Terugblik: Splatoon - Fresh is het toverwoord

Wie had zeven jaar geleden gedacht dat Splatoon, die rare shooter waarin je het speelveld met inkt onderkliedert, nu al een derde game zou ontvangen? Zelfs op de geflopte Wii U-console wist deze nieuwe IP de harten van veel gamers te veroveren. En niet zonder reden: Splatoon liet een frisse wind door het shootergenre waaien en maakte een besturingsmethode die inmiddels gemeengoed is geworden populair. In deze terugblik van Splatoon blikken we terug op wat de game precies zo uniek maakte en waarom ik en vele andere spelers honderden uren in de game gepompt hebben.

Splatoon in de basis

Nintendo is altijd van vele markten thuis geweest. Toch was er altijd een belangrijk gemis in het portfolio van de grote N: een multiplayer shooter. Waar je op de PlayStation en Xbox platgegooid werd met shooter na shooter, was er op de consoles van Nintendo geen first party schietspel te bekennen. Met de aankondiging van Splatoon op de E3 van 2014 werd het gat opgevuld. Zoals we inmiddels gewend van Nintendo zijn, had de game wel een unieke twist. Splatoon is niet de zoveelste shooter met een oersaai kleurenpalet waarin je alleen maar mensen afslacht om met de overwinning naar huis te gaan. Nee, in Splatoon draait het in de basis om terreinwinst.

De hoofdmodus van Splatoon is een grondoorlog. Daarin strijden twee verschillend gekleurde teams van vier spelers met elkaar om wie het grootste deel van de kaart kan inkleuren met zijn eigen, gekleurde inkt. Het team dat na drie minuten de meeste controle over het speelveld heeft, gaat er met de overwinning vandoor. Het is nog steeds mogelijk om andere spelers te kill-, uh, te splatten, maar het is nooit het hoofddoel. De grondoorlogen zijn een enorm simpel concept, maar de 'nog één potje'-factor is zeer aanwezig. Buiten deze hoofdmodus bevat Splatoon diverse Ranked-modi die populair zijn onder de competitieve spelers. Ook een lokale multiplayerminigame en een volledige singleplayermodus zijn van de partij. Al met al leidt dit tot een gevarieerd pakket waar allerlei soorten spelers hun ei kwijt kunnen.

Wat Splatoon zo uniek maakt

Toch is Splatoon zoveel meer dan alleen een shooter die draait om terreinwinst. Er is een zeer goede reden waarom deze game een frisse wind door het shootergenre liet waaien. De game vindt plaats in een post-apocalyptische wereld. Na het uitsterven van de mensheid als een gevolg van de stijgende zeespiegel, hebben meerdere zeedieren zich geëvolueerd en zijn ze de dominante soort op aarde geworden. In Splatoon speel je als een Inkling: een soort mengelmoes tussen een inktvis en een mens. Inklings kunnen probleemloos veranderen tussen een inktvis en een mens. In de menselijke vorm kun je jouw tegenstanders en alles om je heen besproeien met inkt. Wanneer je vervolgens in een inktvis verandert, kun je door die inkt zwemmen. Dit verhoogt je bewegingssnelheid en maakt je vrijwel helemaal onzichtbaar, met uitzondering van de golfjes die je zwemmende personage maakt.

Er zit alleen een (uitgestorven) addertje onder het gras: je kunt alleen door inkt in jouw eigen kleur zwemmen. Wanneer je in de inkt van een tegenstander stapt, kom je vast te zitten. Je komt nauwelijks vooruit, kunt niet meer zwemmen en ontvangt in een razendsnel tempo schade. Dat maakt je een gemakkelijk doelwit voor de tegenstander. Dit hele concept is precies wat Splatoon zo uniek maakt. De inkt bepaalt welk onderdeel van de kaart vijandelijk gebied is en waar je veilig kunt gaan en staan. Er kan zomaar een onzichtbare vijand op de loer liggen in de inkt van de tegenstander; niet alleen op de grond, maar ook ergens op een muur. Hoe meer vijandige inkt er ligt, hoe groter de kans dat je ergens te grazen wordt genomen. Daarom is het ook belangrijk om te blijven verven. De noodzaak om de kaart geverfd te houden, maakt Splatoon ook gemakkelijk voor nieuwe spelers. Je hoeft niet per se je tegenstanders te splatten om een gedegen bijdrage te leveren, want iedere klodder inkt op de grond telt. Wanneer je eenmaal een bepaald oppervlakte hebt geverfd, ontvang je een speciaal wapen. Dit is vergelijkbaar met een Ultimate in games als Overwatch. Deze speciale wapens zijn enorm krachtig. Met de Kraken-special verander je bijvoorbeeld in het gelijknamige mythische wezen dat alle tegenstanders in zijn pad kan vernietigen. De Inkstrike lanceert een gigantische tornado op een plek naar keuze en de Killer Wail creëert dodelijke geluidsgolven die je ten koste wat het kost moet ontwijken.

Maar waar Splatoon op de Wii U pas echt excelleerde, was op het gebied van de besturing. De game maakte namelijk bewegingsbesturing voor shooters populair. Door de Wii U GamePad licht te kantelen, beweegt het dradenkruis mee. Dit stelt spelers in staat om kleine aanpassingen aan hun aim te maken en kan zo helpen om accurater te schieten. Wanneer je dit combineert met de traditionele bewegingen die je maakt met de rechterstick, leidt dit tot accuratere besturing. Alhoewel de meeste gamers al beginnen te kokhalzen bij de gedachte aan bewegingsbesturing, werd de besturingsmethode al snel door de competitieve Splatoon-community omarmd. Ik kan zelf inmiddels geen shooter meer spelen zonder bewegingsbesturing. Inmiddels hebben meerdere games een soortgelijke techniek toegepast, waaronder Horizon Forbidden West, Fortnite en Splatoon 2, maar nog geen enkele game is in mijn ervaring zo accuraat geweest als de eerste Splatoon op de Wii U.

Stay fresh!

Toen Splatoon in 2015 verscheen op de Wii U, voelde de game enorm fris aan. Dit had de kleurrijke shooter niet alleen te danken aan het compleet nieuwe concept, maar ook aan een aantal andere factoren. 'Stay fresh' was niet alleen de slagzin van het inktvisduo Callie en Marie, maar ook een centraal thema in de game. Splatoon was een game zoals we die nog niet eerder gezien hadden. De unieke inktgameplay stelde de shooter in staat om dingen te doen die nog geen andere shooter ooit had gedaan. De wapens zijn een mooi voorbeeld daarvan. Natuurlijk bevat Splatoon varianten op populaire schietspelwapens in de vorm van de guns en snipers, maar er waren ook vreemdere wapenklassen van de partij. Wat dacht je bijvoorbeeld van de verfrollerachtige Roller-klasse waarmee je razendsnel de grond kunt verven? Of de Slosher-klasse, wat in feite alleen maar een emmer met inkt is? Er zijn zelfs wapens in de vorm van wasmachines en kwasten. Dat leidt tot hele andere gameplay dan je gewend bent van traditionele shooters.

Combineer de kleurrijke gameplay met de bizarre muziekstijl en de honderden soorten kleding waarmee je je personage kunt aankleden, en je hebt een enorm unieke en verse vibe te pakken. Splatoon was ook Nintendo's eerste rodeo met hun moderne contentstrategie. Toen de game uitkwam, bevatte de game nauwelijks maps, wapens en modi. Ieder paar weken werd er echter weer wat nieuws toegevoegd, waardoor spelers bleven terugkomen voor meer. Ook de Splatfests, speciale evenementen waarin twee teams (zoals Team Kat vs. Team Hond) het tegen elkaar opnamen, speelden hier een grote rol in. In zo'n evenement speelde je op nachtversies van alle levels, terwijl er vuurwerk werd afgestoken en het inktvisduo Callie en Marie optrad. De Splatfests en contentupdates voor Splatoon eindigden helaas al na ongeveer een jaar, maar wisten de game in die tijd beslist in leven te houden. Iedere keer als er weer iets nieuws werd toegevoegd, was de hele Splatoon-community weer één. Dat was een bijzonder gevoel dat Nintendo niet meer heeft weten te evenaren.

Ik zou nog wel langer kunnen doorratelen, maar het wordt toch tijd om een einde aan dit retrospectief te breien. De eerste Splatoon was een enorm bijzondere en unieke game die één van Nintendo's populairste franchises ooit heeft voortgebracht. Met bijna vijf miljoen verkochte exemplaren op een console die slechts dertien miljoen eenheden heeft afgezet, was het voor Nintendo wel duidelijk dat ze goud in handen hadden. Daarom is het niet gek dat we in september alweer aan de slag kunnen met het derde deel in de serie. Kijk jij ook uit naar Splatoon 3, of laat je de game na dit lovende retrospectief toch nog links liggen? Laat het ons weten in een reactie.