Review: Ace Combat Infinity PlayStation 3

Ik haat vliegen, met name die gevleugelde kleine nutteloze mormels, die constant op je voet, arm of op een andere plek jou gaan zitten kietelen. Die mep ik maar al te graag dood. Ja, ik beken de massamoord op vele vliegen. Wat betreft het andere soort vliegen, hetzij in een passagiersvliegtuig of in een straaljager, dat zie je mij ook niet gauw doen. Ik heb nog nooit gevlogen, maar eens moet de eerste keer zijn, maar dan wel virtueel. Aan echt vliegen ben ik nog niet toe, dat lijkt me gewoon niks. En mijn eerste vliegsessies zullen zijn met Ace Combat Infinity. Deze lucht-maagd zal zich eens voor het eerst storten in deze bekende franchise. Zal het een aangename vlucht gaan worden of wordt het een noodlanding?

Terug in de tijd

De Ace Combat-games speel je met een reden: om vliegensvlug alles kapot te knallen wat je in de lucht of op de grond tegenkomt. Dit met behulp van verschillende vliegtuigen, of eigenlijk straaljagers (hopelijk schop ik nu niet tegen het zere been aan van een fan per ongeluk). Het verhaal is eigenlijk niet zo van belang. Je kent het nu wel zo'n beetje, maar goed, in het kort dan: een meteorietregen heeft in 1999 de aarde voor zeker 20% naar de klote geholpen. Natuurlijk zijn daar de terroristen die misbruik maken van de situatie en de groep United Federation of Nations oprichten. Jij speelt Reaper, een piloot die zijn mannetje wel staat in de lucht. Reaper is onder andere de man die de strijd met deze terroristen aangaat.

In het menu kun je kiezen tussen de 'standard'- en 'expert'-controls. Aangezien 'standard' wordt omschreven als een keuze voor nieuwkomers, is de keuze gauw gemaakt. Standaard krijg je de vraag of je de tutorial wilt spelen, wel zo fijn voor deze kersverse piloot. Bij een eerste blik op mijn vliegtuig, vliegen er allerlei gevoelens door mij heen. Is dit serieus een game op de PlayStation 3? Ligt het aan mij of ziet het er zo lelijk uit? Vooral het vliegtuig zelf is verre van strak en oogt goedkoop. De omgevingen (mits je op redelijke hoogte vliegt) zijn nog wel te pruimen, maar de details zijn erg teleurstellend. Nu is Ace Combat Infinity een free-to-play-game. Je zou dus kunnen zeggen dat je niet bij een gegeven straaljager in de straalmotor moet kijken als deze opstijgt. Gratis of niet, dit had in mijn optiek toch wel wat beter gekund. Als ik kijk naar bijvoorbeeld GTA V of Battlefield 3 (waarin vliegen niet eens het hoofddoel is) dan oogt alles toch ook zeer strak, met name de vliegtuigen. Met ruim 3,5 GB op je HDD en met de kennis van nu is toch meer mogelijk, lijkt me. Het is niet zo dat de PlayStation 3 pas uit is, het lijkt wel 'n van de eerste titels voor de console, alsof we terug de tijd in zijn gevlogen. De geluidseffecten zijn dik in orde en doen wat het moet doen. De straaljagers klinken realistisch en het branden van de straalmotoren klinkt ook best vet. De raketten suizen zoals een raket hoort te suizen, alleen het machinegeweer klinkt wat slap. De muziek was regelmatig een drama, sommige mensen zullen dit misschien tof vinden. Voor mij was het soms ondragelijk, scheurende gitaren is sowieso niet aan mij besteed, maar het leek wel alsof er willekeurig werd gespeeld op die dingen. Zo irritant heb ik het qua muziek nog niet meegemaakt. Kwestie van smaak wellicht, maar goed.

Master of the sky

Het grafische aspect zette ik even opzij om te kijken naar de rest van de game. De tutorial speelt vlot en elke noob kan zichzelf al gauw omtoveren tot een degelijke piloot. Met een enkele zwaai van de linkerstick of een druk op een knop, bestuur je het vliegtuig alsof je altijd al hebt gevlogen. De besturing werkt dus zeer goed, wat de game stukken toegankelijker maakt. Het is echter niet zo dat je makkelijk door de game heen vliegt, zeker niet als nieuwkomer. De campaign telde op het moment dat de game uit kwam vijf missies, missie nummer zes is niet beschikbaar, hier staat 'coming soon' bij. De eerste twee missies wisten mij nog niet te pakken, paar vliegtuigen met opvliegende piloten die jou kapot willen knallen, naar nog grotere hoogtes schieten, paar radiotorens, barakken of huisjes kapot knallen. Ik vond het gewoon een beetje saai allemaal. Gelukkig werd het na twee missies al iets beter. In de laatste drie missies komt de chaos soms keihard op je vleugel kletteren. Zo gebeurde het regelmatig dat je bijna constant werd gelocked door vijanden en door afweergeschut. Terwijl je raketten ontwijkt, tanks vermijdt en enorme explosies in de lucht ontziet, vlieg je van hot naar her om ook nog eens bepaalde doelen uit te schakelen. Naast momenten van frustratie leverde dit ook wel een paar toffe momenten op. Momenten waarin je jezelf een echte 'master of the sky' voelt te midden van een gigantische luchtoorlog. Zeker als je met je team samen moet werken om een gigantisch schip uit de lucht te rammen. Op dit soort momenten wist de game mij nog enigszins te vermaken. Overigens zien de explosies er in de lucht nog best cool uit, die mogen er zeker zijn. Echter ben je zo door de vijf missies heen, in amper twee uurtjes (afhankelijk van je eigen skills) ben je er wel doorheen. De zesde missie is nog niet vrij, maar die komt ongetwijfeld nog een keer beschikbaar om te spelen.

Wel moet ik er hier even bij vermelden dat ik gebruik maakte van de infinite campaign pass, deze kun je in de PlayStation Store aanschaffen. Heb je deze niet, dan moet je eerst credits behalen om missies vrij te spelen. Extra credits kun je bijvoorbeeld behalen door challenges te doen of door missies te herspelen. Na de eerste twee missies heb je al meer credits nodig om meer missies te kunnen unlocken. Daarnaast heb je ook voor de campaign fuel nodig, hier komt het betaalsysteem van pas. Je hebt twee soorten fuel: stocked en supplied. Stocked fuel kun je aanschaffen in de PlayStation Store en raakt op. Op dit moment is fuel wel erg duur nog: € 0,99 voor 'n eenheid. Supplied fuel vult zichzelf na vier uur aan met 'n eenheid. Iedereen die de game start, begint met drie eenheden supplied fuel en nul stocked. Als je geen zin hebt om geld uit te geven, kun je er dus voor kiezen om alleen de supplied fuel te gebruiken. Als je suplied fuel echter op is, dien je wel weer ongeveer vier uur te wachten, voordat er 'n eenheid beschikbaar is. Het is echter ook mogelijk om stocked fuel te verdienen door challenges te voltooien. Met credits kun je nieuwe straaljagers kopen, emblems en onderdelen. In een soort fabriek worden onderdelen en complete vliegtuigen voor je ontwikkeld, hier kun je ze ook kopen.

Dan is er nog een online co-op-mode. In twee teams van vier kun je competitief spelen tegen AI-vijanden en verschillende doelen kapot knallen. Ook in de co-op-mode dien je te kiezen voor het soort fuel wat je gebruiken wilt, stocked of supplied. Ik heb met pijn en moeite een paar online co-op-potjes kunnen doen, er zijn nu nog veel opstartproblemen. Regelmatig word je geconfronteerd met foutmeldingen of het feit dat er geen match kan worden gevonden. Het irritante is dat dit ook geldt voor de singleplayer. De campaign is namelijk niet speelbaar als je internet het niet doet, of als de server van de game niet te bereiken is. De paar potjes die ik in co-op heb kunnen spelen zijn wel aardig, maar vrij herhalend en erg kort. Je probeert te winnen door de meeste punten te scoren. Sommige vijanden leveren weinig punten op, andere gemiddeld en weer andere leveren veel punten op. De competitieve strijd is best geinig, maar liever had ik een dogfight-mode gezien. Ik denk dat het veel leuker was geweest om een chaotische team deathmatch mee te maken in de lucht, dat had naar mijn mening een veel grotere kick opgeleverd. Wie weet komt dat nog ooit in de vorm van DLC. Er is nog een ranksysteem en uiteraard verdien je ook met de online co-op credits. Zo speel je met de co-op-mode weer nieuwe dingen vrij die je weer met credits kan kopen.