
Trailer
Dood en verderf in 2D Soulslike; Mandragora: Whispers of the Witch Tree
20 maart 2025Zin in een tragere 2D soulslike met een heerlijke setting en waanzinnige soundtrack? Dan is Mandragora: Whispers of the Witch Tree wellicht wat voor jou!
Mandragora: Whispers of the Witch Tree is een nieuwe 2D soulslike Metroidvania van ontwikkelaar Primal Game Studio. We worden de laatste jaren overspoeld met Metroidvania’s en Soulslikes of een combinatie hiervan. De kwaliteit van deze games wisselt enorm. Hierdoor zijn ze soms geweldig of vallen ze enorm tegen. Metroidvania’s speel ik al sinds de begintijd en soulslikes heb ik in de afgelopen jaren ontdekt. Ik ben benieuwd of Primal Game Studio de beste elementen uit beide genres heeft kunnen combineren tot een interessante en uitdagende game. Of dat zo is, kun je lezen in de review van Mandragora: Whispers of the Witch Tree.
Mandragora: Whispers of the Witch Tree vertelt het verhaal van een Inquisitor die is geboren in Crimson City. Door zijn affiniteit met de Arcane Arts is hij in zijn jeugd van zijn moeder gescheiden en vervolgens getraind als Inquisitor. Zij bestrijden de kwade wezens die in wereld van Faelduum de mensheid teisteren en vallen direct onder de King Priest. Hij dient de Divine One en heeft de heilige taak om de orde in Crimson City te behouden. Tijdens een bijeenkomst in de kathedraal vertelt hij over de groeiende corruptie buiten de muren van de stad waardoor monsters langzaam de overhand beginnen te krijgen. Hij is ervan overtuigd dat de heksen hier verantwoordelijk voor zijn en pleit dat ze uitgeroeid moeten worden. De Inquisitors hebben een heks gevangen genomen en de King Priest spreekt over het geven van genade. Hij zuivert haar met het Cleansing Light, maar ze schreeuwt alsof ze in de hel is belandt. Omdat je haar lijden niet langer kunt aanzien, toon jij haar werkelijk genade door je zwaard te gebruiken. Tijdens haar laatste adem fluistert ze “You must take it” en lijkt haar ziel je lichaam te betreden.
De King Priest en het publiek zien dit gebeuren en nu word je beschuldigd van corruptie door de heks. Geheel onverwacht neemt de King Priest je in bescherming tegen de bloedlust van het publiek. Zij waren hier waren gekomen een spektakel te aanschouwen en niet om pijnloze executie te zien. Volgens de King Priest is dit een zegen van de Divine One en kun je gewoon je werk voortzetten. Na de bijeenkomst neemt de King Priest je even apart. Hij geeft aan dat je zijn wapen bent en dat hij je liever gebruikt dan breekt. Na de waarschuwing “je weet waar ketters eindigen” krijg je de opdracht om een andere heks gevangen te nemen. Als loyale Inquisitor wil je er alles aan doen om je loyaliteit te bewijzen. Je hoort tijdens de zoektocht af en toe een fluisterende stem die advies geeft. Als je onderweg een jongedame tegenkomt moet je haar van de stem volgen. Zij zoekt de hulp van een Necromancer om de belangrijkste heks, Mandragora, weer tot leven te wekken. Als hij haar en jou aanvalt, moet hij het onderspit delven alleen is de jongedame hier niet heel gelukkig mee.
Ze vertelt dat de Witches de enigen zijn de de Entropy proberen tegen te houden en dat ze dus niet de vijand zijn. Nu de Necromancer dood is, weet ze niet wat ze moet doen om de heks te reviven, maar er ontstaat een plan. Jij bent nog niet overtuigd, want als Inquisitor moet je de vijanden van de Divine One niet tot leven proberen te wekken. In de veronderstelling dat je de gezochte heks gedood hebt, ga je terug naar Crimson City en kom je erachter dat je gefaald hebt. Je krijgt een andere opdracht van de King Priest en tijdens het vervullen hiervan begin je langzaam in te zien dat de corruptie misschien wel verder in de wereld is doorgedrongen. Vervolgens is het aan jou om de wereld te verkennen en je eigen pad te vinden, zodat je erachter kunt komen wat er allemaal aan de hand is en wie nu de echte vertegenwoordiger van de Entropy is. Het verhaal wordt overtuigend gebracht door de prachtig getekende cutscenes. Daarnaast komen de personage komen goed over door de overtuigende prestatie van de voice actors. Natuurlijk begin je je meteen af te vragen wat er aan de hand is. Waarom geeft de King Priest de heksen, de enigen die tegen de Entropy vechten, de schuld van de teloorgang?
Als je met de game begint moet je kiezen uit één van de zes verschillende klassen: Vanguard, Vindicator, Wyldwarder, Nightshade, Spellbinder en Flameweaver. De klassen gaan van warrior tot mage of bestaan uit een combinatie van beide. Iedere klasse heeft zijn eigen wapen en vaardigheden die je later kunt upgraden bij The Altar of Power. Het is verstandig om je keuze goed te overwegen, want je bent gebonden aan je klasse totdat je level vijfentwintig hebt bereikt. Vanaf dat moment kun je ook de andere klassen activeren en hiermee vaardigheden/stats uit hun skill tree vrijspelen. Zo kun je wapens en vaardigheden gaan combineren om de beste build te krijgen. Het is leuk om hier een beetje mee te experimenteren. Gelukkig kun je altijd voor wat goud je skill points respecen, zodat dit ook mogelijk is.
De game heeft geen easy, normal of hard modus. Je kunt wel de Enemy Health, Enemy Damage en de Skill Stamina Cost (bepaalt hoeveel stamina een actie kost) aanpassen. Zo kun je bepalen op welk niveau je de game wilt spelen. Daarnaast wordt de optie om voor een mage te kiezen in een soulslike vaak als de easy modus gezien. Meestal ga ik voor een samurai of warrior (Vanguard), maar in dit geval heb ik voor Nightshade gekozen. Met deze klasse kun je een twin blade gebruiken en heb je ook enige affiniteit met magic. Al moet ik toegeven dat ik eigenlijk geen magic gebruik en de Vanguard misschien een betere keuze was geweest. Zeker omdat hij met een schild begint en hierdoor kan pareren.
De duistere wereld buiten Crimson City bestaat uit oude ruïnes, moerassen en kastelen die je moet verkennen om opdrachten uit te voeren en nieuwe informatie te vinden. In de main missions volg je het verhaal, in de secondary missions help je de NPC’s en in monster hunts moet je een bepaald aantal monsters uitroeien. Mandragora maakt gebruik van de welbekende Metroidvania map die je regelmatig nodig hebt om je route te bepalen. Je bent vrij om de wereld te verkennen via platforming, totdat je een item of skill nodig hebt om verder te komen. Zo krijg je op den duur toegang tot een grappling hook en double jump waardoor je weer hele nieuwe delen van de velden kunt ontdekken. Door deze vrijheid kun je enigszins zelf bepalen in welke volgorde je de eindbazen wilt verslaan. Op sommige locaties reageert de fluisterende stem op de dingen die om je heen gebeuren. Soms geeft ze aan wat je kunt doen of zegt iets over een persoon of locatie. Dit is alleen op specifieke momenten en je hebt dus geen gesprekken met haar.
Je komt verschillende kistjes tegen die wapens, uitrusting, materialen, goud en Diagrams bevatten. In de loop van het verhaal kom je ook mensen tegen die je hulp kunnen gebruiken. Ze zoeken een plaats waar ze hun winkel kunnen opzetten of in ieder geval veilig zijn. Deze NPC’s komen je naar je hide-out waardoor je wapens en uitrusting kunt creëren. Daarnaast kun je hier je flasks versterken en de hoeveelheid uitbreiden. Ook kun je items craften met de gevonden of gedropte materialen (Minerals, Fabric, Herb, Ocullt, Food) in ruil voor het verdiende of gevonden goud. Door de Diagrams (maps, armor, weapon, jewelry, food, occult, alchemy) in te leveren verdient de NPC experience. Met hogere levels worden er betere items beschikbaar en het loont om te craften, want dit levert ook experience op. Er zijn genoeg wapens te craften en te vinden, maar je kunt deze niet allemaal gebruiken omdat deze bij een bepaalde klasse behoren. Pas na het behalen van level vijfentwintig kun je de wapens van de andere klassen gebruiken.
Bij de Bonfires kun je fast travelen en levelen. Ik dacht in het begin dat je alleen kon fast travelen via een save point, maar je kunt dit ook gewoon vanuit je map doen, tenzij je in een gevecht zit. Dit is trouwens erg prettig, want als je bijna dood bent kun je snel naar een save point fast travelen. Dat scheelt weer, want dan hoef je je Essence niet op te halen door een kleine misstap of een onverwachte pijl. Soms kom je in de velden warps tegen waardoor je naar een ander gedeelte wordt verplaatst. Je moet deze niet verwarren met de Distortions die je ook kunt tegenkomen. Deze worden gevormd door Entropy en die kun je later met een speciale lantaarn betreden. Je moet deze Voids doorkruisen of een baas verslaan, zodat de Distortion verdwijnt. In deze velden word je beschermd door het licht dat langzaam zijn kracht verliest. Als de lantaarn uit is, verlies je je health en kun je zonder je Essence te verliezen het opnieuw proberen. De wereld is enorm en het is niet alleen de moeite waard om deze te verkennen, maar ook gewoon leuk om te doen.
Mandragora is een soulslike met de welbekende elementen. Deze wereld wordt overspoeld met goblins, vampiers, wolven, rovers, soldaten en nog veel groter gespuis. Dit zorgt voor uitdagende gevechten en nog moeilijkere eindbazen. Dit levert Essence Points (souls) op die je verliest als je doodgaat. Je kunt deze in de volgende run weer ophalen, maar mocht je onverhoopt sterven dan ben je ze kwijt. Met de behaalde Essence kun je levelen bij de bonfires en je vult je hp met flasks aan. Met het wapen in je Main Hand (broadswords, one-handed swords, hammers, sceptres) kun je de vijanden met melee aanvallen. De Off-Hand is voor shields (Light, Tower) om te pareren en Relics (Fire, Chaos, Whyld, Astral) om magic te gebruiken. Met de gevonden of gecrafte Runestones kun je je wapens en uitrusting een buff geven. Het gewicht van je uitrusting heeft invloed op je stamina en dodge vermogen. Het is daarom verstandig om op het gewicht en de bijbehorende buffs van de uitrusting te letten en niet klakkeloos de gevonden uitrusting te equipen.
Elke vijand heeft zijn eigen aanvalspatroon en het helpt zeker als je deze een beetje doorhebt. Eén tegen één is meestal goed te doen, maar het wordt lastig als er meerdere vijanden tegelijk aanvallen. Dat is zeker zo wanneer het verschillende vijanden zijn, want dan moet je rekening houden met een zwaardaanval van een soldaat, een pijl van een schutter en een vuurbal van een mage. Ook lijken ze soms veel geluk te hebben en het zo te timen dat ze met elkaar een hoop schade aanrichten. Je gaat dus regelmatig dood als je niet voorzichtig speelt of goed oplet. Toch was het in de meeste gevallen mijn eigen schuld en daarom voelde de game niet oneerlijk. Mandragora zit vol met minibazen en eindbazen die ook weer ieder hun eigen aanvalspatronen en technieken hebben. In het begin kom je ver met aanvallen, dodgen en aanvallen, maar als je wat verder komt worden de vijanden steeds uitdagender en worden je skills steeds belangrijker. Soms is een eindbaas gewoon nog te moeilijk. Het is in deze gevallen verstandig om andere velden te verkennen en andere eindbazen te verslaan, zodat je een hoger level hebt en betere uitrusting hebt gevonden. Toch moet je op den duur het gevecht aangaan of je nu klaar bent of niet.
Zo heb ik bij Lord Auberon enige tijd vastgezeten ondanks dat zijn patroon redelijk eenvoudig is om door te krijgen. Zo moet je bijvoorbeeld tegen hem in dodgen als hij onzichtbaar wordt, want anders richt hij aardig wat schade aan. Ik kon zijn eerste vorm in een aantal pogingen verslaan en toen begon de lol. Hij verandert in een beest en vervolgens heeft hij een paar aanvallen die je in drie a vier klappen kunnen uitschakelen. Daarnaast is hij aardig snel en kan hij ook onzichtbaar worden. Mocht hij je in zijn onzichtbare vorm grijpen dan verlies je ongeveer negentig procent van je health en is het vaak een insta-kill. Dus na een foutloze battle met de eerste vorm word je in een korte tijd vernietigt. Vervolgens viel het kwartje toen ik ging nadenken en beter op de omgeving ben gaan letten. Nu kon ik de insta-kill ontwijken, maar uiteindelijk heeft het me nog een aantal pogingen gekost. Gelukkig is de beloning des te groter als je het eindelijk doorhebt en de juiste stappen kunt zetten om de eindbaas te verslaan. Dit verwacht je in een soulslike en Mandragora: Whispers of the Witch Tree is uitdagend en soms frustrerend, maar op de default instellingen krijg je een gebalanceerde uitdaging voorgeschoteld.
Mandragora: Whispers of the Witch Tree heeft een interessant verhaal waar er meer speelt dan je in eerste instantie denkt. Het helpt zeker dat cutscenes mooi zijn vormgegeven, en de voice actors overtuigend zijn en geweldig werk afleveren. De sfeer van de wereld in verval wordt goed overgebracht en de Metroidvania-structuur leent zich voor verkenning. Je komt genoeg items en kistjes tegen om dit interessant te houden. In de hide-out kun je uitrusting craften om je avontuur makkelijker te maken. Het is ook prettig dat je na het bereiken van een bepaald level met de andere klassen kunt experimenteren. De gevechten zijn uitdagend, soms frustrerend, maar voelen nooit oneerlijk. Het is zeker geen hack ’n slash, want je moet de aanvallen bestuderen voordat je zelf aanvalt en rekening houden met een tegenaanval. Hierdoor moet je veel dodgen, maar ook rekening houden met je stamina. Anders worden je aanvallen enorm langzaam en ontstaat er een opening waardoor je zeer kwetsbaar bent. Ik heb mij zeker vermaakt en kan dan ook geen negatief punt vinden. Ik zou zeggen dat Primal Game Studio erin geslaagd is om de twee genres te combineren met een interessante en uitdagende soulslike als resultaat.
Philip gaat niet van huis zonder zijn rode pen op zak. Ondanks het gebrek aan tijd, heeft hij altijd wel wat tijd over om wat d-tjes en t-tjes te corrigeren of beter nog, voor een groots avontuur in de meest uitgebreide RPG’s. In zijn lange leven heeft Philip al flink wat consoles versleten. Hij is echter nog lang niet klaar!
In dit artikel
Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.
Ontwikkelaar:
Primal Game Studio
Uitgever:
Knights Peak
Release:
17 april 2025
Reviewscore:
Platforms:
Trailer
Zin in een tragere 2D soulslike met een heerlijke setting en waanzinnige soundtrack? Dan is Mandragora: Whispers of the Witch Tree wellicht wat voor jou!
Trailer
Uitgever Marvelous heeft Mandragora aangekondigd. Deze duistere actie/RPG is niet wat je gewend bent van de kindvriendelijke line-up die ze normaal hebben.