Terugblik: Ori and the Blind Forest - Pracht boven praktisch

In 2015 kwam er een nieuwe IP tevoorschijn. Volgens vele de beste game van het jaar voor de Xbox. Binnenkort kunnen we genieten van Ori and the Will of the Wisps en ik kon geen beter moment bedenken om terug te keren naar de voorganger Ori and the Blind Forest. Deze metroidvania game heeft de harten van vele spelers gestolen en je kunt dat eigenlijk meteen zien vanaf het eerste moment dat je de game opstart. Er is enorm veel om te bewonderen, maar dat komt ook met een prijs. Welke prijs? Dat lees je hieronder. Dit is de terugblik op Ori and the Blind Forest!

Prachtig...

Het eerste wat je opmerkt wanneer je de trailer bekijkt, is de art style. Zelden ziet een game er zo kleurrijk en levendig uit. Het kleurenpalet is ontworpen om je te hypnotiseren. Het lijkt net een prachtige droom, alsof je regelrecht het sprookjesbos in bent gedonderd. Elke area in de game heeft een unieke stijl en presentatie. Zo begin je in het zachtaardige bos van de Sunken Glades, omringd door groen en allerlei bosachtige wezens. Maar uiteindelijk kom je ook terecht in de kille toendra vlaktes en de kern van de vulkaan. Elke seconde dat je de game op pauze zet, heb je een potentiële wallpaper, elke hoek van de game is gevuld met details. Overal waar je heen gaat, heb je een goed gevoel waar je bent. Niet, omdat de game het je vertelt, maar omdat de game het je laat zien door middel van prachtige visuals.

En die grafische kunsten gaan goed samen met de magistrale soundtrack, gecomponeerd door Gareth Coker. Het raakt alle gevoelige snaren en het is vaak zo ontzettend mooi. Je krijgt echt een gevoel van wonder, wanneer je de levels van Ori and the Blind Forest verkent. De zachte, sensibele tonen ondersteunen de game zo goed. De piano heeft geweldige akkoorden en het gevoelige koorgezang past er perfect bij. Het is nooit te luid, of te zacht. Het brengt je elke keer precies op dat juiste moment van je reis. Maar het is natuurlijk niet alleen maar tranquilo de hele tijd. Tijdens de actie-sequenties pompt de muziek toch ook even flink door. Het adrenalinegehalte gaat dan flink omhoog en het is dolle pret. Tenminste, als het aan de muziek en grafische kwaliteiten ligt. Je betaalt echter toch een prijs hiervoor.

...maar ook praktisch?

Eén van die prijzen is hoe de combat in deze game werkt. Ik ga er geen doekjes om winden, maar het is simpelweg niet interessant genoeg. Je basisaanval komt uit een blauwe orb die met je meevliegt en die schiet bepaalde energieschoten op je vijanden af. Dit doe je door dichtbij genoeg te staan en de X-knop helemaal kapot te spammen. Er zit gewoon te weinig variatie en uitdaging in. Later in de game speel je meerdere vormen van aanvallen vrij, maar die zijn eigenlijk allemaal ook net niet interessant genoeg. Gelukkig bieden de diverse vijanden wel genoeg variatie, vooral in de vorm van hoe je ze benadert. Het parry systeem is hierdoor verreweg het vermakelijkste om aan de slag mee te gaan, want door de verschillende patronen die de monsters aanhouden, moet je toch echt nadenken, voordat je ze confronteert. Helaas is combat niet alleen onder de maat door Ori zelf, maar ook door de presentatie van de game.

Ori and the Blind Forest is een prachtige game, maar wel een hele felle game. Elke seconde van de game zit bordevol kleur en detail. Zo veel zelfs, dat het de speler kan gaan tegen werken. Je kunt bepaalde projectielen amper zien aankomen, want de game eist al ontzettend veel aandacht van je. Wanneer er dan een miniscuul paar stipjes razendsnel over je scherm reist, is het vaak erg lastig om hier op te reageren. In mijn playthrough op Hard modus, wist ik elke keer wel wat ik moest doen. Het probleem was echter dat ik vaak letterlijk niet kon zien waar Ori precies stond of wat er op mij afgevuurd werd. Doordat de game ook werkt met veel achtergrond en voorgrond effecten, was het vaak ook onduidelijk of iets nou een daadwerkelijke bedreiging vormde, of dat het gewoon hoorde bij de omgeving. Uiteindelijk was het te doen, maar ik hoop dat Ori and the Will of the Wisps zich hierin verbeterd.

Sprookjesreis

Ook al heb ik mijn issues met hoe de combat werkt en de soms onpraktische presentatie, Ori blijft een geweldige game met een hartverwarmende boodschap. Het behandelt de onderwerpen van vriendelijkheid, klaarstaan voor een ander en vergiffenis. Ori is de zoon van het licht en het is aan hem om dat licht in het bos te verspreiden. De Blind Forest heeft namelijk last van wat infecties en die plagen maken het leven moeilijk voor alle levende wezens. Ondanks dat Ori een heel lastig begin heeft, gaat hij door. Hij brengt hoop met zich mee en zorgt ervoor dat elk wezen in het woud zijn leven weer vredig kan voortzetten.

Ori is één van de meest aardige hoofdpersonages die ik in tijden heb gezien. Hij is onbaatzuchtig en denkt alleen maar aan anderen. Het verhaal is gevoelig en het wordt met stijl verteld. Het enige wat ontbreekt, is wat meer uitleg. Normaal gesproken vind ik het geen probleem wanneer het verhaal een beetje mysterieus blijft. Ori and the Blind Forest heeft echter een aantal keer cruciale plotpunten achterwegen gelaten. Het is vaak onduidelijk waardoor bepaalde handelingen gebeuren, wat het licht überhaupt is en een aantal andere bijzaken. Uiteindelijk is het niet erg, want het verhaal blijft mooi en hartverwarmend. Je zal echter wel één of twee keer aan je hoofd krabben en je afvragen waarom bepaalde dingen gebeuren.

Het eindoordeel van Bram

Ori and the Blind Forest is een geweldige metroidvania, maar geen perfecte. Het gevoelige verhaal van Ori heeft prachtige levenslessen over hoe je omgaat met tegenslagen en je medewezens. De game ziet er werkelijk prachtig uit, zelfs anno 2020. De soundtrack is subliem en complimenteert de game uitermate sterk. Het enige wat ik echt een beetje jammer vond, is de combat. De gevechten met je blauwe orb zijn te simpel en tegelijkertijd niet praktisch. Ori and the Will of the Wisps lijkt hier sterk in te verbeteren en ik kan ook echt niet wachten om met het tweede verhaal van Ori aan de slag te gaan op 11 maart. Hopelijk zien we jullie dan terug!