Preview: Unholy - In een geur van onheiligheid

In een landschap vol verhalende psychologische horrorgames is opvallen tegenwoordig een helse taak op zich. Op Steam breek je bijna je nek over de 'immersive indie horror experiences' die allen de garantie bieden dat ze baanbrekend zijn en je laten sidderen van angst. Ook Unholy - ontwikkelt door het Poolse Duality Games - valt te bestempelen als zo'n typische poging om hoge ogen te gooien in het immer verzadigde first-person psychologische horror genre. Het grote verschil: het slaagt er nog in ook.

In de nood eet de duivel vliegen

Vooropgesteld, qua verhaal is Unholy verre van zaligmakend. We beleven het miserabele bestaan van Dorothea Linde, een getergde moeder die moet dealen met het verlies van haar achtjarig kind. Terwijl de wereld om haar heen fijntjes doorgaat, moet Dorothea moeite doen om haar verstand nog een beetje op orde te houden, wat niet bepaald makkelijk wordt gemaakt door een maatschappij die haar constant herinnert aan de omstandigheden die tot haar misère hebben geleid.

Soelaas dient zich aan, zij het in een zeer discutabele vorm. Een vreemdeling garandeert Dorothea dat de mogelijkheid om met haar Gabriel herenigd te worden bestaat, al dient ze daarvoor wel persoonlijke offers te brengen. Middels het voltooien van een ritueel kan Dorothea afreizen naar The Eternal City, een alternatieve wereld waarin Gabriel wordt "bewaard" in de Monastry. Enerzijds voelt Dorothea op haar klompen aan dat dit een zeer riskante onderneming wordt, maar haar gebroken hart overstemt het gezonde verstand, iets waar ze wellicht nog spijt van gaat krijgen.

Grotendeels zaligmakend

In de demo die mij is toebedeeld toont Duality Games vooral waar het in uitblinkt, maar direct ook waar het tekortschiet. De 'elephant in the room' is kristalhelder: Unholy is duivels indrukwekkend op grafisch vlak. 2023 kan zomaar eens het jaar worden waarin AAA-ontwikkelaars door indie-ontwikkelaars geschoold gaan worden op het gebied van grafisch geweld. In een wereld waarin de grote jongens moeite hebben met het kanaliseren van de ruwe kracht van een game engine, presenteert Duality Games een veelal soepel draaiende demo die visueel veelal ontzagwekkend is.

Daarbij komt ook een ander aspect om de hoek, namelijk een beklemmende ambiance die mede wordt versterkt door dit grafische hoogstandje. Vooral zodra Dorothea The In-Between - een duistere, alternatieve realiteit van de werkelijke wereld - betreedt, zorgen een goed gebruik van belichting en een scala aan horror-elementen - zij het verschrikkelijk cliché - voor de nodige angstsfeer. Het is daarom ook zeer onfortuinlijk dat dit enigszins teniet wordt gedaan in The Eternal City, het derde stadium waarin Dorothea komt te verkeren, waarin de nadruk op actiegerichte stealth gameplay de opgebouwde sfeer weer afbreekt.

Het kind bij de naam noemen

Toch wil dat niet meteen zeggen dat Unholy daarmee direct afgeschreven is. Sterker nog, ik denk dat Unholy best wel eens een ijzersterke horrorgame kan worden voor de mensen die het hele 'zachtjes sluipen zodat die lompe overpowered gast je niet ziet' aspect voor lief kunnen nemen. Persoonlijk ben ik allergisch geraakt voor dit soort gameplay omdat vrijwel iedere horrorgame het per se moet bevatten - althans, zo lijkt het - waarbij het vaak ook nog eens aan de A.I. ligt of het nog een beetje te haggelen valt. In het geval van Unholy is de A.I. niet bijzonder intelligent. Nuff said.

Maar Unholy doet weer genoeg andere innoverende dingen die dat goed kunnen counteren. Het speciale masker welke je dingen laat zien waar je interactie mee kunt hebben, is misschien niet het beste voorbeeld van iets innoverends, maar een katapult die je kunt laden met emotie-kristallen is dan weer wel vernuftig gevonden. Gezien iedere emotie een ander effect op vijand en de interactieve omgeving veroorzaakt, zou Unholy wel eens een stuk minder scripted kunnen aanvoelen dan menig verhalende horrorsim.

Voorlopig eindoordeel van Patrick Meurs

Na mijn kwartier met de spoilervrije demo van Unholy - welke volgens uitgever Hook een uur zou moeten duren, maar goed - kan ik eerlijk bekennen dat ik trek heb in meer. De veelal overtuigende graphics en beklemmende sfeer die Duality Games weet weg te zetten heeft mij weten te overreden om zelfs de mindere aspecten te accepteren. Ik ben benieuwd wat de studio uit Warschau nog achter de hand heeft, hopende dat Unholy geen gevalletje Agony wordt. Laat ons vooral bidden dat Duality Games - in tegenstelling tot Madmind in 2018 - niet naar de Heilige Graal streeft.