Preview: Shadow Labyrinth - Maakt de Circle rond

Kun je jezelf Amazon Prime's Secret Level nog voor de geest halen? Zo niet, een absolute aanrader voor elke gamer. Zo ja, dan ben jij ook vrijwel zeker van mening dat de episode genaamd Circle - die het klassieke Pac-Man als inspiratiebron had - één van de meest memorabele was. En dat had twee redenen. Men was geïntrigeerd in wat het was, maar misschien wel meer in wat het niet was. Een standaard verhaaltje rondom een koddige gele schijf met een appetijt voor stippen, fruit en spookjes was het namelijk verre van. In plaats daarvan schotelde Secret Level een duister verhaal voor, betreffende een entiteit wiens poging om te ontsnappen uit een gigantisch doolhof valt of staat met het vinden van een strijdvaardige host. Laat het geen toeval wezen dat Shadow Labyrinth hetzelfde pad bewandelt.

De Circle is rond

Achteraf gezien blijkt deze Secret Level episode met een reden te zijn gecreëerd. Door gamers wereldwijd een andere insteek rondom het klassieke Pac-Man te presenteren en daarmee de tongen los te maken, blijkt dit achteraf gezien een uitstekend geëxecuteerde marketing campagne voor Shadow Labyrinth. Dit is Bandai Namco's Pac-Man geïnspireerd op een Metroidvania, al prefereert Namco Bandai liever het veel minder lekker smoelende 2DAECP (2D action exploration & combat platformer). De genialiteit achter deze actie schuilt hem niet alleen in de exposure die de game al krijgt ruim voordat deze verschijnt, maar ook dat de game en diens premisse eigenlijk geen introductie meer nodig heeft. De demografie heeft namelijk al kennisgemaakt met de naamloze Swordsman, aan wie de naar vrijheid verlangende PUCK zich heeft gebonden. Hierdoor kan Bandai Namco zonder al te veel tijd te verliezen aan character building direct in de actie duiken.

En dat doet het dan ook. Hoewel mijn preview build me toegang gaf tot drie save files die mij elk in een gevorderd stadium van de game dropte, koos ik aanvankelijk toch even voor een nieuwe game. Puur om te zien hoe het qua tutorial en de opbouw van de story arc gesteld is met Shadow Labyrinth. Zoals verwacht zeer summier. Zoals het elke Metroidvania betaamt (sorry Namco), legde ook Shadow Labyrinth mij in vogelvlucht uit hoe de controls werkte. Zo werd verteld waar ik op moest letten tijdens platforming, hoe de vork in de steel zit omtrent skill acquisition, skill tree management en - niet geheel onbelangrijk - hoe combat met Swordsman No. 8 en zijn mech evenknie GAIA werkt. Tot zo ver leek alles verschrikkelijk simplistisch en bijna te basic. Maar daar kwam al behoorlijk snel verandering in.

Waka-waka, maddafakka

Zodra PUCK namelijk de mogelijkheid ziet om zich te transformeren van rondzwevende compagnon tot symbioot, gooit Shadow Labyrinth vrijwel alles in de hoogste versnelling. Platforming verlaat dan al vlot het 'simpel' stadium en de environmental puzzles beginnen ineens een stuk meer van je reflexen en je eigen anticipatievermogen te vragen. De introductie van de zogeheten D-line - een soort rail waarlangs PUCK zich geheel in Pac-Man stijl kan voortbewegen - brengt namelijk niet alleen een handige en vlotte variant van 'traverse' met zich mee, maar ook meerdere manieren om obstacle based platforming op je pad te mikken, waarbij Bandai Namco ogenschijnlijk veel onderzoek heeft gedaan naar typisch gedrag van spelers en daar het level design op heeft ingericht. Soms voelt het bijna alsof Shadow Labyrinth is ontworpen met onherroepelijk falen in het achterhoofd, waarbij het je vaak genoeg uitdaagt om te laten zien dat je buiten de lijntjes durft te kleuren.

Dat concept lijkt ook aardig te worden doorgetrokken in combat, waarbij zelfs de lower tier opponenten soms verrassend uit de hoek kunnen komen met aanvalspatronen. Zo ben ik projectiel-gooiende entiteiten tegengekomen die hun hebben en houden richting Swordsman No. 8 slingeren, maar ook varianten die hun projectiel juist gooiden naar de plek waarvan men heeft uitgerekend dat ik daar waarschijnlijk wel heen zal bewegen. En ja, dan kom je best snel tot de conclusie dat Shadow Labyrinth wel eens een stuk minder doorsnee kan zijn dan het in eerste instantie lijkt. En mocht je door al deze innovatiemoves bang zijn dat Bandai Namco te ver afwijkt van het bekende Metroidvania stramien, wees gerust, er zit genoeg in het vat om dat bekende gevoel te waarborgen. Zowel in exploratie als in platforming en combat. Zonder al te veel te spoilen durf ik je al op een briefje te geven dat Shadow Labyrinth behoorlijk veel vakjes bij de liefhebbers van het genre gaat aanvinken, vooral bij de fans van tricky bossfights.

Herkent U deze nog-nog-nog?

Wie ook gegarandeerd aan hun trekken gaan komen, zijn de Bandai Namco fanboys van het eerste uur. De oldtimers. De OG's. Want daar zullen vast wel een paar individuen tussen zitten die weten dat men vroeger al hard bezig was met het opzetten van een overkoepelende timeline en laat nou deze United Galaxy Space Force - oftewel UGSF - timeline volop worden geëxploiteerd in Shadow Labyrinth. De naam PUCK zal bij de kenners van het eerste uur al direct een belletje doen rinkelen (refererend naar de originele Japanse naam van de game, Puck-Man), maar ook bij het zien van namen als Bosconians, Emperor Galaga, Pookas en Fygars, zullen de kenners al snel links leggen met andere klassieke games uit de stal van Bandai Namco.

En daarmee tip ik eigenlijk nog maar het topje van Bandai Namco's referentie-ijsberg aan, waar ik omwille van spoilers niet al te veel op wil ingaan. Maar geloof me wanneer ik zeg dat Shadow Labyrinth uitpuilt van de knipogen, wat op zichzelf alweer een knipoog is naar de iconische knipoog pose van Pac-Man. Wat dat betreft weet Bandai Namco wel een zeer brede doelgroep aan te tappen: van Metroidvania liefhebber tot klassieke Bandai Namco lore connaisseur. Ik kijk dan ook al reikhalzend uit naar de menig van onze eigen expert binnen de redactie, die te zijner tijd zelf wat dieper in dit doolhof duikt zodra de review online gaat.

Voorlopig oordeel van Patrick Meurs

Je kunt zeggen wat je wilt van Secret Level's Pac-Man: Circle episode en hoe deze uiteindelijk gewoon een filthy ad was voor een game, maar Bandai Namco weet wel weer hoe ze een interessant concept moeten presenteren. Zelf wanneer een simpele game als Pac-Man en het Metroidvania genre op zichzelf niet uniek meer zijn en tot in den treure zijn uitgemolken, laat Bandai Namco zien dat het combineren van de twee best tot een frisse kijk op beide kan leiden. Dat het hiermee gelijk twee doelgroepen tegelijk aanspreekt, dat valt bijna te bestempelen als een geniale move. Als de uitvoering ervan dan ook nog eens strak wordt geëxecuteerd en garantie biedt voor uren aan referentiegevulde en uitdagende gameplay, dan heeft Bandai Namco misschien wel goud in handen. Of ja, geel.