Extremely Powerful Capybaras review - Extremely Mid Capybaras

Toen ik Extremely Powerful Capybaras voor het eerst zag, had ik echt enorm veel zin om deze game te spelen. Extremely Powerful Capybaras lijkt op het eerste gezicht een vrolijk tussendoortje, maar onder de kleurrijke kap schuilt een game die duidelijk wil meeliften op het succes van Vampire Survivors. Dat hoeft natuurlijk niet erg te zijn, Vampire Survivors is een enorm goede en vermakelijke game. De vraag hier is of de capibara’s genoeg eigen smoel hebben om de zoveelste game in dit genre nog interessant te maken.

Capybara Survivors

De basis van Extremely Powerful Capybaras is direct herkenbaar voor iedereen die ooit Vampire Survivors of een soortgelijke roguelike bullet hell heeft gespeeld. Je beweegt je capibara in een arena, terwijl vijanden in golven op je afstormen. Aanvallen gebeuren automatisch, jij richt je alleen op overleven en het verzamelen van orbs die geslachte vijanden droppen om te levelen. Elke level-up geeft je de keuze om een nieuw wapen of passieve vaardigheid te kiezen of een bestaande te upgraden. Je kunt vier wapens en vier passieve vaardigheden uitkiezen om mee te werken en je capibara kan maximaal level veertig bereiken. Dat klinkt overzichtelijk, maar in de praktijk voelt het beperkend en frustrerend. Je kunt namelijk maar drie keer een reroll inzetten om de vier vaardigheden die je kunt uitkiezen bij elke level-up opnieuw aan te bieden, wanneer geen van de vier opties iets is dat je wilt hebben. Zijn je rerolls op, moet je of een vaardigheid uitkiezen die niet bij je build past, of de hele level-up skippen in de hoop dat je volgende level-up je wel iets aanbiedt dat je wilt hebben. Omdat je exact alle veertig levels nodig hebt om je volledige build te maximaliseren, is er weinig ruimte om te experimenteren en bepaalt geluk vaak of je run succesvol wordt.

De klassenstructuur voegt wel iets extra’s toe, maar ook dat is erg summier. Je kiest aan het begin uit vier capibara classes, elk met een eigen startwapen en statistieken. Twee extra classes ontgrendel je later, waardoor je nog een klein beetje een gevoel van progressie hebt. Toch voelt zes classes enorm karig in vergelijking met de variatie die andere titels in dit genre bieden. Elke class heeft één synergie, namelijk dat het startwapen kan transformeren als je de juiste passieve vaardigheid kiest en volledig opwaardeert. Buiten die combinatie zijn er geen synergiën tussen wapens en passieve vaardigheden, waardoor het bouwen van interessante combinaties bijna ontbreekt. Voor een game die draait om het ontdekken van sterke en creatieve builds, is dat een behoorlijk gemiste kans.

Meer capibara's, maar minder plezier

Tijdens elke run verdien je muntjes die je in de hub uit kunt geven aan upgrades van de verschillende wapens en passieve vaardigheden die je kunt kiezen. Elke vaardigheid kun je maximaal drie keer upgraden. Naast de gewone muntjes verdien je ook Capy-coins als je een run voltooit en de eindbaas van de map verslaat. Deze muntjes kun je in de hub uitgeven aan permanente upgrades van een class. Dat systeem geeft de game een broodnodig gevoel van progressie. Je kunt vaardigheden en wapens versterken, waardoor hogere moeilijkheidsgraden iets haalbaarder worden. Toch legt de game die upgrades en stats erg slecht uit. Het blijft vaak onduidelijk wat een upgrade precies doet, waardoor strategie en planning lastiger worden. Juist in dit soort games wil je puzzelen met builds en vooruitdenken, en die diepgang ontbreekt hier heel erg.

Daarnaast maakt de gebrekkige variatie aan vijanden en de simpele maps het geheel allemaal minder spannend dan het lijkt. Van de vier aanwezige maps is alleen de vierde echt leuk, omdat die een unieke mechanic heeft. De rest voelt enorm kaal en repetitief. Daarbovenop zitten er serieuze technische problemen in deze Switch-versie. Er is een hardnekkige bug waarbij je aanvallen wel hoorbaar zijn maar visueel niet getriggerd worden en dus ook niet afgaan. Dat leidde meermaals tot frustrerende game overs, omdat mijn aanvallen, die automatisch horen te triggeren, simpelweg niets deden. Ook crashte de game meerdere keren tijdens het spelen. Het geheel oogt als een luie port van de pc-versie uit 2023. Zelfs de besturing is slordig overgezet, want het gebruik van de thumb stick of de richtingsknoppen op de Joy-Cons bewegen de cursor erg traag over het scherm in plaats van intuïtief door menu items te bladeren. Je zou toch zeggen dat de ontwikkelaars in bijna twee jaar tijd in ieder geval de bugs zouden moeten hebben verholpen.

Extremely Powerful Capybaras is ook samen met anderen te spelen. Op papier klinkt co-op als een uitkomst. Je kunt zowel lokaal als online met maximaal vier spelers de hordes vijanden trotseren. In de praktijk werkt dit voor geen meter. Het kiezen van upgrades is enorm frustrerend als je met meerdere mensen speelt, omdat je niet kunt afstemmen welke upgrade elke persoon kiest. Daarnaast zorgt de aanwezigheid van online co-op ervoor dat ik direct bij het opstarten van de game de melding in beeld kreeg dat een Nintendo Switch Online-lidmaatschap verplicht is om de game te kunnen spelen. Gelukkig is dat niet zo, want je hebt het alleen nodig als je online wilt spelen, maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen instinctief op de B-knop drukt om de melding te sluiten, en wellicht naar aanleiding van deze valse melding ongewenst een lidmaatschap aanschaft.

Welk geluid maakt een capibara?

Visueel heeft Extremely Powerful Capybaras een duidelijke charme. De kleurrijke tekenstijl roept herinneringen op aan de vroege jaren 2000 en doen denken aan Flash-games die je vroeger in je browser speelde. Het is speels en vrolijk, en dat past goed bij het absurde idee van capibara’s die massale gevechten aangaan met skeletten en monsters. Toch kunnen de vijanden zelf het visuele feest niet dragen. Hun design is inspiratieloos en repetitief, waardoor je al snel het gevoel hebt dezelfde tegenstanders keer op keer neer te maaien, alleen dan in een ander kleurenschema.

De grootste tegenvaller is echter het geluid. De muziek is extreem inspiratieloos en de geluidseffecten van wapens missen impact. Wanneer je hordes vijanden uitschakelt, wil je knallen en dreunen horen, maar je hoort alleen maar het geluidseffect van het triggeren van de aanval. Daarnaast is er ook geen geluidseffect te horen wanneer je damage krijgt. Je kunt dus alleen op het scherm zien dat er een hapje uit je levensbalk mist, maar audiofeedback ontbreekt dus. Het contrast met de levendige artstyle maakt het extra duidelijk dat de audio geen prioriteit heeft gekregen. In een game waarbij de visuele presentatie erg druk en onoverzichtelijk kan zijn, is juist duidelijke audiofeedback cruciaal, en daar laat Extremely Powerful Capybaras het echt liggen.