Review: Pentiment - Shakespeareaans sentiment Xbox Series

Obsidian Entertainment staat bekend als een uitstekende studio. Zij hebben een behoorlijk uiteenlopende serie aan games in hun portfolio staan. Wat te denken van Fallout: New Vegas, South Park: The Stick of Truth, Grounded, Avowed en The Outer Worlds. Stuk voor stuk leuke games om te spelen, maar wel allemaal compleet verschillend van elkaar. Aan dat rijtje kan nu weer een nieuwe game worden toegevoegd die je - hoe divers het rijtje ook is - eigenlijk niet zou verwachten: Pentinent.

Met geen pen te beschrijven

Als fervent gamer kom je games in allerlei kleuren en maten tegen. De één blijft je beter bij dan de ander, omdat er bijvoorbeeld een meeslepend verhaal in zit, de gameplay echt optimaal is of omdat de artstyle bijzonder tof is. Pentiment mag zich rekenen tot de categorie games die je bij blijven. Niet in de laatste plaats door de kenmerkende getekende stijl die doen denken aan een ver verleden zoals we die vaak op meesterwerken in verschillende musea kunnen aanschouwen. Dat komt goed uit, want dat is ook waar het verhaal zich afspeelt. Het geheel vindt namelijk plaats in het Europa - specifieker in de Beierse Alpen - van de zestiende eeuw en dat is in veel aspecten van de game ontzettend goed terug te zien.

In Pentiment neem je de rol aan van Andreas Maler, een eigenzinnige kunstenaar die bezig is met het kunstwerk van zijn leven. Hij vertoeft veel in de plaatsen Tassing en Kiersau Abbey alwaar hij tal van mensen ontmoet. De één nog opmerkelijker dan de ander. Over een periode van zo'n vijfentwintig jaar maakt Maler heel veel mee. Zoals je van zwaar gelovige dorpjes uit de zestiende eeuw mag verwachten zijn dat niet allemaal gebeurtenissen die over bloemen, bijtjes en vrolijke liedjes gaan. Sterker nog, Pentiment kan bijzonder grof uit de hoek kom en dat past historisch gezien dus erg goed bij de tijd waarin het zich afspeelt. Laat je dus niet misleiden door de kleurrijke tekeningen, want openbare executies, moorden en intriges zijn aan de orde van de dag. En Andreas moet in Pentiment zo'n moord op zien te lossen.

Onderzoeken tot je erbij neervalt

Ontwikkelaar Obsidian Entertainment omschrijft Pentiment als een verhaalgedreven historische game met rpg-elementen. Veel beter kan ik het eigenlijk niet omschrijven. Nu moet je bij die rpg-elementen niet te veel voorstellen. Hiermee wordt vooral gedoeld op het maken van keuzes tijdens het doorspelen van het verhaal die weer kunnen leiden tot verschillende uitkomsten. Ook krijg je zo nu en dan een keuze voor de kiezen die de basis van Andreas Maler vormen. Waar liggen zijn roots? Als wat voor persoon groeide hij op? Waar liggen zijn talenten? Dat zijn allemaal vragen die je zo nu en dan voorgeschoteld krijgt en die stuk voor stuk bepalen hoe de dorpelingen naar jou kijken en met je omgaan. Buiten dat speel je eigenlijk gewoon een verhaal dat bijna Shakespeareaans aanvoelt.

Buiten dat is Pentiment eigenlijk nog het best te beschrijven als een soort point-and-click-avontuur. Dat klinkt wel een stuk beperkter dan het in feite is, omdat er ontzettend veel te verkennen is. Zeker in het begin van de game word je overdonderd door de vele kanten die je op kunt lopen en de grote hoeveelheid deuren die je in kunt. Het loont de moeite om op onderzoek uit te gaan. Door bepaalde ontdekkingen te doen kun je namelijk op plekken komen waar je normaliter geen toegang tot hebt. In ieder scherm kun je als Andreas heen een weer lopen en af en toe ook naar boven of beneden. Her en der tref je een stipje waar je met iemand kunt praten of een interactie kunt doen met een bepaald object. Als je geen fan bent van point-and-click-games dan kun je deze game dus net zo goed links laten liggen, want dat is in feite wel wat je het grootste deel van de tijd aan het doen bent.

Een kunstwerk an sich

De game speelt zich af in dagdelen. Iedere dag sta je op, ga je aan het werk, moet je eten, ga je verder met werken, eet je weer wat en ga je slapen. In deze periodes kun je altijd op onderzoek uitgaan totdat je hetgeen doet van er van je verwacht wordt. Zo leer je stapje voor stapje alles wat Pentiment te bieden heeft steeds beter kennen. De game heeft van zichzelf niet of nauwelijks muziek en dat is best wel jammer, want dat het het allemaal misschien nog net even wat sfeervoller kunnen maken. Ook had wat voice acting niet misstaan in een game als deze. Obsidian Entertainment gooit daarentegen wel hoge ogen met de achtergrondgeluiden. Die zitten sterk door de hele game verweven. Denk hierbij aan regen, het geluid van dieren, het ritselen van bladeren en ga zo maar door.

Het meest opvallende en unieke aan deze game is verreweg de grafische stijl. De stijl past zeer goed bij het verhaal dat verteld wordt. De tekeningen lijken zo uit een middeleeuws schilderij te zijn gekomen en de zestiende eeuwse sfeer vertaalt zich ook door in de tekstballonnen. Deze zijn allemaal in een historisch lettertype - de één wat beter leesbaar dan de ander - en lijken op het moment zelf te worden geschreven. Mocht je het niet goed kunnen lezen, dan kun je ervoor kiezen om een wat beter leesbaarder lettertype te hanteren. In de tekstballonnen worden ook nog weleens wat fouten gemaakt. In het begin is dit best grappig, maar na een tijdje wordt dit toch behoorlijk irritant. De animaties van de personages ogen zo af en toe wat houterig aan, maar op de één of andere manier past dat wel redelijk bij de sfeer die de game ademt en stoort het dus niet echt ernstig.