Preview: Station to Station - Alles moet verbonden worden

Treinen spelen vandaag de dag nog steeds een belangrijke rol in onze moderne samenleving. Toch bestaan ze nog helemaal niet zo lang. Sinds het begin van hun bestaan zijn veel mensen erdoor gefascineerd. Van het kopen van je eigen miniatuur treinen en stations tot het fotograferen van de treinen. Voor mij is het voornamelijk een vervoermiddel en daardoor besteed ik er weinig aandacht aan. Ik vind het wel heerlijk om met de trein te reizen, want je kunt lekker achteroverleunen. In Station to Station zijn treinen bedoeld voor het vervoeren van goederen en daardoor moet jij alles met elkaar verbinden.

Deze goederentreinen rijden wel

Ik benoemde al kort de hobby die gericht is op modeltreinen, waarbij je zelf een baan moet creëren. Je kunt dit vaak opleuken met allerlei boompjes en huizen. Station to Station biedt een soortgelijke map, maar dan in de voxel artstijl. Dit zorgt ervoor dat alles er niet alleen kleurrijk uitziet, maar ook schattig. De sprieten graan waaien mee in de wind en je kunt ook de koeien en andere dieren bewonderen. In de demo mocht ik aan de slag met de eerste drie levels, die allemaal plaatsvinden op het platteland. Doordat het de eerste levels zijn, krijg je uitleg over de gameplay en wordt er in elk level iets nieuws geïntroduceerd. Dit zorgt ervoor dat je direct de smaak te pakken krijgt en ik wilde eigenlijk langer met de game aan de slag. Helaas, was ik na veertig minuten al klaar met de demo.

Aan het begin van elk level krijg je te maken met enkele gebouwen. De boerderijen die gericht zijn op tarwe hebben dan een verbinding nodig naar de molen. Dit doe je door bij elk gebouw een station te plaatsen en vervolgens een spoorweg aan te leggen. Wanneer je alle gebouwen met elkaar hebt verbonden, worden er nieuwe gebouwen op het mapje geplaatst. Dit betekent dat de molen het meel moet afleveren bij de bakker. Waarbij de bakker vervolgens het brood vervoert naar het dorp. De bevolking heeft ook behoefte aan kaas en melk en daardoor zijn er ook veehouderijen en zuivelboerderijen.

Simpel, maar bevredigend

Het neerzetten van stations en het neerleggen van een spoor kost geld, maar wanneer je een gebouw succesvol met een ander hebt gekoppeld, krijg je weer geld terug. Hier komt het puzzelgedeelte van de game bij kijken, want je krijgt ook kaarten uitgedeeld. Met deze kaarten krijg je korting op het aanleggen van een spoor of brug. In het derde level krijg je de optie om met een kaart een trein in te zetten die meer kan vervoeren. Elk station heeft vier uiteindes en je weet gedurende een level niet waar de andere gebouwen verschijnen. Je moet dus van tevoren al een beetje strategisch nadenken. Toch is Station to Station een rustgevende game. De icoontjes die verschijnen, het geld dat je krijgt en het feit dat het landschap verandert, zorgen voor wat dopamine. Het landschap is in het begin namelijk grijs getint, maar het groen van het gras verschijnt wanneer de spoorweg zich uitbreidt. Een kleine toevoeging die toch veel doet voor deze game.

Ondanks dat het een rustgevende puzzelgame is, wil je af en toe wel een uitdaging. De ontwikkelaars hebben daar al bij stilgestaan, want elk level heeft twee uitdagingen. De eerste lijkt permanent gericht te zijn op de hoeveelheid geld die je na een level overhoudt. Bij de tweede uitdaging gaat het juist over de kaarten of het spoor zelf. Zo moest ik in het tweede level zes kaarten inzetten, terwijl ik in het derde level meerdere gebouwen moest verbinden met hetzelfde spoor. Het lijkt niet verplicht te zijn om deze uitdagingen te voltooien, maar het zorgt er wel voor dat je een level opnieuw kunt spelen. Tot nu toe zijn de levels nogal kort, maar we zitten dan ook in het begin van de game.

Voorlopig eindoordeel van Anita van Beugen

Ik heb helemaal niets met modeltreinen, maar het rustgevende puzzelaspect van Station to Station wist mij eigenlijk direct te grijpen. De map ziet er schattig uit en de gebouwen zijn verrassend gedetailleerd. De eerste drie levels zijn niet moeilijk, maar door de uitdagingen valt er wel wat te puzzelen. Het is natuurlijk een rustgevende puzzelgame en dat straalt het momenteel ook echt uit. Doordat je eerst een mijlpaal moet behalen, voordat er weer gebouwen verschijnen blijft alles lekker overzichtelijk. Elke keer als je de gebouwen met elkaar hebt verbonden komt er wat dopamine vrij. Het is dan ook een leuke toevoeging dat de map dan ingekleurd raakt. De voxel artstijl past hierdoor goed bij het thema van de game. Als Station to Station genoeg levels en variatie gaat aanbieden in de landschappen dan wordt het een goede indiegame. Al moet de prijs natuurlijk niet te hoog zijn, want het blijft een simpel concept. Een concept dat toch wel een beetje uniek te noemen is, want veel van dit soort games zijn er nog niet. Het is prachtig om te zien hoeveel ontwikkelaars er geïnspireerd zijn door Dorfromantik.

Station to Station gaat dit jaar verschijnen voor de pc. Momenteel kun je via Steam zelf de demo spelen.