Review: Air Traffic Controller Nintendo DS

Het is niet voor elke boerenkinkel weggelegd om de verantwoordelijkheid over een paar honderd mensen in je handen te hebben. Air Traffic Controllers "“ luchtverkeersleiders "“ zijn van die mensen met zo'n verantwoordelijkheid. Zij geven aan waar de aankomende vliegtuigen kunnen landen en naar welke gate ze mogen rijden. Zoals ik al zei is het niet voor iedereen weggelegd, ook niet voor mij. Ik maak meer dan eens een foutje, en een foutje op het gebied van luchtverkeersleider noemen we vaak een nationale ramp, die gevolgd wordt door voetballen met een rouwband en 'n minuut stilte op honderden locaties. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben, dus heb ik als alternatief Air Traffic Controller gepakt, een spelletje voor de Nintendo DS.

Fris

Het spelletje ziet er om te beginnen lekker fris uit. De steden die de luchthaventjes omringen zijn mooi vormgegeven en te vergelijken met SimCity op de DS. Daarnaast zijn de vliegtuigjes ook leuk vormgegeven en geanimeerd. De tutorial wordt verzorgd door anime-achtige personages met megagrote vissenogen, die je continue aanmoedigen en vragen om te 'spelen' met de besturing. En nu arriveren we meteen bij een heikel punt: de besturing. Het spelletje maakt namelijk gebruik van een erg statische besturing, terwijl in mijn ogen een meer dynamische besturing veel beter had uitgepakt. Dit komt doordat je nu heel afstandelijk bezig bent: op je onderste scherm zie je acht vakjes staan waar vliegtuignummers in verschijnen. Vervolgens krijg je te zien of ze vertrekken of aankomen. Als 'n van de vliegtuigen een 'order' nodig heeft, begint het te knipperen en krijg je een aantal opties voorgeschoteld. In de lucht variëren deze van sneller vliegen, langzamer vliegen, landingsbaan selecteren of laten wachten. De eerste twee heb je nodig om de afstand tussen vliegtuigen te vergroten die om je landingsbaan cirkelen. De andere twee om te landen. Op de grond zijn de orders die je kunt geven niet heel anders en allemaal nogal voor de hand liggend.

Afstandelijk

De eerder genoemde besturing zorgt ervoor dat je niet het gevoel hebt echt contact te hebben met het vliegtuig. Je hoeft nauwelijks op het bovenste scherm te kijken, want je kan het meeste "“ met enig nadenken "“ via het onderste scherm regelen. Daarnaast zorgt de besturing ervoor dat het spelletje erg langzaam verloopt. Soms heb je een paar minuten helemaal niks te doen, simpelweg omdat er geen vliegtuigen zijn of omdat je net de order hebt gegeven om bijvoorbeeld de route te checken, wat vervolgens een paar minuten duurt. Door deze wachttijd wordt het spelletje vervelend en saai. Het is namelijk best leuk om te kijken waar je het vliegtuig het best kunt laten landen met betrekking tot de windrichting en hoe je het vliegtuig vervolgens het best kunt laten opstijgen, maar het wachten totdat alles ook daadwerkelijk gebeurt, dat doet alles de das om. De game is te passief ingesteld en maakt te weinig gebruik van de functies van de DS om boeiend genoeg te blijven.

Carrière
Air Traffic Controller probeert de leegte op te vullen door een soort carrière aan het geheel toe te voegen. Dit komt er eigenlijk op neer dat je statistieken gewoonweg bijgehouden worden en dat je bepaalde doelstellingen kunt halen, waarmee je dan een onderscheiding verdient. Het is een flinterdunne carrière, waarin je kunt zien hoeveel keer je een vliegtuig uit elkaar hebt laten klappen en hoeveel vliegtuigen er goed geland zijn. Erg interessant is deze toevoeging niet echt, zeker omdat de levels allemaal los van elkaar staan en niet echt een geheel vormen. Zo kan je bijvoorbeeld de hele dag hetzelfde level doen op easy en zo een sloot aan punten verdienen. Ja, het maakt het geheel niet interessanter. Helaas.