Metaphor: ReFantazio review - Een nieuwe favoriet

De JRPG's van Atlus zijn altijd een waar genot om te spelen. De games die deze studio produceert staan bij liefhebbers van het genre altijd hoog in het vaandel en dat heeft natuurlijk een goede reden. Games als de Persona-reeks en de Shin Megami Tensei-games zijn bij iedere JRPG-fanaat geliefd vanwege de verhaallijnen, de combat, de art direction en het sociale aspect dat erin zit. Toen ik de eerste trailer van Metaphor: ReFantazio zag, kon deze mij direct bekoren. Een Persona-achtige game in een meer klassieke fantasy-setting? Sign me up! Na inmiddels heel wat uurtjes in de game te hebben gestoken, kan ik nu met zekerheid zeggen dat Metaphor: ReFantazio wellicht wel een nieuwe favoriete JRPG kan zijn. Waarom? Lees gauw verder!

Boeiend verhaal, prachtige game

Metaphor: ReFantazio speelt zich af in het koninkrijk van Euchronia. De koning is vermoord en dat geeft iedereen in het land het recht om de troon op te volgen. Over de kroonprins is namelijk een gekke vloek uitgesproken, die ervoor zorgt dat hij binnen enkele dagen het loodje zal leggen. We nemen de rol aan van een jongeman van de Elda-stam, die door de maatschappij wordt verstoten voor het beheersen van verboden magie. Samen met de Navi-achtige fee Gallica en een aantal andere personages van verschillende stammen, moet je proberen je jeugdvriend, de vervloekte kroonprins, te redden en het toernooi om de troon te winnen. Het verhaal is meeslepend en diepgaand, maar soms ook wat langdradig. De game verweeft complexe thema’s als politiek, religie en discriminatie in het verhaal, waardoor er veel lagen zijn om te ontdekken. Ondanks dat de pacing soms inzakt, met name vanwege erg veel dialogen en keuzes die je moet maken, blijven de verschillende plottwists en de ontwikkeling van de personages de moeite waard. De game is niet bang om zich aan beladen en actuele onderwerpen te wagen, wat extra gewicht geeft aan de keuzes die je maakt en de relaties die je opbouwt met de andere personages.

Het spelen van Metaphor: ReFantazio was een visueel verbluffende ervaring. De visuele stijl van de game is niets minder dan adembenemend, met een mix van prachtige landschappen, geniale monster designs en de bekende Atlus anime-tekenstijl die je onderdompelt in een levendige fantasiewereld. Elke locatie voelt zorgvuldig uitgewerkt aan, van weelderige bossen tot uitgestrekte steden met een magisch-Middeleeuwse sfeer. De aandacht voor detail in de omgevingen maakt het verkennen van de wereld een visueel feest, ondanks dat de gebieden lineair zijn. Vooral de monster designs van de eindbazen zijn een waar genot om naar te kijken en zijn van een niveau die wat mij betreft zelfs de ontwerpen in games als Final Fantasy en Shin Megami Tensei overstijgt.

Gotta Collect 'Em All

Eén van de opvallendste elementen van Metaphor: ReFantazio is het Archetype-systeem, waarmee je je team op unieke wijze kunt samenstellen. Elk personage kan gebruikmaken van Archetypes, een soort Persona's maar dan anders. Elk Archetype heeft een bepaalde rol, zoals het toebrengen van schade, het gebruiken van magie van een specifiek element, of het supporten van je team door bijvoorbeeld buffs en debuffs. Arcehtypes verzamel je door specifieke personages te leren kennen en een band met ze op te bouwen. Naarmate je Archetypes sterker worden, kun je ze combineren en vaardigheden overzetten, om zo een nog sterkere Archetype te maken. Het systeem is intuïtief maar diepgaand en moedigt je aan om verschillende combinaties te proberen om zo de beste teamdynamiek te creëren.

De turn-based combat is werkelijk fantastisch. Ik zeg altijd dat er tegenwoordig veel te weinig JRPG's meer zijn met echt goede turn-based combat, omdat de meeste games over zijn gestapt op real-time of zelfs meer hack and slash combat. Gelukkig weet Metaphor: ReFantazio de turn-based combat in leven te houden, door ervoor te zorgen dat het niet langdradig is en er een extra laagje diepgang aan te geven. Het gebruik van actiepunten in de gevechten zorgt voor een nieuwe draai aan het bekende systeem, waarbij vaardigheid beloond wordt en fouten worden afgestraft. Elke actie, van een zwaardaanval tot een magische spreuk, verbruikt een actiepunt. Maar als je een aanval gebruikt die super effectief is tegen de vijand, kost dat slechts de helft van de actiepunten. Mist een aanval echter, dan verlies je er twee in plaats van één, wat zorgt voor spannende momenten waarin precisie en planning van cruciaal belang zijn.

Ook slaan en rollen

De game introduceert ook een real-time combat mechanic, die voorafgaat aan de turn-based gevechten. Door vijanden aan te vallen en hun stun-meter te doorbreken, begin je het turn-based gevecht met een voordeel. Word je zelf aangevallen, dan start je met een nadeel. Naast aanvallen, moet je er dus ook voor zorgen dat je vijandige aanvallen ontwijkt door te dodgen. Dit is vooral handig bij vijanden van een hoger niveau, waar een goed getimede hinderlaag je een flinke voorsprong kan geven. Helaas voelt de real-time combat zelf minder gepolijst aan. Het draait meer om het besluipen van je vijanden en ze als eerste aan zien te vallen, dan om het strategisch ontwijken of counteren van aanvallen, waardoor het wat eendimensionaal aanvoelt. Ook kun je hier geen gebruik maken van magie of van je Archetypes. Hoewel het een leuke afwisseling biedt, haalt het lang niet het niveau van het turn-based gevechtssysteem.

Het sociale systeem in Metaphor: ReFantazio voelt sterk geïnspireerd door de Persona-games, waarbij het opbouwen van relaties met bepaalde personages essentieel is om nieuwe Archetypes te ontgrendelen. Dit systeem is goed geïntegreerd in het verhaal, omdat relaties niet alleen mechanische voordelen opleveren, maar ook de emotionele impact van het verhaal verdiepen en je meer leert over de wereld om je heen. Je bent constant bezig met het balanceren van gevechten en sociale verplichtingen, en deze wisselwerking maakt de wereld van de game levendig. Hoewel het sociale aspect niet baanbrekend is, voegt het wel een extra laag toe aan de game die zowel het verhaal als de gameplay verrijkt.