Review: Apollo Justice: Ace Attorney Trilogy - Geen bezwaar Nintendo Switch

Er zijn maar weinig gamefranchises die ik zo'n warm hart toedraag als Ace Attorney. Het was dan ook ontzettend teleurstellend dat de nieuwste drie genummerde delen in de serie lange tijd alleen beschikbaar waren op mobiele apparaten en de (inmiddels gesloten) Nintendo 3DS eShop. Gelukkig gooit Capcom het roer om met de Apollo Justice: Ace Attorney Trilogy, waardoor deze bijna vergeten titels eindelijk verschijnen op platformen waar meer gamers toegang toe hebben. Je leest ons definitieve vonnis over deze fonkelnieuwe collectie in deze Apollo Justice: Ace Attorney Trilogy review!

Kern van de zaak

Zeven jaar na de gebeurtenissen uit Phoenix Wright: Ace Attorney - Trials & Tribulations, het slotstuk van de eerste Ace Attorney-trilogie, zijn er een aantal zaken flink mis met het rechtssysteem. Vervalst bewijsmateriaal en corrupte aanklagers vormen het begin van de zogenaamde 'Dark Age of the Law', waarin burgers het vertrouwen in het rechtssysteem compleet verloren hebben. In deze lastige tijd betreedt een nieuwe advocaat met een bulderende stem de rechtbank: de jonge Apollo Justice. Onder leiding van zijn mentor Phoenix Wright doet hij waar zijn baas altijd zo goed in was: het vinden van gerechtigheid voor zijn cliënten. En ja, bluffen totdat je een ons weegt is daar vanzelfsprekend nog een onderdeel van.

De Apollo Justice: Ace Attorney Trilogy is een collectie van drie games: Apollo Justice: Ace Attorney, Phoenix Wright: Ace Attorney - Dual Destinies en Phoenix Wright: Ace Attorney - Spirit of Justice. Laat de namen je niet afleiden van de kern van de zaak: deze nieuwe trilogie is echt een hervertelling van Apollo's verhaal. Hoewel Phoenix Wright en nieuwe advocate Athena Cykes ook een belangrijk onderdeel vormen van de collectie, ligt de focus écht op Apollo en zijn groei als een advocaat gedurende de vele rechtszaken die hij ondergaat.

Laat me gelijk met de deur in huis vallen: hoewel de games in de collectie kwalitatief het extreem hoge niveau van de Phoenix Wright-trilogie niet halen, kun je ze als Ace Attorney-fan echt niet missen. Natuurlijk heeft iedere game in de trilogie wel zijn mindere punten. Sommige zaken zijn bijvoorbeeld overduidelijk filler, de humor slaat op zijn tijd de plank mis, sommige plotpunten zijn voorspelbaar en de scenario's zijn een tikkeltje overdreven op momenten, maar ik zou liegen als de games en hun intrigerende verhalen, amusante personages en verrassende plottwists niet de ongeveer honderd uur aan speeltijd dubbel en dwars waard zijn. En ja, dat meen ik ten harte - je gaat geen Psyche Locks op mijn hart, onenigheid in mijn stem of nerveuze tics bij mij herkennen.

Beter dan ooit

In de trilogie zijn de games op het gebied van verhaal onveranderd gebleven. De grootste verandering op dat vlak is dat Apollo Justice: Ace Attorney nu het ietwat gewijzigde script uit de Nintendo 3DS-remaster gebruikt in plaats van de tekst uit het origineel. Het verschil tussen de versies is echter zo nihil dat de gemiddelde fan er niets van merkt. Ook zijn de vele tikfouten, waarvan voornamelijk Dual Destinies last had, verholpen in deze nieuwe collectie. Qua verhaal ontvang je in deze remasters dus exact dezelfde ervaring als spelers jaren geleden hadden. Ook op het gebied van gameplay kun je hetzelfde verwachten als altijd: je onderzoekt nog steeds de plaats delict en verdedigt je cliënten in de rechtbank terwijl je zoekt naar tegenstrijdigheden in getuigenverklaringen.

Dat betekent gelukkig niet dat er geen verdere verbeteringen aan de games zijn aangebracht, want daar zijn er meer dan genoeg van. Ik noemde er al een aantal in mijn Apollo Justice: Ace Attorney Trilogy preview, zoals de verbeterde besturing en de vervanging van Phoenix' oorspronkelijke stemacteur in Apollo Justice: Ace Attorney, maar er zijn meer wijzigingen gemaakt die de speelervaring beter maken. Vooral Apollo Justice: Ace Attorney heeft een aantal significante wijzigingen gehad, zoals de verbeterde veldonderzoeken door de inclusie van een vinkje wanneer je iets hebt onderzocht en de aanwezigheid van een backlog om eerdere tekst terug te lezen. Verder kun je nu bij iedere game uit de collectie vanuit het prachtig vormgegeven menu kiezen bij welk hoofdstuk je een zaak wil starten, wat het voor terugkerende spelers gemakkelijker maakt om een oude speelsessie opnieuw op te pakken. En natuurlijk zijn alle games in de collectie voorzien van een HD-jasje nu ze op het grote scherm te spelen zijn.

Mocht je moeite hebben met het verhaal, dan kun je ook in Dual Destinies of Spirit of Justice de Consult-functie gebruiken om hints te krijgen of zelfs de game zichzelf laten spelen met de Story Mode-optie. Je hoeft dus nooit onnodig elk stuk bewijsmateriaal te presenteren bij elk stukje uit de getuigenverklaring als je vastzit, zoals je geheid in de oude Ace Attorney-games gedaan hebt. Probeer het maar niet te ontkennen, ik ken je geheimen.

Museum vol met Ace Attorney-historie

Als klap op de vuurpijl bevat de trilogie nog een enorme hoeveelheid aan bonussen, waaronder een muziekspeler met maar liefst 175 fantastische nummers uit de Ace Attorney-serie, een bibliotheek vol met exclusieve tekeningen, video's, beeldmateriaal uit de serie en een volledige animatiestudio. Ook de reguliere DLC-zaken uit Dual Destinies en Spirit of Justice zijn in hun volledigheid aanwezig. Daarnaast is de hele game nu op de Nintendo Switch speelbaar met enkel touchscreenbesturing. Mochten je controllers dus driften als een malle, dan kun je alsnog de trilogie volledig verkennen. De Apollo Justice: Ace Attorney Trilogy is wat dat betreft de natte droom van iedere Ace Attorney-fan. Het enige grote gemis zijn de Asisine Attorney-minizaken uit Spirit of Justice.

Ondanks dat de collectie tiptop in elkaar zit, zijn er toch hier en daar nog een paar ergernissen. Hoewel de gehele trilogie in HD is gepresenteerd, heeft Apollo Justice: Ace Attorney bijvoorbeeld nog wat lelijke kartelrandjes om de 2D-tekeningen heen. Ook het bewegen in de veldonderzoeken in die game is nog net zo omslachtig als in de originele game: je kunt niet simpelweg van plek A naar plek B bewegen, maar moet vaak via een omweg. De game kent tevens vernieuwde besturing, maar herinnert je hier op ieder moment aan. Je kunt de besturingsinstructies onderaan het scherm namelijk niet van het beeld afhalen, waardoor je er zelfs met tachtig uur op de teller nog steeds naar zit te kijken. Ten slotte liep ik gedurende mijn speelsessie tegen één glitch aan waarbij de knoppenbesturing niet meer werkte. Gelukkig was dit probleem te verhelpen door de game opnieuw op te starten en een autosave te laden. Het zijn kleine ergernissen, maar ze zijn wel aanwezig. Desalniettemin is het niet genoeg om drie zeer vermakelijke games te verpesten.

Het gebruikte beeldmateriaal in deze review is opgenomen tijdens onze speelsessie op de Nintendo Switch.