Killing Floor 3 review - Zet kwaad bloed

Wanneer je denkt aan Tripwire Interactive, dan is het onmogelijk om niet meteen de Killing Floor-franchise in dezelfde gedachtegang mee te nemen. Wat begon als een geinige mod groeide uit tot een cultklassieker pur sang. Killing Floor wordt tot deze dag nog steeds uitbundig gespeeld door een fanatieke community en met bijna 40,000 overweldigend positieve reviews op Steam is het een game voor in de boeken. Het contrast met de pre-release receptie van Killing Floor 3 had niet groter kunnen zijn. Tripwire Interactive heeft onder vuur gelegen vanwege een teleurstellende bèta, het uitstellen van de game en diverse designkeuzes die niet lekker lagen bij de achterban. Na zowel de gamescom demo, gesloten bèta en nu dus ook de reviewversie gespeeld te hebben, kan ik je het volgende meegeven: er zit nog flink wat kwaad bloed in deze brute first-person shooter. Ik vertel je er alles over in de review van Killing Floor 3.

We some kinda Suicide Squad?

In Killing Floor 3 ben je onderdeel van het specialistenteam, genaamd Nightfall. Aan jou en de andere spelers de ondankbare taak om een ijzeren vuist te maken tegen het onmenselijke zombieleger van de megacorporatie Horzine. De zogeheten Zeds zijn op bedachtzame wijze ontworpen gedrochten die als hersenloze wezens terreur zaaien over de gehele aardbol. Wil je graag weten waar ze vandaan komen, wat de motivaties van Horzine zijn en hoe de Nightfall tot stand gekomen is? Nou, ik had deze gedachtengang in eerste instantie ook. Totdat ik in aanraking kwam met de Killing Floor 3 'story missions'. Niemand verwacht een diepgaand verhaal in Killing Floor, maar dit sloeg nergens op. Deze zogenaamd narratief beladen levels geven je een extra doel, dat je overigens met gemak haalt omdat het belachelijk simpele taken zijn - en daarna wordt er flink wat expositie op je gedumpt. Ja, terwijl je door de missie holt, zeurt een of andere Karen de oren van je kop en met een beetje pech vult een audiolog je halve scherm met nietszeggende teksten. Alsof je niks beter te doen hebt, terwijl een Zed je arm eraf knaagt.

Afijn, wellicht moeten we het even over iets anders hebben, aangezien de frustratie alweer toeslaat. Laat ik voor de grap Killing Floor 3 nog even opstarten. Het moment dat ik dat doe, kijk ik lachend als een boer met kiespijn naar de hub. Visueel weet Killing Floor 3 niet een positieve indruk achter te laten. De textures met lage resolutie zijn met regelmaat te vinden, terwijl het lichtgebruik ook alle kant op lijkt te gaan en de praktische effecten niet altijd even lekker uit de verf komen. Wederom een gevalletje Unreal Engine 5 die de boel komt verstieren? Qua performance is het wederom niet foutloos en de CPU heeft het moeilijk om met momenten een stabiele framerate aan te houden. Vooral als je met een volle party aan het spelen bent - wat mij de optimale manier lijkt om een co-op shooter te ervaren - neemt de FPS-teller een snoekduik. Technische kwaaltjes hier en daar, zoals een potje last hebben van rubberbanding wanneer je net even verkeerd op je reet terecht komt, zijn de reden dat ik m'n hart vasthoud voor de aanstaande launch.

Iets waar ik geen twijfel over ken, is dat de speelbare personages niet in de smaak gaan vallen. Een kloon van Mr. Foster en een collectie aan afgewezen Tom Clancy's Six Siege-figuren zijn je keuzes. Succes ermee. Kijk, dat ze behoorlijk generiek ogen, daar kan ik mee leven. Je oordeelt een boek niet op z'n kaft. Maar toen begonnen deze mensen te praten en dan breekt m'n klomp. Je moet je even voorstellen dat je in de meest lugubere scenario's wordt gezet en je de confrontatie opzoekt met terreurzaaiende moordmachines. Als je dan vervolgens te maken krijgt met Marvel-esque dialoog met het niveau van 'he's right behind me, isn't he' dan trek ik de haren uit m'n kop. Thematisch slaat het de plank zo verschrikkelijk mis en dat kleine molecuultje aan spanning verdwijnt als sneeuw voor de zon, wanneer mijn engineer uit Pakistan ineens 'next, please' mompelt als een of andere TikTok-diva. Ik begin me weer op te vreten, dus laat ik maar snel verkassen naar de schietbaan om wat stoom af te blazen. Ik kijk naar de wapens die ik in m'n handen krijg gedrukt en ik wil eigenlijk schreeuwen. Het is lang geleden dat ik een first-person shooter heb gezien met zulke bizarre wapens - en dat bedoel ik niet op een positieve wijze. Sommige van de wat meer exotische geweren zien er uit als op hol geslagen LEGO-projecten, terwijl de 'realistische' wapentuigen vol geplakt zitten met onnodige bouten, draadjes en andere troep.

Veeg de vloer met Zeds aan

Ja, we beginnen deze review lekker. Laten we wat positieve zaken er doorheen rammen, voordat het te laat is. Eerlijk is eerlijk: Killing Floor 3 kan met vlagen leuk zijn om te spelen. Ja, kijk even naast de tenenkrommende specialists en de hondslelijke wapens en focus je volledig op de combat. Dan valt hier misschien toch wat te halen. de manier waarop je wapens door de ondode hordes scheuren en bloed over de muren smeren, is bevredigend te noemen. Dankzij het MEAT-systeem voel je je net een volwaardig slager, maar in plaats van onschuldige boerderijdieren zaag je biologische superwapens in duizenden stukken en gebruik je de organen als nieuwe huisdecoraties. Mocht je genoeg headshots scoren, dan krijgt heel het team een adrenalineboost in de vorm van Zed Time. De tijd gaat langzaam, maar jouw reflexen zijn nog altijd tiptop in orde. Terwijl je samen met je vrienden het meubilair langzaam maar zeker rood verft, begint een onconventionele metal-track steeds harder te spelen en beginnen de lijken zich op te stapelen. Wanneer dit allemaal samenkomt, heb je het hoogtepunt in Killing Floor 3 bereikt - en dat is genieten geblazen.

Verder heb ik ook positieve dingen te melden over de maps. Tenminste, in minder mate dan. Deze levels zijn degelijk genoeg en hebben soms een mooi uitzicht voor je in petto, maar het gaat mij vooral om de flow. Een aantal keer kwam ik op een map terecht, waar je eigenlijk in een soort mini-area een wave aan Zeds moest trotseren. Dan merk je hoeveel diepgang hier zit. Je moet rekening houden met de algemene spawnpoints van de wandelende lijken, maar ze kunnen ook hier en daar uit het riool kruipen. Je bent alvast wat sluiproutes aan het opstellen, maar daarbij ontdek je ook de locatie van een zipline, pantserkist en twee automatische turrets. Tuurlijk moet je een extra item inzetten om deze tools te activeren, maar het geeft de actievolle chaos in Killing Floor 3 wel een strategisch randje. Hetzelfde kan gezegd worden over de beschikbare skill trees. Middels een uitgebreid systeem kun je elke class laten specialiseren in een specifieke soort build. Mijn engineer was op een gegeven moment een zelf genezende armor machine, terwijl mijn medic juist extra veel naalden kon uitdelen. Dit soort systemen zorgen voor de broodnodige inhoud in een gameplay-loop die ondanks de vermakelijke basis wel simpel blijft.

Don't run! You are worth cash!

Er valt best wat op de combat-loop aan te merken, maar dan ga je vooral lopen mierenneuken op detailwerk. Dat laat ik aan de content creators over die toch wel veertig uur per week in deze game gaan steken. Iets waar ik minder lichtvoetig over kan doen, zijn de missies an sich. Elke keer wordt er van je verwacht dat je een aantal waves overleeft. Mocht je dat lukken, dan gooit de game een eindbaas jouw kant op. Leg je dat gore mormel neer, dan kun je de missie als geslaagd beschouwen. Dit is prima te doen, maar op een gegeven moment hunker je naar wat variatie hierin. Een keertje wat anders dan wave-survival - en dat zeg ik als iemand die enorm kan genieten van de simpelere Firefight-modi. Het is telkens hetzelfde liedje. Kortgezegd: de Objective Mode wordt gemist. En nee, de verhalende missies tellen absoluut niet als een vervanger. Ik hunker naar afwisseling binnen Killing Floor 3. Het verdedigen van een specifiek gebied, het begeleiden van een escort tussen de waves door, dat soort zaken. Maar helaas zijn deze opties nu (nog) niet beschikbaar.

Tot slot wil ik afsluiten met een verrassende rekening. Je betaalt minimaal 40 euro voor Killing Floor 3. Als je daarmee denkt klaar te zijn, dan heb je het goed mis. Uiteraard is er nog een in-game shop aanwezig, want kom op: elke Killing Floor-veteraan had deze aan kunnen zien komen. Ik denk dat we voorbij het probleem zijn dat er extra aankopen tevoorschijn komen in titels die al best een flinke mep geld kosten. Dat is niet meer terug te draaien. Waar ik wel graag iets over wil zeggen, is het gebrek aan content die spelers kunnen verdienen door simpelweg te spelen. Ja, je mag mee verdienen aan de battle pass, maar dan alleen de gratis items zijn voor jou. Dat zijn zeg maar twee leuke dingetjes in de eerste twee levels en daarna moet je het doen met logo's en wapenstickers. Het zou Tripwire Interactive sieren om de spelers die hen al het vertrouwen - en nog belangrijker hun zuurverdiende centen - hebben gegeven iets meer te bieden. Denk maar hoe FBC: Firematch het bijvoorbeeld deed: een battle pass voor de reguliere gamer en als je dan extra muntjes wil lappen, zodat je met een of ander Among Us-kostuum je collega's wil entertainen: ga je gang. Maar op het moment pusht het spelers op vrij vervelende wijze om een extra aankoop te doen - en hier op straat lopen geen Zeds om uit elkaar te trekken voor wat extra dosh.