Double Dragon Revive review - Terug het graf in

Voor een potje knokken ben ik altijd te porren. Dat staat immers in mijn bio, en dus wierp ik mij in de kijker voor een ouderwets side-scrolling avontuur. Double Dragon Revive is de nieuwste poging om de gloriedagen van de franchise nieuw leven in te blazen. En hoewel de game duidelijk wil meedingen met moderne knallers, voelt Double Dragon Revive op meerdere fronten vooral als een teleurstellende stap terug het graf in. In een tijd waarin klassiekers als Teenage Mutant Ninja Turtles: Shredder’s Revenge en Streets of Rage 4 een geslaagde comeback hebben gemaakt, moet Double Dragon het helaas doen met een troostprijs op karakter. Benieuwd naar mijn duit in het zakje? Iedereen, Clear! Dit is de Double Dragon Revive-review voor PlayStation 5!

Nostalgia sells

Stiekem zat ik best te wachten op Double Dragon Revive. Deze legendarische franchise en ik gaan generaties terug, en met Arc System Works (Guilty Gear Strive, Dragon Ball FighterZ) in de uitgeversrol en het ietwat minder imposante Yuke’s (WWE 2K en AEW Fight Forever) als ontwikkelaar zou je eigenlijk verwachten dat dit een hitje had kunnen worden. Qua mechanics zit het in principe wel goed. Visueel is er namelijk weinig mis met Double Dragon Revive, en ook de besturing voelt vertrouwd. Je kunt allerlei combo’s en specials tevoorschijn toveren met de diverse personages, iets wat we van twee veteranen in de fighting scene mogen verwachten. Daardoor krijg je een verrassend diep vechtsysteem in een relatief eentonig genre. Toch is die diepgang lang niet altijd nodig. Met de meest generieke button-bashcombo’s kom je al een heel eind, en dat is tekenend voor de game als geheel.

Het verhaal is klassiek met een kleine twist. Broeders Billy en Jimmy Lee nemen het op tegen corporate tuig om de stad te redden. Verwacht geen diepgang, dat heeft een game als deze niet nodig. Tijdens hun avontuur sluiten nieuwe bondgenoten zich aan, en samen hakken ze zich een weg door een reeks levels. Het blijft echter bij het klassieke Side-Scrolling Beat ‘em Up-concept. Oftewel, we bewegen van links naar rechts met hier en daar een kleine verticale variatie. Vijanden komen bepakt met wapens die je kunt oppakken en hergebruiken. Bekende kost en op zich prima, maar alles voelt wat lui en ongeïnspireerd. De presentatie bestaat uit een handvol stills met (in het Engels) ultra houterige voice-overs, de omgevingen zijn dertien-in-een-dozijn en de vijanden bieden weinig nieuws onder de zon.

Vier helden, acht hoofdstukken, nul verrassing

De titel van deze alinea zegt eigenlijk alles. Je krijgt in totaal vier speelbare helden, waarvan er twee ontgrendeld moeten worden. Die gebruik je in acht hoofdstukken, die elk zo’n tien tot vijftien minuten duren. Heb je ze allemaal uitgespeeld, dan heb je het gros van de game gezien. En dat is jammer, want het voelt allemaal net iets te traditioneel. Nostalgie is leuk, maar hier had gerust wat meer mee gedaan mogen worden. Wel leuk en moderner zijn de interactieve elementen in de levels. Het blijft heerlijk om een vijand met z’n kop door een autoruit te meppen. Helaas zijn dat soort momenten schaars. De game bevat ook wat lichte platformsegmenten, maar met de houterige besturing is dat vooral frustrerend. Sommige levels speel ik graag nog een tweede keer op een hogere moeilijkheidsgraad, maar de platformlevels mogen wat mij betreft linea recta het crematorium in.

Toch is er een lichtpuntje. Die ouderwetse couch co-op is weer van de partij. Samen met een vriend(in) door de game banjeren voelt nostalgisch en vermakelijk. Jammer is wel dat er geen drop-in/drop-out-co-op aanwezig is. Wil iemand meedoen, dan moet je terug naar het hoofdmenu en letterlijk een new game starten, onbegrijpelijk anno 2025. Ook kun je niet tussen hoofdstukken van personage wisselen, wat voor mij een soort kers op de taart creëert. Het voelt allemaal een tikje gemakzuchtig, en dat is, zoals je kunt lezen in deze review, het probleem van Double Dragon Revive in een notendop.