Review: Klonoa Phantasy Reverie Series - Welkom terug Nintendo Switch

Wie rond de eeuwwisseling games speelde op de PlayStation, kan zich wellicht de Klonoa-serie nog herinneren. Deze vrolijke 2,5D-platformers werden snel populair onder een kleine groep spelers, maar wisten nooit echt de aandacht van het grote publiek te trekken. De remake van Klonoa: Door to Phantomile op de Nintendo Wii bracht daar geen verandering in. Toch geven de mensen bij Namco, de originele makers van de game, niet snel op. Plotseling kwam in februari de aankondiging van Klonoa Phantasy Reverie Series. Met dit nieuwe project probeert de gamegigant het gewoon opnieuw. Heeft deze remastercompilatie de potentie om uit te groeien tot iets groots, of had de deur naar Phantomile beter niet heropend kunnen worden? Je leest het in de Klonoa Phantasy Reverie Series review!

Mijn konijn kan een kunstje

Klonoa Phantasy Reverie Series combineert Klonoa: Door to Phantomile uit 1997 en Klonoa 2: Lunatea's Veil uit 2001 tot één geremasterd megapakket. Beide games zijn in hun volle glorie aanwezig en voorzien van een grafische poetsbeurt. De gameplay blijft echter onveranderd. Je speelt door allerlei kleurrijke levels als de jonge Klonoa, een soort mengeling tussen een konijn en een kat. De games zijn het beste te omschrijven als 2,5D-platformers met puzzelelementen. Beide avonturen spelen zich af in een driedimensionale wereld waarin je je in twee dimensies voortbeweegt. Regelmatig wissel je van laag in de voor- en achtergrond en neem je alternatieve routes om speciale voorwerpen, zoals extra levens en verzamelobjecten, te vinden. Klonoa weet dat het een 2,5D-platformer is en maakt daarom uitstekend gebruik van alle voordelen die dit soort games bieden. Regelmatig zie je als speler nieuwe routes en voorwerpen in de achtergrond liggen. Die maken je nieuwsgierig en sporen je zo aan om de levels van top tot teen te verkennen. Ook spelen beide games, en dan met name Klonoa 2: Lunatea's Veil, met de cameraperspectieven. Het ene moment volgt de camera Klonoa zoals je dat gewend bent van een traditionele 2D-platformer, maar het volgende moment zoomt de camera uit voor een grandioos uitzicht, of begeeft het zich boven Klonoa zodat de speler beter diepte kan inschatten.

Maar waar Klonoa zich écht differentieert van de traditionele 2D-platformers, is in de basisbeginselen van de game. De vaardigheden die onze vrolijke vriend heeft, zijn namelijk niet voor de poes. Klonoa kan niet alleen springen en kort zweven met zijn lange oren, maar heeft ook de mogelijkheid om een Wind Bullet af te vuren met het magische juweel in zijn ring. Wanneer je een vijand raakt met een Wind Bullet, worden hun lichamen opgeblazen met lucht. Klonoa kan deze opgeblazen baddies gebruiken om een eenmalige dubbele sprong uit te voeren, objecten te beschieten, of andere vijanden de schrik van hun leven te verkopen. Dit leidt tot unieke platformsecties en grappige puzzels. Ondanks de uitgebreide moveset blijft de besturing van de games altijd simpel. Je gebruikt namelijk maar twee knoppen om de hele game te besturen.

Herboren klassiekers

Ondanks het kleurrijke uiterlijk van de game en de simpele besturing, is Klonoa Phantasy Reverie Series beslist niet alleen interessant voor kinderen. Vooral in Klonoa: Door to Phantomile schiet de moeilijkheid later in de game plotseling omhoog en neemt het verhaal een duistere en emotionele wending. Toch zijn de games voor zowel kinderen als volwassenen goed speelbaar. De moeilijkheid van de avonturen was voor mij precies goed, maar er zijn moeilijkheidsopties beschikbaar, mocht je daar als speler behoefte aan hebben. In de normale stand speel je de geremasterde games zoals ze oorspronkelijk verschenen. De makkelijke stand geeft Klonoa onbeperkte levens, twee keer zoveel hartjes, meer bereik voor de Wind Bullets en zorgt ervoor dat vijanden minder schade doen. Helaas is het niet mogelijk om de moeilijkheidsopties met elkaar te mengen. Ik had bijvoorbeeld graag de normale stand gespeeld met onbeperkte levens, maar dat behoort niet tot de mogelijkheden. Wie de game nog iets makkelijker wil maken, kan een tweede speler om hulp vragen. In de Support Mode kun je speler 1 ondersteunen door Klonoa met een druk op de knop een extra sprong te geven. Zie het niet per se als een volwaardige co-op-stand, maar als een toegankelijkheidsoptie voor spelers die iets meer moeite hebben met de game.

Gameplaytechnisch stonden beide Klonoa-games twintig jaar geleden al als een huis. Ook nu is de gameplay van deze 2,5D-platformers nog ijzersterk. Wel had ik soms wat moeite om de voorgrond van de achtergrond te differentiëren en leken de hitboxes van schakelaars en vijanden altijd in mijn nadeel te werken. Ondanks dat spelen deze klassiekers nog erg lekker weg. De grafische poetsbeurt heeft de titels zeker goed gedaan, maar neemt ook een beperking met zich mee. Klonoa Phantasy Reverie Series op de Nintendo Switch kampt namelijk met framerateproblemen. De framerate hangt meestal een beetje rond de vijftig beeldjes per seconde, maar fluctueert telkens. Ik had hier zelf geen last van, maar mensen die gevoelig zijn voor een fluctuerende framerate kunnen de game waarschijnlijk beter op een krachtiger platform spelen. Verder zijn dit de games zoals je die kent van vroeger, inclusief de fantastische originele muziek en de soms wat krakerige stemkwaliteit uit de eerste Klonoa-game. Voor het echte nostalgische gevoel is er zelfs een optioneel pixelfilter aan de games toegevoegd. Alhoewel dit de games een uniek uiterlijk geeft, repliceert het niet de look van de originele games. Desalniettemin is dit Klonoa zoals je hem gewend bent, maar nu in een modern jasje.