Review: Diablo III: Ultimate Evil Edition PlayStation 4

Na Diablo III, Diablo III voor de vorige generatie consoles, en de expansion Reaper of Souls, die tot nu toe alleen naar de pc kwam, brengt Diablo III: Ultimate Evil Edition het beste van al deze versies in 'n pakket naar de next-gen consoles. Jammer dat ik weer een, soort van, remake in mijn PlayStation 4 moest schuiven in plaats van een dikke nieuwe IP? Integendeel. Deze Ultimate Evil Edition is daadwerkelijk kwaadaardig goed, zowel voor nieuwkomers als voor doorgewinterde kerkerkruipers.

Prima combi

De Ultimate Evil Edition is in de essentie niet meer dan Diablo III: Reaper of Souls waar je ook nog even Diablo III bijkrijgt. De eerdere consoleversie van Diablo III bewees al dat de game prima werkt met een controller en ook nu is dat natuurlijk niet anders. Qua verhaal is er niets nieuws in vergelijking met de originele game en de pc-expansion, maar in Diablo III heeft het eigenlijk nooit echt om het verhaal gedraaid. Alles is gericht op die heerlijke actie, die uur na uur interessant blijft door de vele skills en aantrekkelijke loot.

Nieuwkomers kunnen hun geluk niet op, want met in totaal vijf acts en een zestal karakters om uit te kiezen, ben je zeker wel even zoet. Aangezien ik persoonlijk al vele uren heb zitten in de Xbox 360-versie van Diablo III, was het voor mij de vraag of deze Ultimate Evil Edition ook voor mij nog wel interessant zou zijn. Lang hoefde ik hier niet over na te denken, want na enkele uren was ik weer verkocht en had ik, vooral door een aantal ingrijpende veranderingen en vernieuwingen, het gevoel dat ik een compleet nieuwe game zat te spelen. Dat kwam overigens niet door eventuele oogverblindende next-gen graphics, want Diablo III: Ultimate Evil Edition is geen game die je op grafisch vlak zal wegblazen. De game oogt beter dan op de vorige generatie consoles, maar is vooral stabieler en speelt aanzienlijk soepeler.

Kruisvaarder

De Crusader is de eerste vernieuwing die spelers die bekend zijn met de originele game zullen opmerken. Deze nieuwe klasse vergeleek Joost eerder al met de Paladin uit het tweede Diablo-deel, maar wat mij vooral opviel, is de diversiteit van de Crusader. In het begin lijkt de klasse nog het meest op de Barbarian, maar later speel je ook skills vrij die zich voornamelijk richten op aanvallen van een afstandje. Hierdoor is de Crusader een soort mengelmoesje van bekende elementen, die op een zeer prettige manier samenkomen. Dat ik de gehele game nog eens helemaal aan het doorlopen ben met deze stoere kruisvaarder, dat mag duidelijk zijn.

Welke klasse je ook kiest, je wilt toch vooral de nieuwe, vijfde act doorlopen. Deze act is duister, gevarieerd en constant interessant. Dit gloednieuwe hoofdstuk ademt sfeer en gaat uiteraard gepaard met een heleboel nieuwe vijanden, kerkers en eindbazen. Het mooie is bovendien, dat je je karakters en voortgang uit de consoleversie van Diablo III gewoon mee kan nemen naar de Ultimate Evil Edition. Hierbij is het zelfs mogelijk om savegames van je Xbox 360 over te zetten naar je PlayStation 4, wat ik persoonlijk dan ook met veel plezier heb gedaan. Hierdoor hoef je niet eerst weer een nieuw karakter aan te maken en de vier bekende acts te doorlopen om de vijfde te bereiken, je springt zo in Reaper of Souls met je favoriete klasse.

Avonturiers opgelet!

Naast de nieuwe klasse en vijfde act is er meer nieuw in Diablo III: Ultimate Evil Edition. Zo kun je nu kiezen uit een tiental moeilijkheidsgraden, mocht je het hele verhaal nog een paar keer opnieuw willen spelen. De echte trekpleister na het uitspelen van de vijf acts, is echter de Adventure mode. Hierin duik je ook opnieuw in de bekende wereld, maar dan met een heel ander uitgangspunt. Het is de bedoeling om bounties te volbrengen, wat vaak neerkomt op het doorkruisen van een bepaalde dungeon of het ombrengen van een specifieke eindbaas. Na een x-aantal bounties volbracht te hebben, ontvang je een aanzienlijke hoeveelheid goud en XP en ook tijdens deze missies is er veel loot, goud en XP te verdienen. Daarnaast kun je sleutels verzamelen om toegang te krijgen tot Nephalem rifts: grote dungeons waarin omgevingen en vijanden uit de vijf acts door elkaar worden gehusseld in iets wat eigenlijk gewoon een ouderwetse loot run betreft. Leuk, afwisselend en zeker een mooi alternatief op het tienmaal doorlopen van de bekende verhaallijn.

Ook kunnen je karakters nu levelen tot level 70 in plaats van 60. Dat is fijn, maar die tien extra levels overbruggen fanatieke spelers natuurlijk ook binnen geringe tijd. Dat is niet erg, want ook nadat de level cap is bereikt kunnen de karakters nog sterker worden gemaakt middels het Paragonsysteem. In plaats van dat een karakter tijdens het levelen automatisch een stat boost krijgt, is het door dit systeem mogelijk om zelf punten te besteden aan bijvoorbeeld critical damage of movement speed. Zo blijf je aan je karakters werken, ook nadat je de level cap hebt bereikt.

Loot, meer loot, nog meer loot

Aan het eind van de dag ben je ook in Diablo III: Ultimate Evil Edition weer vooral bezig met het vergaren van loot. Daar is ook in deze versie van de game weer geen gebrek aan. Wanneer je voorheen met anderen speelde, ging er vaak nog heel wat tijd in het ruilen van bepaalde items zitten. Dat hoeft nu niet langer, want legendarische items worden bijna altijd aan de juiste persoon toegewezen. De kruisbogen gaan dus vrijwel automatisch naar de Demon Hunter, terwijl de schilden eerder naar de Crusader zullen gaan. Wanneer je in je eentje speelt, pak je zo en nu en dan wat loot op die automatisch aan een van je vrienden is geadresseerd. Door een simpele druk op de knop stuur je deze loot naar de desbetreffende vriend, die er hoogstwaarschijnlijk nog vele uren plezier aan zal beleven. Een handige, leuke manier om je vrienden bij je Diablo III-ervaring te betrekken.

Een andere manier om jouw vrienden te betrekken bij Diablo III: Ultimate Evil Edition, is door ze simpelweg naast je op de bank te parkeren. De lokale co-opmogelijkheid, die ik sinds de Xbox 360-versie van Diablo III al tientallen uren heb benut, is ook in de Ultimate Evil Edition aanwezig en werkt weer als een trein. Samen de vijf acts of Adventure mode doorkruisen is leuk, op sommige momenten uitdagend, maar blijft vooral prima tijdverdrijf. Deze mogelijkheid herinnert mij aan de reden dat ik games speel: het is ontzettend leuk. Door de nieuwe Apprentice mode, die ervoor zorgt dat de karakters van nieuwe spelers naar het level van de veteraan worden getild, blijft het voor anderen bovendien net zo leuk.