Review: Dragon Age: Origins Xbox 360

"Ridders! Elven! Draken en Helden!", riep vader uit, "Daar gaat dit verhaal over!"
Zoontje lief keek verveeld op tussen de lakens van zijn bed, en geeuwde.
"Nou pap, al-wèèr? Ik wil eens een verhaal over iets anders!"
"Oh", mompelde vader, "Iets over dwergen dan?"
"Ah, nee pap!"
"Zal ik het verhaal vertellen over de prins en de prinses?"
"Ow alsjeblieft niet!", riep zoontje lief uit, en draaide vader de rug toe, terwijl hij nog wapperde met een afwijzende hand.
Ineens schoot vader iets te binnen. "Maar wat dacht je van dit?", zei hij met een gemene toon.
"Een verhaal over een horde monsters die iedereen dood maken, en een plaag met zich dragen. Een wereld waarin demonen bezit kunnen nemen van mensen en je voor eeuwig in een hel vast kunnen laten zitten. En de hoofdpersoon ziet voor zijn ogen toe hoe zijn hele familie wordt afgeslacht, en 'n van zijn beste vrienden heeft zijn moeder zien worden verkracht door een leger slechteriken!"

Zoontje lief was ineens verdwenen, maar onder de lakens was een hoopje te zien. Er klonk zachtjes wat gejammer. "Tja", grinnikte vader, "Daar zijn we dan weer te jong voor". En zo is het maar net.

Even voor de duidelijkheid

Ok. Voordat ik echt begin over deze game wil ik eerst een paar dingen melden betreffende Dragon Age: Origins voor de console:

Ja, het is wèèr eens een RPG in de "Traditional Fantasy" setting met elven, draken en ridders.
Nee, ik ben hier geen fan van. Dit genre was ik wel beu na duizend games en films ervan ervaren te hebben.
Ja, de PC versie is de beste versie deze titel, grafisch gezien en qua besturing.

Toch heb ik de game meteen gekocht toen die uitkwam voor de Xbox 360, alweer zo'n maand of twee geleden. Waarom? Het is een titel van f*cking BioWare, en mijn TV is veel (v'l) groter dan mijn laptopscherm. Goeie aanschaf? Nou en of.

Dragon Age: Original

Dragon Age: Origins is iets ouds in een nieuw jasje. De game speelt zich af in een fantasy setting en speelt zoals een echte oude PC RPG speelt, vol chaos met veel pauzeren en met je muis klikken op technieken, items, magic, enzovoort als een KLM piloot on acid. Wat nieuw is aan deze "Intellectual Property" (een term die nu al is genomineerd voor "Grootste intelligent klinkende technische poepterm 2010"), is dat men bij BioWare met dit doorgekauwde, uitgezogen en afgekloven genre toch de uitdaging is aan gegaan met Dragon Age, en er juist wel iets spannend en origineels van wilde maken. Nou, afgezien van de naam voor deze vers gestarte franchise, is ze dat toch echt daadwerkelijk gelukt. Geloof me maar.

Grimmige Drakentijd

Dragon Age: Origins is namelijk hard en duister, en wekt eigenlijk vooral in het begin de illusie een typisch Dungeons&Dragons kleurrijke geörienteerde game te zijn die ook voor kinderen is geschikt. Het verhaal is nogal groot en zijn er ook vele verschillende verhaallijnen te volgen in de game, maar waar het qua kern op neer komt is dat er een soort duister ras genaamd de Darkspawn aan de oppervlakte is gekomen en jij die moet zien te stoppen. Zoals altijd bij BioWare lijkt het een simpel verhaal, maar hoe verder je komt in Dragon Age, des te meer de dingen niet zijn zoals ze lijken.

Bloederige tijden, slechte tijden

Er is geen duidelijk goed of slecht in Dragon Age en omdat het zo'n harde wereld is word je zelf ook vaak gedwongen te kiezen tussen twee nare situaties die beide niet fijn aflopen. Dragon Age heeft dit zelfs zo sterk dat dit een vorm van realisme brengt qua sociale situaties en psychologie zoals ik die nog maar zelden tot nooit gezien heb in een game. BioWare heeft ook erg veel tijd in deze nieuwe franchise gestoken door naast de game zelf nog een boeiend online flash RPG verhaal uit te brengen,en dan zijn er ook nog twee zeer goeie boeken die zich voor de game afspelen. Dragon Age is door deze enorme dosis aan geschiedenis en diepte een wereld die langzaam je psyche in kruipt, en er niet meer weg gaat.