Dreams of Another review - Een droom die niet is uitgekomen

Als je graag alles vanuit een groter geheel bekijkt, dan ben je bij Dreams of Another aan het juiste adres. De nieuwe titel van ontwikkelaar Q-Games lijkt op het eerste gezicht een vreemde eend in de bijt - en soms is dat juist verfrissend. Een game die me weer even wakker schudt uit de overdosis aan mainstream titels en iets eigens wil neerzetten. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet eerder een game van deze ontwikkelaar heb gespeeld, en dus niet precies wist wat ik kon verwachten. Daarom ben ik even op hun website gaan rondneuzen, en één ding werd meteen duidelijk: Q-Games klampt zich niet vast aan de trends die de markt domineren, maar brengen spelers liever een persoonlijke en oprechte ervaring die recht uit het hart komt. Of beter gezegd - een titel die voelt als iets waar ze over hebben gedroomd. Wink wink.

Probeer je me wat wijs te maken?

In Dreams of Another volg je de Wandering Soldier en The Man in Pyjamas in hun reis naar zelfontdekking. Dit is echter geen gewone reis: je bevindt je namelijk in een surrealistische dromenwereld waarin alles tot je spreekt. Elk object - van een boom tot een deur of stoel - wil je maar al te graag iets wijsmaken. Deze woorden dragen stuk voor stuk een diepere betekenis en zetten je aan het denken. Door met deze objecten te interacteren, ontdek je niet alleen meer over hen, maar ook over jezelf. Langzaamaan vallen de puzzelstukjes van de levensvragen van deze verloren personages op hun plek. Toch draait het niet alleen om hen - het gaat ook om jou, als speler. Met al deze interacties en ontmoetingen wil de ontwikkelaar je namelijk aanmoedigen om zelf dieper na te denken over de betekenis van het leven. Dreams of Another lijkt daarmee de opzet van een prachtig verhaal dat spelers niet alleen wil raken, maar ook een stukje wijsheid mee wilt geven.

Dreams of Another is toch even iets anders dan je doorsnee shooter. De game draait om het motto "no creation without destruction"- wat hier betekent dat je je wapens juist inzet om dingen te creëren in plaats van te vernietigen. Door te schieten op de wereld om je heen ontstaan telkens nieuwe elementen die je stap voor stap verder brengen in het verhaal. Dat voelt in eerste instantie wat tegenstrijdig aan, maar zorgt voor een verrassende twist binnen een genre dat al behoorlijk wat games voorbij heeft zien komen. Dreams of Another is ook beter te beschouwen als een 'work of art' dan een typische game.

Het concept klinkt veelbelovend, maar is de uitvoering net zo interessant? Hier heb ik dus mijn bedenkingen bij. Van een shooter verwacht je actie, wat je in deze titel niet veel gaat terugvinden. En dat is helemaal niet erg als de rest op orde zou zijn. Wie van een filosofisch verhaal houdt en graag meer diepgang opzoekt in het leven zal zich hierin volledig thuisvoelen, maar als je net je potje Warzone hebt afgesloten om vervolgens met deze 'shooter' aan de gang te gaan kun je je verwachtingen beter bijstellen. De ontwikkelaar heeft overduidelijk veel liefde gestopt in de achterliggende boodschap en de unieke omgevingen, maar hierdoor voelt de gameplay aan als een ondergeschoven kindje.

Een droom of een nachtmerrie?

De 'point cloud' technologie die Dreams of Another zijn unieke uitstraling moet geven, vormt tegelijkertijd de basis van een saaie, repetitieve gameplayloop. In elke droomwereld die je bezoekt schiet je op zwevende bolletjes om de omgeving opnieuw op te bouwen. Dit doe je keer op keer, waardoor ik er eerlijk gezegd na het eerste half uur al op was uitgekeken. Hetzelfde geldt voor de items die je verzamelt. In de droomwerelden kun je verschillende items oppakken, die je aan de Wandering Soldier kunt geven, waarna hij er een filosofische uitspraak over doet. Door deze items bij hem in te leveren, krijg je zo nu en dan een nieuw wapen - zoals een granaat of RPG - of een vaardigheid - zoals een dash - wat de pyjamaman wat meer bewegingsvrijheid geeft.

Het verhaal en de gameplay voelen echter zo onsamenhangend aan dat ik negen van de tien keer geen idee had wat er eigenlijk gebeurde. Terwijl je wat items oppakt en in het rond schiet, beland je ineens in een cutscene, om vervolgens op het meest willekeurige moment naar een andere wereld - of zelfs terug naar het hoofdmenu - te worden gestuurd. Het spreekwoordelijke vraagteken boven mijn hoofd werd alsmaar groter naarmate de game vorderde. Zeker door de voice-acting, van het niveautje B-film, die zo traag en out-of-place wordt gebracht dat het soms voelt alsof je vijfjarige zoon je een schoolproject heeft voorgeschoteld.

De visuele setting is een hoogtepuntje van de game. Als je je droom van de vorige nacht nog herinnert, komt de artstyle verrassend goed overeen met dat dromige, ongrijpbare gevoel. Dat maakt het leven in de droomwereld allemaal net wat geloofwaardiger en zorgt ervoor dat de sfeer goed tot zijn recht komt. De mysterieuze soundtracks dragen hier deels aan bij, al zijn de scherpe, herhalende tonen niet altijd even prettig om naar te luisteren. Technisch presteert de game echter uitstekend. Op de reguliere PS5 draait hij op 1080p met een framerate tussen de 60 en 120 fps, terwijl de PS5 Pro-versie dit zelfs opkrikt naar 1440p. Tijdens mijn speelsessies ben ik bovendien geen enkele bug of glitch tegengekomen. Aan de techniek zal het dus niet liggen.