Morsels review - Kleine muis in een grote roguelite

Morsels was een van de games die op mijn verlanglijst stond. Een klein muisje dat optrekt tegen katten met magische superkrachten klinkt misschien lichtvoetig, maar de game schotelt een verrassend stevige roguelite voor. Ik heb een zwak voor roguelites, het verzamelen van wezentjes en games met een overduidelijke retro-stijl. Morsels lijkt op papier dus de perfecte games om de donkere dagen mee door te komen. Of dat ook echt zo is, dat lees je in deze review!

Morsels en hun magische krachten

In Morsels draait alles om de wezens die je verzamelt. Deze Morsels hebben ieder hun eigen karakter, unieke aanvallen en eigenschappen die direct invloed hebben op de manier waarop je speelt. Je mag maximaal drie Morsels tegelijkertijd meenemen en je wisselt daar vrij tussen, waardoor je veel ruimte hebt om te testen welke Morsel bij je stijl past en bij de situatie op dat moment. De game laat snel zien dat de juiste combinatie tussen Morsels en power-ups het verschil maakt tussen een vlotte run en een messcherpe dood in een drukke ruimte. Een Morsel die teleporteert als het schade krijgt, voelt bijvoorbeeld compleet anders dan eentje dat een vogel bij zich heeft die rondjes draait en schoten lost. Door exp te verdienen groeien Morsels ook tot een sterkere volwassen versie, maar zodra een volwassen Morsel nog een keer levelt verdwijnt hij. Dat zorgt voor slimme keuzes, want je moet bepalen wanneer je een sterk wezen opoffert voor langere progressie. Het systeem dwingt je om flexibel te blijven en voorkomt dat een run vastloopt in één speelstijl.

De backstory geeft de game daarnaast een luchtige basis. Magische kaarten vallen uit de lucht en katten besluiten dat deze kaarten hun ticket zijn naar wereldheerschappij. Jij speelt Mousel, een kleine muis die te zwak is om zelf te vechten en daardoor afhankelijk is van de kaarten en de wezens, de Morsels, die eruit springen. De toon blijft licht, maar de context werkt goed als kapstok voor de roguelite structuur. Elke wereld bestaat uit meerdere levels vol vijanden en obstakels en aan het einde wacht een baas, een van de katten. Sterf je, dan begint alles opnieuw, maar de exp die je ophaalt geeft Mousel level-ups die nieuwe power-ups vrijspelen. De loop werkt en geeft elke run een doel, zelfs als je weinig geluk had met power-ups of Morsels. Exact zoals een roguelite zou moeten zijn.

Beide thumbsticks gebruiken

De combat leunt sterk op twin stick shooter controls. Je beweegt je Morsel met de linkerstick en schiet met de rechterstick of de facebuttons in een richting. Elke Morsel heeft een dodge en een speciale aanval om grote groepen vijanden op te ruimen of jezelf uit lastige situaties te halen. De impact van upgrades en power-ups voel je direct. Een kleine boost in snelheid maakt het ontwijken van aanvallen bijvoorbeeld net wat makkelijker en een hogere crit kan een ruimte plotseling sneller leegvegen. Door deze kleine verbeteringen groeit je run op een natuurlijke manier en voelt elk level als een stap vooruit. De game blijft wel streng. Op normale moeilijkheid zit genoeg uitdaging om scherp te blijven, maar het zorgt nooit voor frustratie. Het ritme van uitgebreide, maar niet te lange levels en regelmatige beloningen houdt de flow goed vast.

Naast exp laten gevallen vijanden ook cheese achter. Deze valuta gebruik je om items te kopen die direct invloed hebben op je builds. Na elk level volgt namelijk een willekeurige eventkamer waar je een bonusitem kunt scoren of een minigame kunt spelen waarmee je beloningen kunt verdienen. Deze kamers breken het tempo op een fijne manier en geven runs een eigen karakter, omdat de beloningen per run dus flink kunnen verschillen. Dat maakt dat geen enkele poging hetzelfde aanvoelt. Wel kost het wat tijd om alles te snappen. De power-ups hebben namen die niet alijd iets zeggen over hun functies en de game geeft daar geen directe uitleg bij. De aanwezige guide toont alleen informatie over de Morsels, maar niet wat elke power-up of item doet. Veel leren gebeurt dus via trial and error, wat ook wel weer bij een roguelite past, maar iets meer duidelijkheid had geholpen om het instappen iets soepeler te maken.

Monsterlijke retro vibes

Grafisch staat Morsels erg stevig overeind. De retrostijl werkt goed en de CRT-effecten geven het beeld een echt retro look and feel, alsof je een oude game op de SNES aan het spelen bent. Je kunt deze effecten aanpassen of volledig uitschakelen en dat is prettig, want niet iedereen houdt natuurlijk van die vintage uitstraling. Hierdoor heeft de game wel enorm veel charme. Animaties zijn duidelijk, vijanden vallen goed op en projectielen zijn scherp zichtbaar. Dat is belangrijk in een game waarin je constant rond rent en schoten ontwijkt, daar het op momenten wel heel erg chaotisch kan worden. De visuele stijl ondersteunt de actie en zorgt dat je altijd weet waar je bent en wat er gebeurt, zelfs wanneer je hele scherm vol staat met vijanden en projectielen.

Ook op het gebied van audio doet de game het enorm goed. De muziek heeft een goed tempo en maakt je gelijk hype voor de gevechten die je te wachten staan. Er is dus eigenlijk op audiovisueel vlak helemaal niets op aan te merken. Toch heeft de game op technisch vlak wel wat ruwe randjes. Tijdens mijn speelsessies liep de game een paar keer vast en kwam ik glitches tegen die alleen op te lossen waren middels een herstart. Dat haalt je wel even uit de flow. Ook viel het me op dat de audio op de achtergrond door blijft spelen wanneer je het game over scherm aan het bekijken bent. Ik weet niet of dit een bewuste designkeuze is, maar ik vind het zelf wel een beetje vreemd en niet helemaal bij de situatie passen. Hopelijk worden deze problemen snel aangepakt met een patch.