleden werd gepitcht en meerdere malen terug naar de tekentafel werd verwezen.

Maar Ad Infinitum is meer dan een simpele Amnesia: The Bunker kloon, aldus Hekate. Voor Ad Infinitum heeft de Duitse ontwikkelaar namelijk goed om zich heen gekeken, het horrorgenre in zijn totaliteit bestudeerd, geobserveerd wat werkt en wat niet en daar een diepgelaagde game omheen gebouwd. Men haalt aan dat het vooral inspiratie heeft gehaald uit Bloober Teams werk en liever gaat voor het mentale aspect, waarbij het jumpscares juist wil mijden. "Angst is een emotie. Jumpscares zijn louter tool voor een reactie. Die twee dingen moet je niet met elkaar verwarren", zo redeneert de ontwikkelaar. Ad Infinitum richt zich daarom liever op de eerstgenoemde door de lijnen tussen realiteit en illusie te laten vervagen en de speler het gevoel te geven dat deze in een eindeloze cirkel van geestelijke terreur vastzit.

In de tang genomen

Ad Infinitum draait dan ook om een veteraan uit de Eerste Wereldoorlog die hevig kampt met PTSS, oftewel Post-Traumatisch Stress Syndroom. De protagonist is uit de oorlog gehaald, maar de oorlog niet uit de protagonist. Mentaal zit je nog steeds vast in de loopgraven en de gruwelijkheden die zich daarin hebben plaatsgevonden en de grip op de realiteit is de protagonist dan ook behoorlijk kwijtgeraakt. Het is dan ook aan de speler om in Ad Infinitum weer grip op de situatie te krijgen door de cyclus te doorbreken, in de hoop dat de hersenspinsels voor eeuwig naar de achtergrond kunnen worden gedreven. Maar daarvoor moet de speler zich wel door een barrage van horrorscenario's banen en zijn omgeving - of deze nu denkbeeldig is of niet - zien te overleven.

In mijn halfuurtje met Ad Infinitum werd mijn speelsessie helaas beperkt tot de loopgraven, waarin de doodse stilte en de enorme hoeveelheid aan tastbare informatie aanvankelijk niet zo heel veel voor me deden. Het bieden van achtergrondinformatie is altijd een integraal onderdeel van elke walking sim, maar wanneer je maar een krappe twintig minuten hebt, wil je wel wat meer zien dan dat. Hekate leek dat ook wel te begrijpen en stuurde me dan ook linea recta naar wat interessantere gebieden binnen de demo, waarin ook werd gedemonstreerd hoe Ad Infinitum met dat dunne lijntje tussen realiteit en illusie omgaat. Uitgerust met een 'magnetlampe' en wat wire cutters moest ik me meermaals door een haag van 'levend' prikkeldraad werken, waarbij het de kunst is om deze in de correcte volgorde door te knippen. Eenmaal wetende hoe dat concept in zijn werk gaat gaat daar de spanning wel een beetje vanaf, totdat de dev naast me vertelde dat je het prikkeldraad ook deels intact kan laten om creaturen mee op afstand te houden.

Schijn een lichtje op mij

Zoals het een survival horror sim betaamt, bevat Ad Infinitum namelijk ook een collectie aan schepselen die voor psychische terreur moeten zorgen. Hoewel ik zelf maar echt met één variant in aanraking ben gekomen, belooft Hekate dat deze terreur zich in meerdere vormen manifesteert. In mijn geval ging het vooral om hevig verminkte wezens die van protheses aan elkaar hingen, welke uitsluitend door het licht van je magnetlampe tot stilstand kunnen worden gebracht. Ook hier valt de inspiratie van Layers of Fear te proeven, maar in het geval van Ad Infinitum gooide vooral de extreme desoriëntatie - veroorzaakt door het gebrek aan licht en de doolhofconstructie van de omgeving - een extra schep roet in het rantsoen. Begrijp me niet verkeerd, Layers of Fear ging goed om met dit concept, maar Ad Infinitum gaat wel next level.

En dan heb ik nog maar één geval van monsterlijke weerstand meegemaakt, terwijl Ad Infinitum nog veel meer en erger kent. Terwijl ik hevig gedesoriënteerd door de loopgraven slenterde, hevig trekkend aan het trekkoordje van mijn magnetlampe, ontging het me niet dat zich steeds meer dode duiven op mijn pad bevonden. Eenmaal aangekomen bij een enorme berg geliquideerd pluimvee - wat de notoire dakschijters ergens gewoon verdienen - gaf het ontwikkelteam aan dat de metafoor zich op den duur wel zou ontvouwen. Het is dan ook jammer dat de tijd het niet toeliet om me te verlossen van de brandende vraag "welke metafoor dan?" Over psychologische horror gesproken.

Voorlopig oordeel van Patrick Meurs

Het moge duidelijk zijn dat Hekate een enorm hoge lat heeft uitgezocht. Het belooft met Ad Infinitum een Amnesia en Layers of Fear concurrent op de markt te zetten die liefhebbers van het genre op het puntje van de stoel moet houden. Helaas moest ik na een half uur weer terug naar de realiteit, al zorgde een dag in het loopgravencomplex genaamd Koelnmesse er stiekem ook voor dat ik soms moeite had om realiteit van hersenschim te scheiden. Vanaf 14 september mag het publiek zich wagen aan deze oneindige ui, waarin het aan de speler is of het deze weet te pellen voordat men in tranen uitbarst. Wat mij betreft kan de ui genaamd Ad Infinitum niet groot genoeg zijn.