Review: Plants vs. Zombies: Garden Warfare Pc

De originele Plants vs. Zombies-game heeft de laatste jaren praktisch ieder platform veroverd. Zowel de pc en de consoles als de mobiele platformen hebben eraan moeten geloven. De populariteit van de serie gaf ontwikkelaar PopCap Games niet alleen een reden om vorig jaar een tweede deel uit te brengen op iOS en Android, maar leverde ook het speelse Plants vs. Zombies: Garden Warfare op. Eerder dit jaar verscheen de derdepersoons actiegame al op de Xbox One (en 360), maar nu kan men de game ook op de pc spelen. En warempel, die hebben we wel in Nederland!

Onlogische stap

De oplettende gamer weet natuurlijk maar al te goed dat het originele Plants vs. Zombies een tower defense game betrof. Het was de bedoeling om de zombies ervan te weerhouden bij je huis te komen door een aantal planten ter verdediging in je tuin te planten. Garden Warfare is in de basis een vrij traditionele third-person shooter, die de bekende elementen van de oorspronkelijke games daarin implementeert. Het verdedigen van een tuin en het planten van uiteenlopende flora kan dus gelukkig nog steeds.

De opzet van Plants vs. Zombies: Garden Warfare is vrij simpel: Garden Ops vormt de eerste mode, terwijl de multiplayer de tweede en meteen laatste modus vormt. Alles loopt in deze game bovendien via je internetverbinding en EA's Origin, dus reken niet op een potje Garden Warfare in het vliegtuig of op vakantie. Dat klinkt wellicht raar, want de stap van singleplayer only (de oorspronkelijke game) naar multiplayer only (Garden Warfare) lijkt geen logische.

Garden Ops

Zoals gezegd vormt Garden Ops de enige modus naast de gebruikelijke multiplayermodus. Ook Garden Ops is niets nieuws, want dit kan gezien worden als een variatie op de Horde mode uit Gears of War 2 en 3 of de Survival mode uit Call of Duty: Modern Warfare 3. Een viertal planten moet allereerst een mooie plek voor hun tuin zien te vinden, om vervolgens een aantal waves te overleven en samen met Crazy Dave weg te vliegen. Deze waves bestaan uit verschillende soorten zombies, waarvan een groot aantal al bekend is en waartussen zich af en toe ook nieuwe eindbazen bevinden.

Het leuke van deze modus, is dat men de sterke en zwakke punten van de teamleden moet benutten, maar er tegelijkertijd ook goed moet worden nagedacht over welke planten er in de daarvoor bestemde potten worden geplant. Met alles wat men doet, verdient de speler bovendien munten, waarmee in de shop weer booster packs met verschillende stickers kunnen worden gekocht. Wanneer men een plant in een pot wil stoppen, moet men wel over het desbetreffende sticker beschikken. Het grootste probleem van Garden Ops is echter dat er maar een gering aantal maps beschikbaar is en dat de modus op een gegeven moment door het gebrek aan afwisseling wat van zijn charme verliest. Natuurlijk kan er op verschillende moeilijkheidsgraden tegen de zombies worden gestreden, maar daar houdt het ook bij op.

Gardens & Graveyards

De multiplayer vormt ogenschijnlijk het belangrijkste onderdeel van Plants vs. Zombies: Garden Warfare. Hierbij is het bovendien leuk om ook als zombies te kunnen spelen. Ieder team heeft een viertal klassen, die kunnen worden uitgebreid met alternatieve karakters, wapenupgrades en waarvan het uiterlijk helemaal naar smaak kunnen worden aangepast. Nieuwe karakters, upgrades en aanpassingen worden allemaal vrijgespeeld door de eerder genoemde booster packs met stickers te kopen. Dit zorgt ervoor dat de progressie in Garden Warfare eerder willekeurig dan rechtvaardig aanvoelt en dat is jammer. Gelukkig maken de onderlinge verschillen tussen spelers geen enorm verschil tijdens het spelen, waardoor de pret nooit echt wordt onderdrukt door het gevoel van willekeur.

De multiplayer zelf bestaat uit een drietal modi: Team Vanquish, Gardens & Graveyards en Gnome Bomb. Team Vanquish is een simpele adaptatie van Team Deathmatch, terwijl Gardens & Graveyards weer een variatie op Rush uit de Battlefield-serie is. In Gnome Bomb is het de bedoeling om een bom te veroveren en vervolgens te planten bij de tegenstander. Uiteindelijk is het vooral de modus Gardens & Graveyards die ervoor zorgt dat je blijft doorspelen. In de modus is het als zombie de bedoeling om een bepaald punt te veroveren, terwijl de planten dit punt moeten verdedigen. Als dit is gelukt, komt er een volgend stuk op de map beschikbaar en begint de strijd weer opnieuw rondom het volgende punt. De maps in deze modus zijn ook niet in groten getale aanwezig, maar blijven wel degelijk interessant, ook doordat je niet altijd tot het einde van de map zult komen. De maps in de andere twee multiplayermodi betreffen dezelfde decors als die van Garden Ops, waardoor de variatie ook daar een beetje ontbreekt.

Schieten, springen, skills

Uiteindelijk speelt Garden Warfare wel erg lekker weg. Hoewel de game het vooral van zijn eenvoud lijkt te moeten hebben, is er toch genoeg te customizen. Ieder karakter kan schieten, springen en gebruik maken van een drietal skills. Alleen karakters die de desbetreffende skills bezitten kunnen sprinten of een melee attack uitvoeren, wat op zich een beetje vreemd is. Door het geringe aantal mogelijkheden is de game nooit onduidelijk en weet iedere speler wat er van hem of haar wordt verwacht, maar hierdoor kan de game na een aantal uren toch al lichtelijk gaan vervelen.

Natuurlijk is het mogelijk om dan te kiezen voor een andere klasse, om toch wat variatie te hebben, maar persoonlijk kon ik mij niet in iedere klasse vinden. Ik beperkte me dan ook tot een tweetal klassen en probeerde die lekker te levelen. Dat levelen gaat overigens via het verzamelen van sterren door het voltooien van bepaalde opdrachten. Denk hierbij aan het vermoorden van drie vijanden of het tien keer gebruik maken van een bepaalde skill. Door deze opdrachten wordt je soms gedwongen op een bepaalde manier te spelen, terwijl dat niet altijd de juiste speelwijze is voor je team. Daardoor maken teamgenoten soms rare sprongen, omdat ze meer oog hebben voor de opdrachten, dan voor de winst.

Prachtige flora

Op visueel vlak is Plants vs. Zombies: Garden Warfare zeer aantrekkelijk. Het is door het felle kleurgebruik weer eens iets anders dan de zoveelste grauwe multiplayershooter met emmers bloed die over je beeldscherm gutsen. Ieder personage is bovendien leuk geanimeerd en speelt daadwerkelijk anders, waardoor je de eerste uren echt op zoek bent naar de klasse die het beste bij jouw speelstijl past. De maps zijn tevens tof, maar dat betekent helaas niet dat het er genoeg zijn. Dat de pracht en praal van Garden Warfare wordt verstoord door de geringe content, is gewoonweg erg jammer.