Assassin's Creed Shadows review - Stapt uit de schaduw

Het inmiddels al enorm rijke portfolio van de Assassin's Creed franchise wordt nog maar eens verder uitgebreid. We hebben in het verleden al ontzettend veel locaties aangedaan, maar bij Ubisoft dachten ze dat daar nog wel wat bij kon. In willekeurige volgorde passeerde onder meer Italië, Griekenland, het Caribisch gebied, de Verenigde Staten, Egypte, Irak, Noorwegen en Engeland al de revue, maar nu is het de beurt aan het land van de rijzende zon. Juist, we reizen af naar het Japan van de Middeleeuwen om ons opnieuw onder te dompelen in een historisch avontuur. De laatste jaren is er veel kritiek op de Assassin's Creed games geuit. Veelal terecht, maar zeker niet altijd. Weet Ubisoft deze kritiek met Assassin's Creed Shadows af te ketsen of brengt deze nieuwste iteratie dezelfde pijnpunten aan het daglicht als de vorige delen? Je leest er alles over in deze review van Assassin's Creed Shadows.

Twee voor de prijs van één

Assassin's Creed Shadows biedt gelijk al een unieke feature, namelijk de mogelijkheid om met twee personages te spelen. Natuurlijk hebben we dit al wel eerder gezien in Assassin's Creed Odyssey, alleen heeft Ubisoft er nu een andere invulling aan gegeven. De personages in Odyssey waren op het uiterlijk na vrijwel identiek aan elkaar en je moest vooraf kiezen als wie je wilde spelen. In het geval van Assassin's Creed Shadows heb je ook twee personages tot je beschikking, maar beiden zijn ze behoorlijk verschillend van elkaar in bijna ieder opzicht. Eigenlijk zoals we dat van Syndicate kennen. Aan de ene kant heb je Fujibayashi Naoe die het moet hebben van haar wendbaarheid, gewiekstheid en lenigheid. Aan de andere kant is daar Yasuke die best wel een logge kolos is, maar wel beschikt over een enorme kracht om zijn vijanden het leven zuur te maken. In feite is de keuze dus tussen stealth en kracht. Vanaf een bepaald punt in de game kun je op elk moment tussen de personages wisselen, al duurt het best even voor je op dat punt bent aangekomen. Ik heb het niet precies bijgehouden, maar ik denk dat ik tussen de twaalf en vijftien uur erop had zitten voordat ik met beide personages aan de slag kon. Dat is best wel een lange tijd.

Dat switchen tussen de personages gaat redelijk soepel. Sowieso rijkt de game je op bepaalde sleutelmomenten de hand toe en krijg je de vraag als wie je vanaf dat punt verder wil spelen. Dit gebeurt meermaals en soms zelfs al redelijk snel achter elkaar. Het overkwam mij bijvoorbeeld in een specifieke missie drie keer achter elkaar. Ik kreeg de vraag voorgeschoteld, maakte mijn keuze, speelde een stuk en werd daarna direct alweer geconfronteerd met de keuze. Buiten dat kun je ook gewoon zelf op vrijwel ieder gewenst moment switchen van personage. Het is begrijpelijk dat de game je soms deze keuze voorschotelt, maar het is dus niet nodig om dat overmatig te doen. Het zelfstandig wisselen van je personage gaat via het menu. In het menu moet je in een specifiek tabblad staan - waar je niet standaard op staat - en moet je vervolgens de vierkant-knop ingedrukt houden. Na het tonen van een laadscherm ben je van personage gewisseld. Dit had misschien iets sneller en soepeler gekund, maar het heeft mij niet overdreven veel gestoord tijdens het spelen.

Arigato

Assassin's Creed Shadows heeft een intrigerend en meeslepend verhaal, waarbij goed duidelijk wordt dat Ubisoft enorm veel inspiratie heeft gehaald uit echte gebeurtenissen uit de geschiedenis van Japan. Als je daar al een beetje mee bekend bent, dan is het leuk om dat voorbij te zien komen. Zo niet, dan kun je ontzettend veel over de Japanse geschiedenis leren van de Codex. Door simpelweg de game te spelen leer je al ontzettend veel. Er zijn weinig leukere manieren om over de geschiedenis te leren. In het begin van de game wist het verhaal mij overigens niet direct te pakken. Al vrij snel kwam ik erachter dat dat vooral kwam door de voice acting. Ik was begonnen met de Engelse stemacteurs en actrices. Helaas zijn deze echt niet al te best neergezet. Een veel te geforceerd Japans accent moet het allemaal geloofwaardig maken, maar dat was het totaal niet. Ik raad je dan ook zeker aan om de gesproken tekst zo snel mogelijk over te zetten naar Japans, want dat maakt echt een wereld van verschil. Vanaf dat moment was ik veel meer geboeid door de verhaalvertelling. Die verhaalvertelling slaat ook aan omdat ervoor is gekozen om dat op meer cinematische wijze aan te pakken. Hierdoor voel je je meer verbonden met de personages dan in voorgaande delen.

Met Assassin's Creed Shadows kun je je weer voorbereiden op enorm veel speeluren. Niet alleen het hoofdverhaal duurt al ontzettend lang om te doorspelen, ook alle zijmissies en dingen die je daarnaast nog kunt doen slokken enorm veel van je tijd op. Dat is natuurlijk hartstikke leuk als het allemaal toffe dingen zijn die je moet doen, maar helaas is dat niet altijd het geval. Dit is iets wat ik ook ervaarde in eerdere Assassin's Creed games en nu dus opnieuw de kop op steekt. Die eeuwige drang om games maar groter te maken en voller te proppen zorgt ervoor dat je uiteindelijk als speler oersaaie missies aan het spelen bent en het gevoel hebt dat je je tijd zit te verdoen. Gelukkig had ik dat gevoel vaker niet dan wel, maar het is wel jammer dat het klaarblijkelijk inherent is aan het spelen van een Assassin's Creed game dat je allerlei missies voor je kiezen krijgt die helemaal niet zo leuk zijn om te doen. Al gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat Assassin's Creed Shadows dat wel beter doet dan veel van diens voorgangers. Er zitten meer missies in die daadwerkelijk leuk zijn. Een voorbeeld daarvan is een zijmissie waarbij je origamivlinders moet zien te vinden die hints bevatten over mensen die kinderen ontvoeren.

Naoe en Yasuke hebben ook hun eigen Hideout. Door grondstoffen te verzamelen kun je deze plek upgraden en vergroten zodat er meer voorzieningen komen. Dit is een belangrijke plek, want hier gaat ook NPC's heen die je rekruteert. Hierbij kun je denken aan scouts. De missies staan namelijk niet bij voorbaat al standaard aangegeven op je map, maar door middel van een stuk of drie hints moet je uitvogelen waar je ongeveer heen moet. Als je dat goed in kaart hebt gebracht kun je een scout naar dat gebied sturen om erachter te komen waar je dan precies heen moet. Het lijkt veel op Ravensthorpe uit Assassin's Creed Valhalla. Je kunt hier onder andere je wapens upgraden bij de smid of shoppen bij de winkel. Het grote verschil met Ravensthorpe is wel dat de Hideout in Assassin's Creed Shadows volledig te customizen is, terwijl je Ravensthorpe eigenlijk alleen kon upgraden. Middels een grid systeem kun je nieuwe gebouwen plaatsen en je Hideout zo naar een hoger niveau tillen.

Een prachtig land

De keuze van Ubisoft om dit avontuur in Japan te laten plaatsvinden is een enorm goede keuze. Niet alleen heeft Japan prachtige tradities en een zeer rijke geschiedenis, ook is het een ontzettend mooi en divers land. Ik heb meermaals zeer genoten van de omgevingen die ik doorkruiste. Het seizoensysteem dat Assassin's Creed Shadows met zich meebrengt zorgt daarin voor nog meer diversiteit. Een bepaalde regio kan er zomers heel anders uitzien dan in de winter. Het Japan van Shadows is indrukwekkend. Niet alleen qua grootte, maar ook zeker qua schoonheid. Het voelt alsof je echt in Japan vertoeft en het maakt hongerig naar meer. De drang om meer van het land te verkennen wordt alsmaar groter en dat is goed gedaan. Toch valt er ook echt nog wel wat op aan te merken. Zo lijken veel van de gebouwen waar je komt ontzettend veel op elkaar en lijkt Ubisoft zich er op dat gebied makkelijk vanaf te brengen door een aardig staaltje knip- en plakwerk te verrichten. Daarentegen zijn er ook gebieden die gedurende het verhaal veranderen. Denk daarbij bijvoorbeeld aan een huis dat in het begin nog gewoon staat en later in het verhaal is ingestort. Dat maakt dan toch weer een beetje goed.

Na urenlang in de wereld van Assasin's Creed Shadows te hebben gespendeerd kan ik zeggen dat de game op heel veel vlakken ontzettend goed loopt. Natuurlijk, ik heb her en der best wel wat kleine bugs en probleempjes gezien. Bijvoorbeeld een personage dat raar deed of wat lightning problemen. Allemaal zeer kleine oneffenheden die je in een game van dit soort proporties wel kunt verwachten. Maar er schort nog wel iets aan op het technisch vlak. Op het moment van schrijven van deze review heb ik er een kleine 24 uur in zitten. In dit tijdsbestek is het mij al drie keer gebeurd dat de game is gecrashed. Hopelijk wordt dat probleem nog aangepakt, maar zover ik het kon vinden is dat niet een issue dat met de day one patch verholpen wordt. Uiteindelijk is het ook geen game breaking probleem en mag het de pret niet al te veel drukken, maar vervelend is het wel. Als de game uitvalt kun je deze gewoon weer opnieuw starten en zorgt de regelmatige autosave ervoor dat je echt niet al te veel van de game opnieuw hoeft te spelen, maar liever speel ik gewoon door zonder dat ik uit de game wordt geknald. Het is een relatief klein smetje op een enorm tof avontuur.