Review: Bleeding Edge - Plezier zonder scherpte Xbox One

-

Het is alweer een tijdje geleden dat Bleeding Edge werd aangekondigd tijdens de E3 van 2019. Wat frappante en kleurrijke figuren maakten hun aanstalten op het grote scherm. Voor welke reden? Wat lekkere potjes knokken natuurlijk. Het was een chaotische en levendige bedoeling. Na een aantal bèta's te hebben georganiseerd, vond Ninja Theory het maar eens de hoogste tijd voor een propere uitgave. Nu komt de fighting x MOBA game toch echt tot leven en samen met Xbox Game Pass krijgt het de fatsoenlijke aandacht die het verdient. Na wat potjes achter mijn kiezen te hebben en het goed doorspitten van elk personage in de Dojo, weet ik het zeker. Bleeding Edge is lachen, zeker als je een maatje hebt om mee te spelen. Het is echter een ervaring die snel zijn scherpte verliest.

Buitenbeentjes werken samen

Laat ik je eerst vertellen wat Bleeding Edge precies is. Het is een multiplayer brawler, waarin je met teams het tegen elkaar opneemt. Laat je online niets wijs maken, want het heeft bijzonder weinig met Overwatch te maken. Bleeding Edge speelt vanuit een ander perspectief, met een heftigere focus op teamwork en meer gericht op de melee combat, in plaats van elk personage een geweer te geven. Afijn, je vecht tegen elkaar met vier spelers aan elke kant. Zo is het de bedoeling dat elk team gebalanceerd is, want je hebt drie verschillende rollen. Je hebt de rollen van damage, healers en tanks. Damage zijn de aanvallers die ervoor moeten zorgen dat er genoeg schade wordt uitgedeeld, de healers houden de teamgenoten levend en de tanks incasseren zoveel mogelijk klappen. Teamwork en communicatie is goud waard, wat zeker belangrijk is in dit soort games.

Je kunt gaan spelen in twee verschillende game modi, wat trouwens een beetje mager is voor een titel zoals deze, maar goed. In elke game modus krijg je punten als je een tegenstander hebt uitschakeld, maar het is veel belangrijker om je te houden aan de doelstelling. Zo kun je punten verzamelen door powercells in te leveren of territoriums vast te houden. Het is heel belangrijk om als team bij elkaar te blijven en zo ervoor te zorgen dat je de game zo objectief mogelijk probeert te spelen. De maps voelen goed en strak aan. Elke hoek van het speelterrein is keurig en met voorbedachten rade ontworpen. Het rondrennen, springen en vechten voelt dan ook goed aan. Zeker, omdat de speler een vloeiende beweging tot zijn beschikking heeft en de vrijheid krijgt om die te gebruiken over de gehele map. Hoe beter je de maps leert kennen, hoe beter je uiteindelijk ook gaat spelen. De maps zijn dus in orde, maar zijn de personages zelf een beetje interessant? Voor Bleeding Edge is dit een klassiek hit and miss scenario.

Cybernetische imperfectie

De personages zijn allen strak in design. Hun over de top uiterlijk en het gezamenlijke thema dat ze delen zorgt voor een interessante visuele presentatie. Cyberpunk ontmoet misfits. Elk personage is op één of andere manier cybernetisch verbeterd en ze zien er daardoor ook best ziek uit. Je moet echter tevreden zijn met de basis, want er zijn op dit moment niet veel cosmetische opties voor je vechters. Dit is jammer, want in dit soort games is het juist belangrijk dat je gehecht raakt aan je personages. Door items voor ze te verdienen, gaat dat een stuk makkelijker. Je kunt wel hun hoverboard en mods veranderen. Mods zorgen voor kleine gameplay aanpassingen voor je personages, maar ze hebben nooit een té grote impact. Ik vind deze beslissing goed, want de game moet wel eerlijk blijven. De chaos is namelijk al aanwezig en dat zorgt voor wat andere problemen.

De melee combat is strak uitgevoerd, maar het is lastig om je te focussen op de strijd. De camera is namelijk niet altijd erg praktisch en met het autolock systeem blijf je wel automatisch op een personage gericht, maar dat zit vaker in de weg dan dat het helpt. Niet alleen maakt het de combat wat simpel, maar wanneer er vier personages om je heen zitten te knokken, is het erg irritant om het juiste personage uit te kiezen dat je wilt aanvallen. Wanneer je dan uiteindelijk toch in de juiste positie staat en tegen iemand vecht, is de melee combat vermakelijk. Je hebt je basis aanvallen, maar ook speciale vaardigheden, combo's, parries en evades. Hier is Bleeding Edge op zijn best. De ranged combat is echter bijzonder zwak. Door het autolock systeem hoef je al niet meer te mikken en daarnaast houd je gewoon één knop ingedrukt om te blijven schieten. Het is uitermate saai en daardoor is een groot gedeelte van de cast minder interessant om mee te spelen.

Ready for release?

Er komen meer kleine probleempjes kijken bij Bleeding Edge. Deze issues zijn niet gamebreaking, maar zijn wel vervelend en je zou denken dat ze makkelijk opgelost kunnen worden door middel van nog een maandje of twee meer ontwikkelingstijd. Zo is de connectie niet altijd geweldig en is lag een irritant probleem. Ik zie elke match wel een speler voorbij teleporteren. Ninja Theory heeft al aangegeven hieraan te werken. Net zoals het feit dat Mekko de dolfijn nog niet klaar is voor release, er geen Ranked speellijsten zijn en geen custom game opties. Ik wilde graag de mappen verkennen, voordat ik met de online games begon, maar daarvoor kreeg ik niet de kans.

Had Bleeding Edge misschien toch net wat langer in de oven gemoeten? Veel van de issues die ik nu opnoem, zijn te verhelpen in patches en updates, maar ik review op dit moment het product dat beschikbaar is. Bleeding Edge heeft de support van Ninja Theory nodig, voor diverse redenen. Ja, er zijn wat issues die zo spoedig mogelijk gefikst moeten worden, maar om hun spelersbasis te behouden, moet er ook voldoende content zijn. De twee game modi die nu aanwezig zijn, daar kun je zeker plezier mee beleven, maar je kunt hiermee geen lange concentratieboog van je publiek verwachten. Zeker niet wanneer de concurrentie al zo sterk in zijn schoenen staat.

 1
 2
 3
 4

Het eindoordeel van Bram Noteboom

Bleeding Edge voelt als een titel die heftig voordeel heeft aan de Xbox Game Pass, maar ik voorspel dat het niet een heel groot publiek gaat vasthouden. Hoewel de game vermakelijk is op verschillende fronten, voelt het vaak simpel aan. De diverse cast aan helden voelen goed aan om te spelen en de vrijheid die je beleeft in het rondbewegen over de maps is een fijne beleving. De camera en autolock systeem laat echter de wensen over, net zoals hoe de ranged combat werkt. Bleeding Edge heeft de steun van Ninja Theory nodig, om ervoor te zorgen dat content blijft vloeien en dat de game hier en daar wat gepolijst wordt. Ik zie een niche community ontstaan voor deze brawler en dat past goed bij het thema van de game. Een paar misfits die samen wat plezier maken. Bleeding Edge zorgt voor plezier, maar mist dat scherpe randje.

  • Voldoende
  • Melee combat is vermakelijk...
  • Cast vol met persoonlijkheid
  • Maps zijn keurig in design
  • Vrijheid met beweging voelt goed aan
  • Teamspel heeft grote impact
  • ...maar ranged combat is te simpel
  • Camera + Autolock geen goede combo
  • Weinig customization opties
  • Weinig opties in het algemeen
Bram Noteboom Content Manager

Ons Brammeke is van alle markten thuis. Is hij niet nieuws aan het pennen, dan staat hij wel voor de camera of hangt hij achter de microfoon voor de Game Over-podcast. Een ding is in ieder geval wel zeker, Bram heeft altijd zijn hart op de tong en schuwt niet weg van een pittige discussie. We noemen Bram dan ook niet voor niets "het wonderkind" hier op de redactie.

In dit artikel

Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.

Packshot Bleeding Edge

Ontwikkelaar:

Ninja Theory

Uitgever:

Microsoft Game Studios

Release:

24 maart 2020

Reviewscore:

Platforms:

PC
XONE
Reacties
Er zijn nog geen reacties
Nog niet uitgepraat? Praat verder op Discord