Review: Battlefield 1 PlayStation 4

Duizend bommen en granaten! Battlefield 1 is uit en dat mag, nee, moet iedereen weten! Na een, voor mij althans, ietwat teleurstellende Battlefield 4 keert DICE terug met een waar meesterwerk. Na tientallen uren in de game zit ik hier als een soort shellshock-patiënt op de stoel. Starend naar mijn beeldscherm kan ik aan slechts én ding denken. Ik wil zo snel mogelijk de PlayStation weer aanslingeren om verder te gaan met oorlogje voeren.

Een oorlog kent geen winnaars

Zoals jullie waarschijnlijk allen weten, speelt Battlefield 1 zich af tijdens de Great War, oftewel de Eerste Wereldoorlog. Deze beruchte oorlog moest alle andere oorlogen voorkomen. Nu weten we honderd jaar later dat dit niet het geval is geweest, maar ik kan begrijpen dat het destijds zo gevoeld moet hebben. Battlefield 1 weet heel goed over te brengen dat oorlog geen winnaars kent. Beide zijdes hebben te kampen met opdrachten van bovenaf en niemand moordt graag de andere partij uit. Dit komt vooral duidelijk naar voren in de uitstekende singleplayer. In deze modus kruip je in de huid van vijf doodgewone soldaten die vooral erg goed in én bepaald onderdeel zijn. Deze 'War Stories' zijn erg indrukwekkend en een stuk beter uitgewerkt dan Batllefield 4's singleplayer. Ieder story bestaat uit drie tot vijf missies en laat je afreizen naar verschillende werelddelen. Zo banjer je met de Britse Mark V tank door het Franse landschap en ren je met een bepantserde Italiaan door het prachtige berglandschap. Iedere story biedt weer andere gameplay, wat uiteindelijk zorgt voor een gezonde dosis variatie.

Bovengenoemde missies worden elk voorzien van fraaie cutscenes die de personages veel meer inhoud geven dan in voorgaande Battlefield-delen. Je leeft met ze mee en ziet de problemen van de Eerste Wereldoorlog duidelijk in beeld. Zo had de Mark V tank bijvoorbeeld veel problemen op het gebied van betrouwbaarheid, wat weer duidelijk naar boven komt in het verhaal. De campagnes zijn echter niet bijzonder lang. Ikzelf vind het leuk om alle easter eggs en andere collectibles op te snorren (die overigens zeer goed verstopt zijn en interessant leesvoer bieden), maar na een uurtje of acht was ik er echt wel doorheen. Desalniettemin heeft de campagne een sterke indruk op mij achtergelaten en dat is al een hele verbetering. Daarbij heeft DICE er verstandig aan gedaan om alle War Stories individueel speelbaar te maken. Je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen om de stories in een andere volgorde te spelen zonder dat daar consequenties aanzitten. Dit laat ruimte over voor eventuele toevoegingen in de toekomst.

Opwaaiend stof op het pad van vernieling

De singleplayer is echter niet de modus waarvoor het gros van jullie de game aanschaft. Nee, de multiplayer is waar het allemaal om draait. Ik kan je met groot genoegen zeggen dat de online modus van Battlefield 1 werkelijk waar subliem is. De game is ook online een plaatje om te zien en als je alle knallen en flitsen in de verte ziet, kan je niet anders dan de schoonheid van oorlog in je opnemen. Vliegtuigen razen door de lucht en de calvarie maakt op de snelle, wendbare paarden open vlaktes onveilig. Het is prachtig om te zien dat een in de modder vastzittende tank wordt omsingeld door de voetsoldaten en vervolgens bestookt wordt met anti-tank granaten. De multiplayer is wat Battlefield maakt tot wat het is; een uitmuntende game waar je het hele jaar zoet mee bent.

De maps uit de multiplayer overkoepelen met die van de singleplayer. Bekende locaties komen terug, maar dit keer vecht je, afhankelijk van de modus, met elf tot 31 man aan je zijde, tegen twaalf of 32 anderen. De bekende modi uit Battlefield 4 keren weer terug in Battlefield 1. Zo kan je voor een all-out oorlog gaan in Conquest en Rush of voor een wat kleiner clubje kiezen in Team Deathmatch of Domination. De laatste twee krijgen, aangezien er minder spelers zijn, een op maat gesneden map zodat je niet uren zoekt naar een tegenstander. De maps zijn overigens dit keer een stuk beter uitgewerkt, maar toch heeft de scout vaak een groot voordeel. Iedere map heeft namelijk wel een grote open vlakte waar de snipers helemaal los kunnen gaan. Toch is er genoeg plaats voor gesloten ruimtes en zeker in de loopgraven is de spanning soms om te snijden.

Postduiven en geheime operaties

Goed, dat waren de bekende modi. Er zitten in Battlefield 1 namelijk ook een aantal nieuwe, zeer geslaagde, toevoegingen. Zo heeft de multiplayer twee nieuwe modi. De eerste modus, genaamd 'War Pigeons', is een modus voor 24 spelers waarbij twee teams een postduif proberen te vangen. Wanneer je deze duif vangt, begin je met het schrijven van een briefje gericht aan het hoofdkwartier voor een artillerie bombardement. Lukt het om de duif lang genoeg vast te houden, dan laat je deze los en zoekt de duif het luchtruim op. Een bombardement is het gevolg en jouw team krijgt een punt als beloning. Na drie punten voor een team is het potje afgelopen. Dit is een leuke snelle modus voor spelers die geen zin hebben om een halfuur te steken in een potje conquest.

De andere nieuwe toevoeging, en wellicht meteen de meest interessante, is de modus 'Operations'. Deze modus lijkt erg op Rush, maar vertelt meer een verhaal dan andere modi. Je speelt namelijk op meerdere maps gedurende én potje. Daarbij wordt dit alles ingeleid door een introductie en de doelstellingen. Het doel is om twee punten op de kaart te veroveren óf te verdedigen. Lukt het om de twee punten te veroveren, dan schuift de objective op en moet je twee nieuwe punten veroveren op een ander deel van de map. Wanneer de aanvallers winnen op die map wordt de volgende slag gespeeld op een heel andere map. Zo begin je in de eerste operatie, 'Kaiserschlacht', in de loopgraven, maar eindig je deze op de map Amiens. Zo speel je niet slechts én veldslag, maar voer je de hele operatie uit en dat vind ik behoorlijk tof.

De dominerende factor

Natuurlijk spelen voertuigen ook in deze Battlefield een grote rol. Een kleine greep uit het aanbod zijn: tanks, motoren, paarden en vliegtuigen. Afhankelijk van de kaart worden een aantal voertuigen tot je beschikking gesteld. Zo krijg je in de Sinaï-woestijn bijvoorbeeld veel paarden die zeer handig zijn om de open vlaktes over te steken, in de Alpen krijg je juist weer veel bommenwerpers die in een keer een heel bataljon kunnen uitschakelen. Ieder voertuig voelt uniek aan en heeft zijn eigen manier van handelen. Het is belangrijk om een beetje een beeld van de maps te hebben, want tactiek speelt dit keer een grote rol. Zo heb je de alles dominerende landships die met een beetje samenwerking eigenlijk kinderspel zijn. Lok een landship naar een modderige omgeving en voor je het weet is dat ding niet vooruit te branden.

Een nieuwe toevoeging zijn de Behemoths. Deze giganten worden beschikbaar gesteld aan het verliezende team halverwege de pot. In totaal zijn er drie verschillende Behemoths, welteverstaan: de bepantserde trein, de zeppelin en het fregat. Iedere Behemoth biedt huizing voor meerdere spelers en kunnen het verliezende team in een handomdraai naar de top helpen. Met een beetje samenwerking is er wel op te boksen tegen deze giganten, maar veelal speel je met onbekenden. Daarom kunnen deze superwapens best wel eens irritant zijn. Vooral als je dik aan het winnen bent en ineens honderd punten achter staat. Het geeft echter zoveel voldoening wanneer je zoén zeppelin uit de lucht weet te knallen, dat het uiteindelijk allemaal eigenlijk niet uitmaakt.