Review: No Straight Roads - Verrassend goed Pc

Twee maanden geleden ging ik aan de slag met de preview van No Straight Roads en recentelijk kreeg ik de kans om de game volledig uit te spelen. De bèta van de game had al mijn aandacht getrokken en de volledige game heeft mij opnieuw verrast. In No Straight Roads draait het allemaal om de kracht van muziek op een zeer creatieve manier. Muziek heeft een krachtig component, namelijk dat het mensen bij elkaar brengt, maar het kan ook voor verdeling zorgen. Het is jouw taak als rock-duo om muziek toegankelijk te maken voor iedereen.

BEVRIJD VINYL CITY
Vinyl City is de stad waar het verhaal zich afspeelt. Deze stad is in handen van het platenlabel NSR, No Straight Roads, dat de inwoners van Vinyl City probeert te hersenspoelen waardoor ze alleen maar naar elektronische muziek luisteren. Als muziekliefhebber van verschillende soorten muziekgenres klinkt dit natuurlijk als een nachtmerrie. Gelukkig denken Mayday en Zuke er ook zo over en gaan zij, als het rock-duo Bunk Bed Junction, de stad proberen te bevrijden. De leider van NSR, Tatiana, heeft elk district van de stad toegewezen aan een artiest die elk haar eigen elektronische muziekgenre laat overheersen in het betreffende district. Het is jouw taak om al deze artiesten te verslaan en om uiteindelijk NSR te vernietigen.

Het eerste dat mij opviel aan de game, is dat er een optie beschikbaar is om het met z'n tweeën te spelen. Deze optie heb ik niet uitgeprobeerd, maar ik kan mij voorstellen dat het de baasgevechten een stuk makkelijker maakt. Wanneer je de game alleen speelt, kun je kiezen om Mayday of Zuke te besturen. De gitarist Mayday is een opvallende verschijning met een dramatische persoonlijkheid. Mayday is een heavy hitter, waardoor zij langzamer aanvalt, maar tegelijkertijd veel schade aanricht. De drummer Zuke daarentegen is een rustige persoon die meer down-to-earth is. Zuke is een combo attacker, waarbij zijn aanvallen sneller zijn en tegelijkertijd minder schade aanrichten. Qua persoonlijkheid ben ik meer geneigd naar Zuke, maar als het om gevechten gaat, kwam ik er beter doorheen met Mayday. Ik ben dan ook voornamelijk met Mayday aan de slag geweest, maar als ik dan bijna dood ging, kon ik meteen wisselen met Zuke.

HACK-AND-SLASH MET RPG-ELEMENTEN
No Straight Roads begint met een optreden van Bunk Bed Junction waarin uitleg wordt gegeven over het verslaan van verschillende vijanden (naast de bazen). De vijanden bestaan uit drones die variëren van springende robots tot aan vliegende drones met laserstralen. Door te luisteren naar het ritme van de muziek, kun je de aanvallen van de drones voorspellen en ontwijken. Met je gitaar of drumsticks maak je de drones kapot door hen een paar keer goed te raken. Vliegende drones kun je vernietigen door muzieknoten op te pakken, die vervolgens dienen als munitie. Daarentegen verschillen de aanvallen van de bazen per level, wat je gehele gameplay soms totaal anders maakt (daarover later meer). De besturing van de game is vrij simpel met een WASD-besturing: spatiebalk om te springen, Ctrl-toets om te dodgen en je muis om te schieten of objecten te gebruiken. Later in de game krijg je de mogelijkheid om je Q- en E-toets te gebruiken voor speciale aanvallen.

Ik raad mensen aan om de game genoeg te spelen om er een goede indruk van te krijgen. In het begin was ik zelf namelijk niet erg enthousiast. Op grafisch gebied ziet de game er goed uit. No Straight Roads heeft een cartoonachtige stijl met veel kleurrijke elementen. Auditief is de game ook goed, door zich op een bepaalde muziekstijl te richten per level. Wat mij echter stoorde in het begin, is dat je tussen de gevechten door niet veel te doen had naast het lopen van punt A naar B. Wanneer je de eerste baas verslagen hebt, verandert een hele hoop aan de gameplay. Je hoeft niet meer tweedimensionaal te lopen en je kunt Vinyl City verkennen. Zo kun je mini-qwasas verzamelen in de stad. Dit zijn energiekernen die je op bepaalde plekken in Vinyl City kunt inleveren in ruil voor fans. Ook kun je in de stad met bepaalde mensen praten, waarvan sommige van nut zijn voor de baasgevechten. Daarnaast heb je toegang tot de 'sewer', een riool met verschillende kamers die hun eigen functie hebben. De Underground Gig is één van die handige kamers, waarin je de skill tree van Mayday, Zuke of als koppel kunt uitbouwen met behulp van je fan-power. In Zuke's Workshop kun je Mayday en Zuke upgraden met verzamelde stickers en mods, waarbij je hen speciale aanvallen kunt laten doen. De Strategy Room van Kliff geeft je meer informatie over je volgende baasgevecht.

DE CREATIVITEIT SPAT ERVAN AF
De 'sewer' is jouw thuisbasis waarin je terechtkomt na elk baasgevecht. Zo kun je jezelf weer klaarmaken voor de volgende artiest die je gaat vernietigen. Na het verkennen van elk kamertje om hier en daar Mayday en Zuke te versterken, was ik klaar voor de volgende baas. Wat ik echter niet had verwacht, is dat elk baasgevecht zo uniek kan zijn. Dan heb ik het niet alleen over de verschillende muziekstijlen of de verschillende aanvallen, maar de gehele gameplay die verandert. Zo moet je in het ene gevecht steeds naar verschillende platformen springen of ben je verplicht om te wisselen van personage, omdat je van elkaar gescheiden bent. Ook op grafisch gebied is elk baasgevecht weer een pareltje voor het oog. De ene keer ben je opgezogen in een digitaal programma met onderwater-elementen en de andere keer bevind je je in een modern gebouw met reusachtige armen.

Na het verslaan van een baas, ontvang je een score op basis van de schade die je hebt aangericht, de schade die je hebt opgelopen en de combo-aanvallen die je gemaakt hebt. Je score bepaalt het aantal fans die je binnenhaalt en die zijn van belang voor het uitbouwen van je skill tree. Naarmate je in de game vordert, speel je ook andere game-modi vrij. Zo is er een optionele rap-battle in de stad waarbij je fans kunt binnenhalen en een radiostation waar je kunt meedoen aan interviews voor nog meer fans. Na het uitspelen van de game staat er nog een leuke verrassing op je te wachten. Je kunt namelijk alle baasgevechten opnieuw doen in parry-mode, waarin je aanvallen moet terugkaatsen naar de vijand.