Pro Cycling Manager 25 review - Voelt als een valpartij in Parijs-Roubaix

Met wielrennen weet je nooit wat er gaat gebeuren, want valpartijen, ziektes, vluchters of vreemde aanvallen van andere teams zorgen regelmatig voor onverwachte uitslagen. Ben jij er niet blij mee dat Van Aert en Pedersen nog nooit De Ronde van Vlaanderen of Parijs-Roubaix hebben gewonnen? Of dat Roglič nog steeds de Tour de France mist op zijn lijstje van uitslagen? Het kan ook zijn dat je ontzettend baalt dat Del Torro op de laatste dag zijn roze trui niet verdedigde en daardoor tweede werd in de Giro. Gelukkig kun jij daar met Pro Cycling Manager 2025 verandering in brengen. Het is aan jou om een team te managen en al die wedstrijden binnen te slepen met je wielrenners.

Hou het team tevreden

Pro Cycling Manager 25 is een managementgame voor wielerliefhebbers. Al direct bij het opstarten heb je de keuze uit drie verschillende gamemodi. Je kunt gaan voor het managen van een jonge rijder of een volledig team. Of je kunt besluiten om voor je plezier een wedstrijd te rijden. Bij deze laatste gamemodi zit je niet vast aan een team en heb je niet te maken met de wensen en frisheid van een wielrenner. Je kunt daarnaast elke wedstrijd selecteren en hoeft daardoor niet een hele agenda af te werken. Om de vele systemen van Pro Cycling Manager 25 te benoemen leg ik de focus op mijn ervaring met het managen van een team. Ik heb de keuze gemaakt om de teamleider van Red Bull-BORA-hansgrohe te worden, maar de lijst aan teams stelt niet teleur. Alle World Tour-teams zijn te selecteren en dat geldt ook voor de Continental Pro en Continental teams. Bij de pro teams moet je denken aan Lotto, Israel-Premier Tech, Q36,5 en Tudor Pro Cycling. Als je geen bestaand team wilt overnemen dan mag je zelf een team ontwerpen. Cyanide Studio heeft veel van de licenties binnen weten te halen, maar de licentie van een cruciaal team ontbreekt. Ik heb het dan over Soudal Quick-Step, waarvan Remco Evenepoel de kopman is. Gezien hij tot de beste vijf renners van de wereld behoort, is het jammer om een verdraaiing van zijn naam te zien. Sowieso heeft het team vaak impact op de wedstrijden. Daarnaast ga je geen afbeeldingen van de renners tegenkomen en in de 3D-simulatie zijn het gewoon allemaal dezelfde poppetjes. Aangezien je voornamelijk naar menu’s aan het kijken bent, zouden foto’s en afbeeldingen de game een stuk persoonlijker maken. Je bent echter aangewezen op de mod-community van de game.

Als teamleider ben je verantwoordelijk voor een hele boel zaken. Het is aan jou om genoeg dokters en trainers in huis te hebben om de renners te verzorgen. Laten we de taken eens af gaan. Aan het begin van het jaar wordt er direct van je verwacht dat je je inschrijft voor wedstrijden die plaatsvinden in de eerste drie maanden. Aan de hand van een schema sleep je telkens de balk van een wedstrijd naar de desbetreffende renner. Hierbij moet je letten op de wensen van de wielrenner, de wensen van de sponsor en kijken naar het profiel van de wedstrijd. Als je een team samenstelt voor Parijs-Roubaix dan heb je renners nodig die goed zijn op de kasseien. Voor de drie grote rondes heb je dan weer klassementsmannen nodig, zoals Vingegaard, Pogačar of Roglič. De grote rondes en weekkoersen bestaan vaak uit verschillende etappes, waardoor je naast klimmers ook sprinters kunt meesturen. Het aparte en vervelende is dat de wensen van de wielrenners regelmatig extreem raar zijn. Zo wilde Roglič opeens de ronde van Limburg rijden, terwijl dat echt te min is voor zijn kwaliteiten. Voldoe je niet aan de wensen van een rijder, dan zijn ze teleurgesteld. Als ze daar bovenop ook nog eens te weinig of te veel wedstrijden rijden, kan het zijn dat ze in de transferperiode een ander team opzoeken. Het andere nadeel van de persoonlijke wensen is dat deze het jaar erop precies hetzelfde zijn, waardoor er niet bepaald variatie aanwezig is.

Zoeken naar het juiste menu

De transferperiode zit verder fijn in elkaar, want door punten te besteden kun je al vroeg gesprekken aangaan met wielrenners die een aflopend contract hebben. Je mag het salaris, hun positie in het team en de duur van het contract bepalen. Zijn ze tevreden, dan teken ze per direct een contract. Wanneer dat niet het geval is, ga je terug naar de onderhandelingstafel en kun je het salaris verhogen. Renners van andere teams tonen ook interesse in je team, waardoor hun slagingspercentage in het transfermenu al heel hoog is. Jonge renners zullen vooral een mail sturen met de vraag of de onderhandelingen gestart kunnen worden. Dit is ontzettend prettig. Ook het systeem rondom de sponsors zit fijn in elkaar, want mijn sponsors hadden wel realistische wensen. Aan het eind van het jaar krijg je een mail met de mededeling dat ze hun sponsorship willen verlengen en krijg je ook nieuwe sponsors aangereikt. Zij vertellen vervolgens met hoeveel percentage het geld is verhoogd, maar in de praktijk kun je er niets mee. Het percentage wordt namelijk niet getoond, in plaats daarvan zie je een placeholder.

Voordat je aan het einde van het jaar bent beland, moet je een lading aan wedstrijden afwerken. Doordat je zelf de planning bepaalt, kun je enkele wedstrijden negeren, maar je zult toch ook geld moeten binnenhalen. Naast het wedstrijdschema bepaal je ook de trainingskampen die een kans op een overwinning in een grote ronde verhoogt. Voor elke renner moet je het moreel, hun gezondheid, de optimale conditie, de motivatie en de frisheid hoog houden. Wanneer een renner valt en iets breekt, is hij enkele weken uit de roulering en is het moreel ook laag. Ik moet zeggen dat de renners ongelofelijk vaak last hebben van een virus en regelmatig wat breken. Zo had Nico Denz twee virussen in twee weken tijd, wat toch wel knap is. In de ziekenboeg kun je zien welke renners allemaal in de lappenmand zitten. Dat geldt ook voor de renners van andere teams, waardoor je je strategie kunt veranderen. Als Van der Poel thuis zit met een gebroken been net voor de Ronde van Vlaanderen dan verhoogt dat jouw kansen. Je krijgt daarbij ook allerlei mails waarin de staat van je renners wordt medegedeeld. Hier werd ik nogal gek van, waardoor ik eigenlijk alleen de titels las. Je kunt er toch weinig aan veranderen, want als een renner uitvalt, wordt dit automatisch aangegeven in de agenda. Het verbazingwekkende is dat de mails rondom ziekte en de optimale conditie door blijven gaan tot het eind van het jaar, terwijl er in de laatste twee maanden geen wedstrijden meer zijn.

Een ander nadeel van Pro Cycling Manager is dat je te maken hebt met meerdere menu’s, waardoor je de hele tijd moet switchen. Je moet bijvoorbeeld eerst naar het profiel van de renner om te kijken welke wedstrijden hij wil rijden om dan naar de algemene planning te gaan. Hetzelfde geldt voor de sponsors. Het zou fijn zijn als je in de planning Lipowitz kunt selecteren of met je muis over zijn naam kunt hoveren om zijn wensen te zien. Dat scheelt een heleboel werk. Je moet ook niet te veel overlaten aan de Auto Planning Assistant, want bij mij plande hij alleen de nationale kampioenschappen in en geen extra wedstrijden.

Pijnlijk voor fans van het wielrennen

Nadat de agenda is volgepland, is het tijd voor je eerste race. Voordat een race of een etappe begint, krijg je een magazine te zien. Hierin krijg je het profiel van de etappe te zien, zodat je weet waar de finish is. Daarnaast kun je een kort interview met een wielrenner lezen en worden de favorieten voor de etappewinst met je gedeeld. Dit klinkt erg handig, maar het magazine stelt echt teleur. Ten eerste lijken de meeste zinnen regelrecht uit eerdere delen van de franchise te zijn gekopieerd. En elke renner zegt ook nog eens precies hetzelfde. Met alle interviews die in het echt worden gegeven, zou je denken dat er genoeg inspiratie is voor in ieder geval de kopmannen en belangrijke renners. Ten tweede geeft het magazine ook nog eens foutieve informatie. Tijdens een etappe die overduidelijk voor sprinters was, werd er aangegeven dat Skjelmose en Gee als sprinters een goede kans hadden om te winnen. Dat is leuk, maar Skjelmose en Gee zijn totaal geen sprinters. Daarnaast komen ze ook nooit in een vluchtersgroep terecht, want het zijn kopmannen. Dat soort fouten kun je eigenlijk niet maken als je voornaamste doelgroep juist fanatieke fans van de sport zijn. Bij het bepalen van de strategie kun je aangeven wie je kopman is, wie er voor de groene trui gaat en wie punten voor de bolletjes of groene trui mag binnenhalen. Daarnaast bepaal je of ze voor de ritzege strijden, aanvallen moeten volgen of juist zelf mogen aanvallen. Dit geldt echter niet voor de tijdritten wat nogal vreemd is. Het is namelijk normaal dat een knecht niet voluit gaat, maar een zodanig tempo rijdt dat hij op tijd binnen komt, maar tegelijkertijd niet te veel energie verspilt. 

Het levert de nodige vreemde resultaten op en daar heeft de game sowieso al last van. Tijdens één van de tijdritten wist Tratnik voor enkele bekende specialisten te eindigen. Een ander voorbeeld is dat Thomas meerdere keren Pogačar, Almeida en Roglič wist te lossen tijdens een bergetappe. Alle respect naar Thomas, maar 2025 is zijn laatste seizoen voor een reden. Het is dus overduidelijk dat de statistieken die de renners hebben gekregen niet helemaal kloppen. Hoewel het dag-en-eindklassement wel worden getoond, heb je geen idee hoe de dag is verlopen. Je krijgt namelijk geen samenvatting van de etappe, waardoor je niet weet of er renners zijn gevallen of een probleem hadden met de fiets. Dat zou namelijk een aantal van de vreemde uitslagen verklaren. Als één van je renners is gevallen en een botbreuk heeft opgelopen, krijg je achteraf wel een mailtje. Het viel me regelmatig op dat mijn kopmannen vaak slechter eindigden dan de knechten, terwijl de strategie toch echt aangaf dat ze hem moesten helpen. Het is dan helemaal grappig als het een knecht is die helemaal niet zo goed kan klimmen. 

Afijn, je kunt deze problemen voorkomen door de snelle simulatie te negeren en te gaan voor de 3D-simulatie. Hier kom je midden in het peloton terecht en moet je de renners in real-time aansturen. Je bepaalt wanneer ze aanvallen, of ze hun positie moet behouden en wie er water gaat halen. Ik heb dit nooit een fijn onderdeel gevonden, maar ditmaal werkte de 3D-simulatie helemaal niet. De game slaat namelijk volledig vast en als dat nog niet aan de orde is, krijg je te maken met vijf fps. Toen de simulatie wel besloot om mee te werken, deden de renners alsnog niet wat ik van ze vroeg. Zo begon Mick van Dijke pas met aanvallen, toen ik hem al had opgedragen om te stoppen. En als ze water moeten halen, lukt het ze vaak niet meer om terug te keren naar het peloton. Om heel eerlijk te zijn weet ik bij veel van deze zaken niet of het bugs zijn of dat de game gewoon zo raar geprogrammeerd is. Het lijkt daardoor net een val in Parijs-Roubaix. Je baalt dat je zoveel tijd in de voorbereidingen hebt gestoken en dat je dit prestige monument niet kan uitrijden. Terwijl je dagen later nog het vuil uit je wonden aan het halen bent. Met de mogelijkheid dat het gehele seizoen mislukt is, omdat je dit hoofddoel niet hebt weten te behalen. Pro Cycling Manager 25 kent net zoals voorgaande jaren weinig verbetering en innovatie, en je bent wederom afhankelijk van de mod-community. Vooral als je ook wilt genieten van het vrouwenwielrennen. Het kan nooit lastig zijn om de namen van de mannen te veranderen en de agenda aan te passen. Een licentie voor de namen is nog niet eens nodig, maar laat ons ook die kant van de sport ontdekken.