Review: Pro Evolution Soccer 2018 PlayStation 4

Wanneer een voetbalgame jaarlijks uitkomt, is het lastig om de standaard opmerkingen van 'het is gewoon een rosterupdate' te vermijden. Konami presenteert dit jaar wederom een nieuwe PES in de vorm van PES 2018. Een game die al drie jaar in ontwikkeling is en meer moet omvatten dan slechts een rosterupdate. Jarenlang heeft FIFA aan de top weten te staan, maar PES timmert de afgelopen jaren hard aan de weg. Is dit wederom mijn must-have footie van het jaar, of wordt het toch weer tijd voor FIFA?

Meester op het veld

PES 2018 is een game die de emotie in het digitale voetbal uitstekend weet te portretteren. Het is nu al een aantal jaar duidelijk dat Konami meer geeft om de gameplay dan om de randverschijnselen en dat met succes. De besturing is zeer responsive en alles vloeit heerlijk op het veld. Pasjes zijn strak, lobjes zijn accuraat en dribbel bewegingen hebben impact. Daarbij is de AI (en natuurlijk ook de online tegenstand) behoorlijk goed waardoor je moet vechten voor de goals, maar als je er dan een maakt, dan voelt het echt heel erg goed. Dat scoren is dit jaar overigens wat pittiger. Keepers ogen kwieker en menig schot op doel wordt dan ook tegengehouden met een spectaculair ogende duikvlucht (niet altijd met succes, er rolt nog weleens een balletje knullig voorbij). De game is inmiddels een flink aantal dagen in mijn bezit en plots zit mijn huis constant vol met vrienden. De reacties zijn echter altijd hetzelfde. Deze game speelt fijner dan de concurrent.

De demo van FIFA 18 is inmiddels beschikbaar, en ook daar heb ik tal van uren ingestoken voor een goede vergelijking. De twee bieden een substantieel andere ervaring. Waar de een zich voornamelijk focust op de gameplay binnen het veld, richt de ander zich op de ervaring daarbuiten. Een fundamenteel verschil en een strijd die PES naar mijn mening wint op het gebied van gameplay. Ook de graphics zijn er dit jaar sterk op vooruitgegaan. Menig speler lijkt op zijn real life tegenhanger en dan heb ik het niet enkel over de grote spelers. Ook de kleinere spelers hebben een flinke oppoetsbeurt gekregen. Zo verbaasde het mij dat Ajax' Younes verdomd goed leek. Een mooie vooruitgang die je ook daadwerkelijk op het veld terugziet.

Het gebruikelijke geneuzel

Dat PES te kampen heeft met licentieproblemen weten we nu allemaal wel. Dit jaar zijn er wel wat licenties bij gekomen en het valt ook op dat deze clubs een stuk meer aandacht krijgen. Zo bruist het stadion wat meer tijdens wedstrijden van Liverpool en Barcelona. Toch moet ik eerlijk bekennen dat ik mijn PES-fanboy pet heb afgezet en moet toegeven dat de presentatie in FIFA vele malen beter is. Het ontbreken van bijvoorbeeld de Duitse competitie is een gemis, maar die ligt nou eenmaal vast tot 2020. Gelukkig is dat te fixxen met een option file. Echter valt het niet te ontkennen dat PES wat puntjes laat liggen op het gebied van gebruiksvriendelijkheid en presentatie. Zo irriteren de commentatoren behoorlijk, ze praten bijvoorbeeld door elkaar en roepen continu hetzelfde, en kijk ik keer op keer naar dezelfde introductie.

Navigeren op het veld werkt dus uitzonderlijk goed, maar het navigeren buiten het veld werkt veelal omslachtig. Het is wel wat opgeknapt, maar het is nog altijd op bepaalde gebieden een rommeltje. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik dat veel vaker heb met games van Konami. Wellicht een Japans dingetje? Afijn, het gaat er om wat er afspeelt op het veld, maar het zou fijn zijn als Konami zijn pijlen nu ook zou richten op de gebruiksvriendelijkheid en presentatie, daar valt immers de grootste winst te behalen.

Offline en Online

Zoals eerder vermeld is de game al een flink aantal dagen in mijn bezit. Bij aanvang heb ik mij uitvoerig bezig gehouden met de offline modi. Logisch, want de servers staan pas live sinds eergisteren. De UEFA Champions League, UEFA Europa League, AFC Champions League zijn hierbij het meest prominent aanwezig. Natuurlijk kunnen we ook competities spelen en kunnen we in de rol van manager duiken in de Master League-modus. Terug van weggeweest is de veelgevraagde Random Selection Match. De laatste grote offline modus komt in de vorm van Become a Legend, waarbij je in de huid kruipt van een bestaande voetballer of rookie. Wil je slechts 'n voetballer besturen, dan is dit je modus. Zelf zie ik de toegevoegde waarde niet, maar ieder zijn ding.

Online werkt de game prima. De servers zijn stabiel en er zijn ook wat nieuwe modi bijgekomen. De grote FUT-tegenhanger, MyClub, laat je wederom spelers sparen en zo je eigen ultieme team samen te stellen. Een leuke modus, maar wel een die onderdoet voor EA's tegenhanger qua presentatie. Daarbij duurt het af en toe heel erg lang voordat je de modus überhaupt inkomt en zit je erg lang naar een zwart laadscherm te kijken. Andere modi zijn Online divisies, PES League en Quick Match. De grote nieuwkomer is dit jaar echter de online co-op-match. Drie spelers nemen het op tegen drie anderen en ik moet zeggen, het werkt verbazingwekkend goed. Het geeft wat meer chaos, maar met een beetje communicatie kom je een heel eind. Daarbij krijg je altijd te zien als iemand iets goed of fout doet. Vingers wijzen is een dingetje in voetballand en PES maakt het nog wat eenvoudiger.