Ninja Gaiden 4 review - Here to stay

2025 kenmerkt zich als een jaar waarin een legendarische franchise een glorieuze comeback maakt. Ninja Gaiden staat na bijna vijftien jaar mainline afwezigheid weer volledig in de spotlight. Eerder al met de remake van Ninja Gaiden 2 Black en kortgeleden nog met Ninja Gaiden: Ragebound. Maar nu is het tijd voor het hoofdgerecht in de vorm van Ninja Gaiden 4, een ouderwetse Ninja Gaiden die zich onderscheidt met stijlvolle actie en pittige gameplay. Is de franchise anno 2025 echter nog relevant? We zoeken het uit in de Ninja Gaiden 4-review!

Nieuw avontuur, nieuwe hoofdrolspeler

Ninja Gaiden staat bekend om zijn bloederige gevechten en meedogenloze moeilijkheidsgraad, en Ninja Gaiden 4 vormt daarop geen uitzondering. De game, dit keer afkomstig uit de stallen van PlatinumGames en Team NINJA, is nog altijd bijzonder lastig, maar kent nu een reeks accessibility-opties die de ervaring iets vergevingsgezinder maken.

In dit avontuur kruipen we echter niet constant achter het masker van de legendarische ninja Ryu Hayabusa. Nee, we beleven Ninja Gaiden 4 vanuit het perspectief van Yakumo van de Raven Clan. Deze jonge ninja gaat op avontuur met een relatief eenvoudige missie. Al snel sneeuwbalt het echter uit controle en wordt Yakumo op pad gestuurd om een einde te maken aan de Dark Dragon. Die is echter verzegeld, en dus reizen we door het neonverlichte Tokio om deze te bevrijden, alvorens hem voorgoed een kopje kleiner te maken.

De Raven Clan is een illustere orde met nobele doeleinden, al blijken die in de praktijk niet altijd even zuiver. Yakumo kan zijn vechtstijl transformeren tot de Blood Raven, waarmee zijn wapen letterlijk verandert en hij tijdelijk over veel meer kracht beschikt. Die power is echter niet oneindig, en soms moet je wachten voordat je haar opnieuw kunt ontketenen. Bepaalde vijanden blokkeren bovendien standaardaanvallen totdat je ze raakt in Blood Raven-vorm. Ondertussen tikt de klok genadeloos door en verlies je punten voor je uiteindelijke ranking. Ninja Gaiden 4 is georganiseerde chaos waarin je moet blokkeren, ontwijken, pareren en toeslaan, vaak allemaal binnen een fractie van een seconde.

Voor heroes en masochisten

Ninja Gaiden staat synoniem aan pittige gameplay. En ja, ook in Ninja Gaiden 4 is dat volop aanwezig. Team NINJA en PlatinumGames hebben een strak besturende, visueel prachtige game afgeleverd die de speler op geen enkel front spaart. Op de hogere moeilijkheidsgraden begint het haast vormen van masochisme aan te nemen.

Toch biedt de game enige verlichting voor wie niet op zoek is naar pure pijniging. In de zogeheten "Hero Mode" ben je praktisch onverslaanbaar. Je kunt dan volop genieten van het spektakel zonder al te veel frustratie. Het is echter niet hoe Ninja Gaiden bedoeld is en ik raad niemand aan de hele game zo in zijn totaliteit te spelen. Gelukkig kun je in Ninja Gaiden 4 op elk moment de moeilijkheidsgraad aanpassen, wat dan ook aangeraden wordt door de ontwikkelaar. Hero Mode is vooral handig als leermoment of tijdelijke zijwieltjes. Heb je de basis echter onder de knie, dan doe je jezelf goed om de moeilijkheidsgraad langzaamaan op te schroeven.

De combat is chaotisch, bloedsnel en meedogenloos, maar hoe meer je de diepte ervan leert beheersen, hoe beter het voelt. Wanneer je na twintig pogingen eindelijk die ene bossfight verslaat, voel je je praktisch onoverwinnelijk. Tenminste, totdat je tegenover de volgende uitdaging komt te staan. Want die is logischerwijs weer pittiger dan de vorige. Die bevredigende leercurve maakt Ninja Gaiden 4 zo verslavend.

Ninja’s by neonlight

Qua speelduur kun je je hart ophalen. De verhaalcampagne van Ninja Gaiden 4 duurt ongeveer acht uur volgens mijn chapter tracker, al zul je er voor het eerst waarschijnlijk langer over doen. Op de normale moeilijkheidsgraad zag ik de credits pas na zo’n vijftien uur voorbij rollen. Yakumo kan in de levels namelijk talloze power-ups, challenges en sidequests vinden, wat het loont om gebieden opnieuw te verkennen, zeker met de skills die je later vrijspeelt.

Dat herspelen is absoluut geen straf: het neonverlichte Tokio is een genot om te verkennen. Overal valt iets spectaculairs te zien, en tussen de intense gevechten door krijg je momenten van ademruimte tijdens navigatiesecties. Of nouja, ademmomenten wil ik het niet per se noemen. Deze zijn namelijk eveneens intens, maar dan in een andere vorm. Zo vlieg, grind en surf je door uiteenlopende districten van het verlaten Tokio.

Daarnaast draait Ninja Gaiden 4 als een zonnetje, zelfs zonder day-one patch. Wij raden aan om de Performance Mode te gebruiken: je levert iets aan grafische pracht in, maar speelt in ruil daarvoor op een zijdezachte 120 fps. En dat merk je, want deze game is afhankelijk van zijn snelheid.

Hak, ontwijk, amputeer, repeat

Op gameplayvlak heeft Ninja Gaiden 4 alles in huis voor urenlang vermaak. De game is gory, duister en compromisloos, met overmatig bloed, harde animaties en de mogelijkheid om vijanden letterlijk te amputeren. Weet je een tegenstander zwaar te verwonden, dan kun je een "Obliteration Move" uitvoeren; oftewel een brute finisher waarbij je de vijand compleet aan stukken scheurt.

Dat ziet er fantastisch uit... de eerste paar keer. Daarna begin je dezelfde animaties wat te vaak terug te zien. Er is simpelweg te weinig variatie in vijandtypen, wat ook leidt tot minder afwisseling in finishers. Had de game daar wat meer diversiteit geboden, dan was de replaywaarde nog hoger geweest. Gelukkig krijg je gaandeweg het verhaal toegang tot meer wapens, die weer meer finishers introduceren, maar op de lange termijn is het simpelweg niet genoeg.

Gelukkig kun je flink sleutelen aan je ervaring. Geen zin in slow-motion close-ups van obliterations? Zet ze uit. Wil je enkel met één wapen spelen? Geen probleem. Ninja Gaiden 4 laat je de ervaring volledig naar je hand zetten. Zelfs na het uitspelen kun je levels herspelen, gemiste missies voltooien, enkel bossfights spelen of de game op een nieuwe manier beleven. Aan opties geen gebrek.