Review: Call of Duty: Ghosts Xbox 360

De Call of Duty-serie heeft heel wat gelijkenissen met geesten. Zo gelooft niet iedereen er tegenwoordig meer volledig in en lijken de discussies rondom beide onderwerpen een ware sleur te worden. Aan Call of Duty: Ghosts om deze sleur te doorbreken.

Avondje uit

De geesten in Call of Duty: Ghosts betreffen echter geen doorzichtige doden, maar een elite team van stoere mannen. Het verhaal in Ghosts ontvouwt zich rondom twee broers, hun vader en een oud teamlid. Veel meer valt er niet over de vertelling te melden, zonder spoilers te benoemen. Wel kan ik zeggen dat je na een kleine vijf uur alweer de credits over je beeldscherm ziet rollen. In deze vijf uur doe je bovendien weinig nieuws. Hond Riley is een belangrijke PR-asset geweest in de marketing rondom de game, maar voor hem is een kleinere rol weggelegd dan je zou verwachten. Daarnaast is het voor het eerst dat er in de ruimte wordt geschoten. Dit is een welkome nieuwe setting, maar mag absoluut geen grote vernieuwing genoemd worden.

Naast een select aantal nieuwigheden, is de vertrouwde formule uit de Modern Warfare-games ongewijzigd gebleven. Dat betekent onder andere de bekende lineaire gameplay en een verhaal met plottwisten die een blinde nog aan ziet komen. Waar dat in de Modern Wafare-delen nog werd verpakt in een aardig uitgediept verhaal dat zich over drie delen verspreidde, zorgt dat hier voor tenenkrommende taferelen. Het principe achter de verhaalvertelling is nu immers zo bekend, dat je ieder level weer hoopt op een onverwacht verloop, zonder resultaat. Waar Black Ops II vorig jaar bovendien nog een leuke draai aan de singleplayer gaf, door de speler op bepaalde punten in de game voor het blok te zetten en belangrijke keuzes te laten maken, is dat in Ghosts niet doorgevoerd. Dit zorgde er bovendien voor dat er een kleine reden was om de singleplayer van de vorige Call of Duty-game nogmaals te doorlopen, maar deze keer moet je wel gek zijn om hiervoor te kiezen.

Toch speelde ik de korte tijd dat deze voorspelbare strijd duurde met aardig wat plezier. De missies lijken wat korter te zijn dan voorheen, waardoor de variërende locaties elkaar op een heerlijk tempo afwisselen. De gebruikelijke sneeuw-, stad- en junglelevels zijn ook in Ghosts weer van de partij. Hoewel dit weinig open monden tot gevolg zal hebben, wist het onderwaterlevel mij toch nog enigszins te verbazen. Ook zijn er weer een klein aantal voertuiglevels aanwezig: zo vlieg je op het ene moment in een helikopter die zelf de vlieghoogte voor je regelt en neem je even later plaats in een tank die bestuurt als een fiets. Door games als Battlefield weet de gemiddelde gamer onderhand wel dat een tank een log monster is en dat een helikopter verdomd moeilijk te besturen is, waardoor de voertuigen in Ghosts aanvoelen als een lachertje. Desalniettemin biedt de singleplayer van Ghosts een ongecompliceerd avondje uit.

Een eenzaam meervoud

Natuurlijk weet eenieder dat het ook bij Call of Duty: Ghosts weer om de multiplayermodus draait: deze moet spelers weer een jaar lang aan hun bezweette controllers binden. Of dat gaat gebeuren hangt in mijn ogen af van het type speler dat je bent. Een groot aantal vertrouwde modi zul je namelijk niet meer zien in Ghosts, zo zijn onder andere Headquarters en Capture the Flag verdwenen. Het moge duidelijk zijn dat vooral de modi die leunen op samenwerking niet terugkeren en dat is jammer. Het lijkt in Ghosts dan ook meer te draaien om de eenling.

Het verdwijnen van vertrouwde modi biedt echter wel plaats voor nieuwe. Mijn favoriet onder de nieuwelingen is zonder twijfel Grind. Dit betreft een variant op Kill Confirmed. Nu scoor je niet langer een punt door de dogtag van een gedode vijand op te rapen, maar dien je deze dogtag ook naar een tweetal punten op de map te brengen. Breng je dus een vijftal vijanden om het leven, maar lukt het je niet om met hun dogtags een van deze twee punten te bereiken, dan is het harde werken voor niets geweest. Daarnaast lijkt Blitz lichtelijk afgeleid te zijn van Capture the Flag. Het is de bedoeling om de vijandelijke basis binnen te dringen, al kan een team dit slechts 'n keer per tien seconden doen. Elke verovering staat gelijk aan een punt. Dan is ook Cranked nog een warrige nieuwe modus, waarbij je bepaalde voordelen krijgt wanneer je iemand vermoord, maar je zelf ontploft wanneer je geen tweede kill maakt binnen dertig seconden. Tot slot moet ook Search and Rescue even genoemd worden. Deze modus lijkt verdacht veel op Search and Destroy, maar heeft als twist ook dogtags, die opgeraapt kunnen worden om medespelers weer tot leven te wekken. Pakt de vijand echter je dogtag op, dan keer je die ronde niet meer terug.

Toch zijn fans van nauwe samenwerking overgelaten aan een select aantal modi en lijkt de eenzame speler vooralsnog aan het langste eind te trekken. Iets wat dit enigszins tegenspreekt, zijn de maps. De verschillende tonelen zijn in Ghosts namelijk aan de grote kant. Met slechts twaalf spelers kom je op sommige maps pas na een, voor Call of Duty-begrippen, flinke tijd iemand tegen. Dit schroeft het tempo op de meeste maps dan ook iets naar beneden. Iets anders dat nieuw is, is de mogelijkheid om verschillende personages te levelen, iets waar ik later nog op terug zal komen. Het selecteren en indelen van een loadout heeft daarentegen wel iets weg van het systeem dat Black Ops II vorig jaar introduceerde en dan doel ik vooral op de perks. De speler heeft namelijk een bepaald aantal punten te verdelen en iedere perk is een ander aantal punten waard. Het unlocken van nieuwe wapens gebeurt nu bovendien met squad points, die je onder andere door te levelen verdient.

Allen voor 'n

Naast de singleplayer- en vertrouwde multiplayermodus toont het hoofdmenu van Ghosts nog een tweetal modi. Ten eerste is daar Squads. Deze modus omvat meerdere disciplines, maar komt neer op het spelen met en managen van je eigen squad. Het is mogelijk om zelf met verschillende squad members te spelen, wat betekent dat je aparte karakters levelt. Je kunt het met je squad opnemen tegen een computergestuurd team van een andere speler en een computergestuurde versie van jouw squad neemt het dan bij afwezigheid ook weer op tegen een andere speler. Hiermee verdien je kleine hoeveelheden experience points die ook worden gedeeld met de normale multiplayervoortgang. Daarnaast biedt Squads ook nog de mogelijkheid om het op te nemen tegen waves van vijanden, vergelijkbaar met de Survival modus uit de laatste Modern Warfare. Deze keer is de vijand echter ongenaakbaar sterk.

Tot slot kan er gestreden worden tegen hordes aliens in Extinction. Hier hoeven we niet moeilijk over te doen, het betreft hier een pure kopie van de Zombie-modus uit de games van Treyarch. Aliens nemen de plaats van de zombies in en spelers moeten zorgen dat er een aantal hives vernietigd worden. Het aantal aliens neemt alsmaar toe en ook in sterkte groeien deze buitenaardse wezens. Er kunnen wapens worden gekocht, abilities worden ingezet en turrets worden bediend, maar spannender wordt het niet. Er is slechts een enkele map beschikbaar voor deze modus en het is alleen leuk in samenwerking met drie andere fanatieke spelers. Extinction moet je dan ook zien als een teleurstellend kleine extra, in plaats van een grensverleggende toevoeging.