Review: BOXBOY! Nintendo 3DS

Tussen de vele uitgebreide games van de laatste tijd, waarin je uren verzeild raakt in een wereld die te groot is om in rond te lopen, vind je maar weinig simpele games. Zo simpel dat er zelfs geen spatje kleur te vinden is in zo'n soort game. Die alleen maar bestaat uit wat vierkantjes, zwartwitfiguren en een hoop gepuzzel. Zo'n game is er nu wel. BOXBOY! is de laatste 2D-platformer op de 3DS, en wat voor een platformer.

Karakter

BOXBOY!, de game, en zijn hoofdpersoon, Qbby, hebben door hun simpele weergave een karakter meegekregen waar de 'grote' games nog weleens wat van kunnen leren. Hoewel Qbby zelf uit een vierkant met benen en ogen bestaat, is het een makkelijk herkenbaar figuurtje. Een klein vierkantje die telkens het eind van een level probeert te halen. Hij kan springen, maar niet bepaald hoog of ver. En rennen kan je al helemaal vergeten, bij een zombie-apocalyps zal Qbby het niet redden, denk ik zo. Maar wat hij wel kan, is vanuit zijn eigen lichaam, meerdere vierkanten tevoorschijn toveren. Dat is dan wel weer een bewonderingswaardig kunstje. Iets wat niet vele hem na zullen doen.

Zeg nooit ... kort

Toen ik aan de game begon en de eerste paar werelden had doorlopen, dacht ik dat het wel een wandeling in het park zou zijn. Maar het werd al snel duidelijk dat het echt een uitdagende game kan worden op zijn tijd. In het begin wordt er alleen maar van je verwacht dat je wat vierkantjes of dozen plaatst om ergens te komen. Dat is namelijk hoe het spel gespeeld wordt. Door de dozen te plaatsen, kom je in de mogelijkheid een trap te maken of zelfs een brug. En op die manier kan je een obstakel overbruggen om het doel te bereiken. Dat klinkt nog simpel, maar later in de game moet je gaan 'teleporteren' door middel van de dozen, of een vijand op een bepaalde plek te laten lopen zodat ze een drukknop aanraken. Dan zit er wat druk in de game en krijg je op een gegeven moment maar een beperkt aantal dozen krijgt om het level als perfect af te sluiten. En daar zit de uitdaging in, het perfect afronden van elk level. Je moet niet zomaar naar het eind geraken, maar ondertussen ook wat kronen verzamelen. Dat kan nog wat denkende uurtjes bezorgen.

Uitstekende opbouw

Het is niet altijd zo dat puzzelgames een goede opbouw hebben. Of ze doen er belachelijk lang over om eindelijk wat uitdagende puzzels te brengen, of juist het omgekeerde. Denk maar aan al die puzzelgames op je mobiele telefoon. Maar in deze game is die opbouw eigenlijk wel erg goed geregeld. Voor sommige ervaren puzzelaars misschien net wat te langzaam, maar omdat de levels in het begin vrij kort zijn, is dit makkelijk te overwinnen. De puzzelelementen hebben ook weinig tot geen uitleg, dus je staat er al vrij snel alleen voor. Nu is dat geen probleem natuurlijk, dat brengt wel weer de echte puzzelaar in je omhoog. En neem maar van mij aan, je zult hem nodig hebben na World 7.

Pimp my Qbby!

Oh wat heb ik een mooie tijd gehad hiermee. In elk level vergaar je punten. In hoeverre je beter je best hebt gedaan, word je daarop beloond met een aantal punten. Maar die mooie punten moet je ergens kwijt natuurlijk, en waar kan je ze beter aan spenderen dan aan Qbby? Je kan hem namelijk personaliseren, je maakt hem een rapper, geeft hem (of haar) een paardenstaart of maakt hem een gelijke aan Dracula. Alles is mogelijk. Je kan ook je punten wijs uitgeven aan handleidingen met technieken of aan muziek, maar wie wilt dat nou? Mijn keuzes waren personaliseren of uitdagingen unlocken, die je een tijdsdruk geven of extra uitdagende levels.