Review: Batman: Arkham Origins Xbox 360

Batman: Arkham Asylum was een van de verrassingen van 2009. In 2011 deed Batman: Arkham City daar nog een schepje bovenop. Beide games stonden bol van bekende en minder bekende schurken uit het Batman-universum en zetten een standaard neer op het gebied van third-person actie. Batman: Arkham Origins biedt nog meer schurken en actie, maar meer is niet altijd beter.

To kill or to be killed

Arkham Origins is een prequel op de vorige twee games. Dat betekent dat het verhaal zich enkele jaren voor de gebeurtenissen uit het eerste deel afspeelt en dat merk je. Batman is hier nog niet de gevreesde Dark Knight, zijn reputatie staat nog in de kinderschoenen en Bruce Wayne zal zich gedurende de game zowel fysiek, als mentaal ontwikkelen. Bovendien is het kerstavond wanneer Black Mask een flinke geldsom op het hoofd van Batman plaatst. Begrijpelijk wordt het feestmaal even uitgesteld en gaat de Bat op onderzoek uit. Waarom stuurt Black Mask een achttal bloeddorstige killers op Batman af? Natuurlijk mogen hier geen onschuldige mensen voor sterven. To the Batmobile!

Het verhaal dat zich vervolgens ontvouwt, is ongetwijfeld het interessantste uit de serie. De acht huurlingen, onder wie nieuwelingen Deathstroke en Copperhead, zijn niet de enige schurken die je tegen het lijf zal lopen in Gotham City. Een groot aantal veteranen neemt ook deel aan dit spannende kat-en-muis spel. Ook kom je er snel achter dat er meer speelt dan het simpelweg willen ruimen van de vleermuisman. Zo zul je getuige zijn van een aantal typerende ontmoetingen, die latere evenementen en spanningen, bijvoorbeeld in de eerdere twee games, verklaren. Het verhaal blijft bovenal tot de laatste seconde boeiend, met op de juiste momenten een twist of rustmoment.

Opgeruimd staat netjes

Toch blijft de actie ook een belangrijk onderdeel in deze Batman-game. In Arkham Origins is de mechaniek van de gevechten nagenoeg hetzelfde als in de vorige twee games. Voor mijn gevoel had ik wel meer mogelijkheden vanaf de start, maar gaandeweg viel het arsenaal aan moves en gadgets nog lichtelijk uit te breiden. Aangezien je ook steeds sterkere vijanden tegenkomt, kan dit je soms nog wel eens uit de brand helpen. Ook zul je door de story missions te volbrengen wat gadgets tot je beschikking krijgen die je niet eerder in de serie zag. Dit zijn er echter maar een handjevol en er is slechts 'n specifieke nieuwigheid die werkelijk een verschil maakt. Dit neemt niet weg dat de gevechten nog steeds erg plezierig zijn.

Deze gevechtstechnieken en gadgets heb je nodig tijdens de verhaalmissies, maar ook in de stad komen ze goed van pas. Er zijn in Arkham Origins namelijk ontzettend veel dingen te doen, naast de hoofdverhaallijn, waardoor ik hier soms uren vanaf dwaalde. Zo is er een variant op de Riddler Trophy aanwezig, dat wil zeggen: er zijn tientallen verzamelobjecten verspreid en verstopt boven, in en onder de gehele stad. Daarnaast kun je bommen onschadelijk maken, drugsvrachten onderscheppen en ontsnapte gevangen in de kraag vatten. Iets wat in Arkham Origins nadrukkelijker aanwezig is, is het detective gedeelte. Er zijn namelijk meerdere crime scenes die onderzocht kunnen worden. Door een dergelijke moordpoging te reconstrueren wordt vaak duidelijk wie de dader is en kun je deze laten oppakken. Opgeruimd staat netjes.

Matige recycling

Een andere ster van de game zou de stad moeten zijn waarin dit alles zich afspeelt. Dat valt echter tegen. Gotham City bestaat uit twee delen die met elkaar zijn verbonden door middel van een enorme brug. Deze twee delen op zich bestaan uit een flink aantal gerecyclede gebouwen. Dat wil zeggen: ze komen rechtstreeks uit Arkham City. Ook is Gotham City niet bepaald aantrekkelijk te noemen, want er hangt eenzelfde grauwe sfeer als in Arkham City. Omdat het kerstavond is, is het altijd donker en ligt er wat sneeuw, maar als speler blijf je het gevoel hebben in een uitgeklede versie van Arkham City rond te lopen. Sommige gebouwen zijn van binnen ietwat origineler, al zie je ook hier veel bekende elementen.

Door het hergebruiken van veel aspecten uit de vorige games, zou je verwachten dat dit een uiterst gestroomlijnde Batman-game zou zijn. Dat is Batman: Arkham Origins echter niet. Niet alleen het gebrek aan originaliteit stelt teleur, ook technisch wringt de game hier en daar. Vijanden die door de vloer vallen, verslagen vijanden die rechtop in vechthouding blijven staan en onzichtbare objecten waar je plots tegenaan loopt, zul je hoogstwaarschijnlijk tegenkomen. Ook worden sommige textures vrij laat ingeladen en is er aardig wat sprake van clipping. Als klap op de vuurpijl liep de game bij mij tijdens de eerste voltooiing al negen keer vast. Laten we hopen dat dit aan het reviewexemplaar lag of dat dit snel gepatcht gaat worden.

This ain't so bad, man

Het feit dat ik mijn Xbox 360 na iedere keer vastlopen weer meteen opnieuw opstartte, geeft wel aan dat Batman: Arkham Origins zeker geen slechte game is. Naast het uiterst boeiende verhaal is de gameplay nog steeds ijzersterk. Ook is het nog steeds mogelijk om in sommige gevallen de predator-aanpak te kiezen. Dit betekent dat je alle vijanden in een gebied 'n voor 'n geruisloos elimineert. Dit geeft je als speler nog altijd een heerlijk gevoel. Ook schemert dit concept door in de terugkerende Challenge Mode. Hier zijn verschillende predator en combat challenges te spelen met bepaalde criteria om als speler te behalen. Dit verlengt de tijd dat je met Arkham Origins bezig kunt zijn enorm, om maar te zwijgen over de New Game Plus modus, waarin vijanden sterker zijn en er geen counter-iconen meer worden getoond, en de I Am The Night modus, waarin Batman slechts over een enkel leven beschikt. Genoeg redenen dus om na het voltooien van de verhaallijn niet met de middelmatige multiplayermodus aan de slag te gaan.